ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όπως αναφέρω και στον τίτλο δεν προτίθεμαι να μιλήσω για το έδεσμα αλλά για τους γιαλαντζί ανθρώπους. Αυτούς δηλαδή που πιστεύουν πως πρέπει να ζούμε τη ζωή μακριά από οθόνες, που λένε πως παλιά τα πράγματα ήταν καλύτερα που δεν ασχολούμασταν με τα κινητά μας, ότι τώρα αποξενωνόμαστε κι αν τους πεις να αφήσουν το άι-φόουν τους έστω για μια ώρα αρνούνται. Αν τους πεις να επιστρέψουν σε μια παλιά συσκευή ή στην κατάρηση του κινητού ή να σβήσουν τα social media που έχουν αρνούνται. Αν τους πεις να πάνε μια βόλτα χωρίς ποσταρίσματα από το μέρος που βρίσκονται, να αποδράσουν