Βλέποντας κανείς το βίντεο για το τραγούδι «Κανείς δεν θα καταλάβει» του Pelion Rivers, το πιο πιθανό είναι να σκεφτεί ότι είναι υπερπαραγωγή για την οποία διέθεσε μεγάλο budget – οι σκηνές στους δρόμους της Αβάνας αυτό δείχνουν. Όλα τα βίντεο για τα κομμάτια του τελευταίου του άλμπουμ «Tiger Shrimp» είναι στιγμές από ταξίδια, τα «Σκυλιά» είναι γυρισμένα στο Δάσος της Στροφυλιάς και το «Thyme» στο Λος Άντζελες.
«Κανείς δεν θα καταλάβει ότι είναι όσο πιο DIY γίνεται, ότι είναι εντελώς δικά μου», λέει, εξηγώντας τον τρόπο που τα γύρισε. «Στην Κούβα έκανα το ταξίδι του μέλιτος με τη σύζυγό μου, κι ενώ ήμασταν στην Αβάνα και τράβαγα διάφορα, της λέω “ας τραβήξουμε και δυο-τρία takes, να κάνω πως τραγουδάω, μπας και το κάνω κάτι μετά όλο αυτό, γιατί στην Κούβα δύσκολα θα ξανάρθουμε”. Η πλάκα είναι ότι τις προάλλες πήγαμε στο Λος Άντζελες για μια εβδομάδα και λέω “κι εδώ θα τραβήξουμε μερικά πλάνα”, οπότε οι προορισμοί όπου γυρίζονται τα βιντεοκλίπ μου είναι πλέον οι πιο ακριβοί στο ελληνικό πεντάγραμμο! Ωστόσο, είναι ό,τι πιο low budget υπάρχει, όσα βλέπεις στα βίντεο τα έχω κάνει όλα μόνος μου».
«Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει ένα είδος το οποίο μου αρέσει ν’ ακούω περισσότερο ή θα καταφύγω σε αυτό. Ο λόγος που διάλεξα τη φολκ είναι γιατί μου άρεσε πολύ ως κιθαρίστας να σκέφτομαι και να συνθέτω κομμάτια που έχουν να κάνουν με finger style».
Το πιο πρόσφατο (και δεύτερο προσωπικό) άλμπουμ του Pelion Rivers (aka Άγγελος Αϊβάζης) που κυκλοφορεί σε κασέτα με επτά πρωτότυπα κομμάτια και μία διασκευή στο «Γράμμα» των Bad Movies είναι «ένας ηλιόλουστος δίσκος, εμπνευσμένος από το αστικό παράδοξο αλλά και τη συνειδητότητα της ύπαρξης».
Pelion Rivers - Κανείς Δε Θα Καταλάβει
«Έβγαλα κασέτα, τη δεύτερη στη σειρά, επειδή ήθελα να έχει έντονο το στοιχείο της νοσταλγίας. Είναι και ένα μέσο με το οποίο η γενιά μου –έχω γεννηθεί το 1987– έμαθε να ακούει μουσική. Μετά, όταν ήθελες να κάνεις ένα mixtape, ήσουν αναγκασμένος να ξέρεις το κομμάτι που θα βάλεις, να το βάλεις με τη σωστή σειρά, και πορευόσουν με αυτό. Μου αρέσει πάρα πολύ και ως αντικείμενο, οπότε βρήκα ένα εργοστάσιο στην Αγγλία κι έφτιαξα τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο μου.
Και όταν ήρθε η ώρα του δεύτερου δίσκου, που τον έβγαλα ως προσωπικό release, ήθελα να είναι πάλι κασέτα, γιατί το CD είναι απαρχαιωμένο και κανείς δεν νιώθει ιδιαίτερη σύνδεση με αυτό το μέσο. Τα laptop δεν έχουν πλέον καν CD player. Είμαι βινυλιάκιας, αγοράζω βινύλια, αλλά επειδή είναι πολύ μεγαλύτερο το budget για να βγάλεις βινύλιο, προτίμησα τη χρυσή τομή της κασέτας. Βέβαια, επειδή φτιάχτηκε στην Αγγλία, τα τελωνειακά τέλη είναι ακραία σε σχέση με το 2018, που είχα βγάλει την πρώτη, αλλά οι άνθρωποι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και βρήκαν μια λύση».
Εξηγεί ότι ο τίτλος του άλμπουμ «Γαρίδα Τίγρης» έχει σχέση με μια γαρίδα που δεν θα ξεχάσει ποτέ. «Αυτή η γαρίδα μού άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή», λέει. «Από τότε ορίζει τη ζωή μου, το πριν και το μετά. Αυτό έγινε πριν από τρία χρόνια περίπου, όταν βγήκα αλλεργικός στη γαρίδα, χωρίς να το ξέρω, μέχρι τότε έτρωγα κανονικότατα. Εκείνη τη μέρα, μόλις έφαγα μια γαρίδα τίγρη έπαθα αλλεργία και άρχισαν να φράζουν οι αεραγωγοί μου. Ήμουν μόνος στο σπίτι, η σύντροφός μου ήταν στη δουλειά, ήταν όλα κλειστά και με βοήθησαν τα παιδιά στο Βαρνάβα καφέ στο Παγκράτι. Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε και επειδή δεν είχα αέρα, δεν μπορούσα να μιλήσω.
Ευτυχώς, τα παιδιά κατάλαβαν και πήγαμε με ταξί στο νοσοκομείο, αλλά δεν μας άφησε ο σεκιουριτάς να μπούμε, επειδή δεν εφημέρευε. Αν δεν είχε απέναντι ένα φαρμακείο να πάμε, θα είχα πεθάνει. Πήγαμε εκεί και μετά δεν θυμάμαι τίποτα, έχασα τις αισθήσεις μου. Αν είχαμε φτάσει πέντε λεπτά πιο μετά ή αν ο ταξιτζής με είχε πάει σε άλλο νοσοκομείο, που εφημέρευε, θα είχα πεθάνει στο ταξί. Οπότε είναι μια εμπειρία που μου θυμίζει και τα καλά, αλλά μου θυμίζει ότι τελικά δεν είμαστε τόσο άτρωτοι όσο νόμιζα στην προηγούμενη ζωή μου».
Ο Άγγελος είναι Αθηναίος, «έχω μεγαλώσει στο κέντρο, κυκλοφορώ στο κέντρο, δουλεύω στο κέντρο», λέει, «δεν ξέρω πώς τα έχει φέρει η ζωή έτσι, ακόμα μένω στο κέντρο. Κυκλοφορώ κυρίως με τα πόδια.
Ο πατέρας μου είναι από την Καβάλα, η μητέρα μου από Κεφαλονιά και Αίγυπτο, οπότε βαλ’ τα κάτω και βγάλε άκρη. Με Πήλιο δεν έχω σχέση, απλώς το έβαλα μέσα στην περσόνα και δεν θα με χάλαγε καθόλου να είχα καταγωγή από κει, γιατί είναι από τα αγαπημένα μου μέρη στην Ελλάδα, είναι πανέμορφο. Όταν είχα πάει λίγες μέρες να αράξω, να ηρεμήσω, μου ήρθε η ιδέα να κάνω κάτι δικό μου (μέχρι τότε ήμουν σε μπάντες) που θα ήταν λίγο πιο οργανικό, λίγο πιο low, πιο φολκ, και όταν ήρθε η ώρα να δώσω όνομα σε αυτό το πρότζεκτ, είπα “γιατί να μην έχει το όνομα του Πηλίου, σαν να είναι κάποιος χαρακτήρας; Πώς λέμε Leon Bridges, για παράδειγμα; Εγώ θα είμαι ο Pelion Rivers”. Κάπως έτσι έγινε.
Στη ζωή μου κάνω δύο πράγματα, είναι χωρισμένη στην ημέρα και στη νύχτα. Το πρωί ασχολούμαι με το performance marketing και το υπόλοιπο κομμάτι μου έχει να κάνει με τη μουσική, είμαι κιθαρίστας και τραγουδάω κιόλας. Τα τελευταία χρόνια παίζω στην ομάδα της Μαρίζας Ρίζου, με την οποία έχουμε κάνει τις περισσότερες συναυλίες και περιοδείες όλα αυτά τα χρόνια. Πέρα από αυτό, έχω το Pelion Rivers, που είναι το side project μου, εκεί όπου θα βάλω τις προσωπικές μου συνθέσεις.
Pelion Rivers - Thyme
Βιοπορίζομαι και από τη μουσική, έχω και άλλη μια μπάντα, τους Jaguar Bombs , μια πάρτι-μπάντα που παίζουμε διασκευές κομματιών κυρίως των ’90s και ’00s σε ροκαμπίλι, αυτό είναι το concept.
Ξεκίνησα να παίζω κλασική κιθάρα 8 χρονών. Σπούδασα κλασική κιθάρα με την Έλενα Παπανδρέου και ξεκίνησα να παίζω σε μπάντες μετά το γυμνάσιο, ηλεκτρική κιθάρα πια. Η πρώτη φορά που δισκογραφήθηκε κάτι που έχουμε κάνει ήταν όταν κερδίσαμε έναν διαγωνισμό με μια μπάντα που είχα, τους Brainwash Squad στα ’10s, και βγάλαμε έναν δίσκο με τη Sony. Είχε αρκετά μεγάλη απήχηση».
Ο Άγγελος ήταν, επίσης, μέλος των His Majesty the King of Spain και έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως ο Vassilikos, οι Matisse, οι Locomondo αλλά και η Katerine Duska και ο Leon of Athens.
«Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει ένα είδος το οποίο μου αρέσει ν’ ακούω περισσότερο ή θα καταφύγω σε αυτό. Ο λόγος που διάλεξα τη φολκ είναι γιατί μου άρεσε πολύ ως κιθαρίστας να σκέφτομαι και να συνθέτω κομμάτια που έχουν να κάνουν με finger style. Γιατί εδώ καλείσαι εσύ, με τα δάχτυλά σου, να είσαι και ο μπασίστας, να έχεις και το κρουστό στοιχείο, και όλα αυτά μαζί σε συνδυασμό με το τραγούδι. Οπότε, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το να κάτσω να γράψω τέτοια κομμάτια. Πέρα απ’ αυτό, η μουσική με την οποία θα ταυτίσω στιγμές της ζωής μου πραγματικά είναι ποικίλη, θα ακούσω απ’ όλα.
Αυτήν τη στιγμή μού αρέσει μια μπάντα που είναι τελείως νερντουλίστικη, οι Lemon Twigs, γιατί γράφουν φοβερές αρμονίες. Μπορεί όμως μέσα σε μια μέρα να ακούσω ελληνικό πανκ, μετά κάτι πιο ηλεκτρονικό και μετά να καταφύγω πάλι στο safe space μου που είναι οι America, που είναι γαμώ τις μπάντες. Αναλόγως τη μέρα.
Από ελληνικά, μου αρέσουν οι πανκ μπάντες, ήταν από τις πρώτες μουσικές που μου έκαναν κλικ και ένιωσα μια σύνδεση. Οι Κροταλίας μού αρέσουν πολύ, παρακολουθώ τι γίνεται και στην indie σκηνή σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Μιλώντας για ανεξάρτητα ακούσματα, μου αρέσουν πολύ οι Whereswilder, η δουλειά που κάνει ο Noda Pappa. Από πιο mainstream θα ακούσω πολλά πράγματα με μεγάλη ευχαρίστηση, Θανάση Παπακωνσταντίνου π.χ., που θεωρώ ότι έχει φοβερό ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Μυστακίδης μου αρέσει πάρα πολύ, πήγα σε live του και έπαθα πλάκα.
Tο άλμπουμ το έβγαλα μόνος μου, το έχω ηχογραφήσει όμως στο στούντιο του Άλεξ Μπόλπαση που ήταν συνεργάτης μου και στον πρώτο δίσκο. Αυτός ο δίσκος είναι λίγο πιο φωτεινός, έχει μέσα και ελληνόφωνα κομμάτια, αυτό το στοιχείο τον διαφοροποιεί και από τον πρώτο. Είπα, αφού μιλάω ελληνικά, αφού σκέφτομαι στα ελληνικά, αφού μ’ αρέσουν πολλά πράγματα και στα ελληνικά, γιατί δεν γράφω και ελληνικά κομμάτια; Και μπορώ να πω ότι ήταν πιο απελευθερωτική η διαδικασία, την ευχαριστήθηκα πολύ».
— Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Πολιτικά μιλώντας, νομίζω ότι είμαστε άστεγοι τελείως, δεν μπορώ να πω ότι κάτι μπορεί να με εκπροσωπήσει αυτήν τη στιγμή, πόσο μάλλον όταν αυτή η κουβέντα γίνεται την επομένη της επετείου των Τεμπών, που απ’ όπου κι αν το πιάσεις, τα συνοψίζει όλα. Μακάρι να υπάρξει μια δικαίωση έστω γι’ αυτά τα τραγικά πράγματα που έχουν συμβεί. Ας ξεκινήσουμε από αυτό και βλέπουμε…
Βρείτε την μουσική του Pelion Rivers στο Spotify.
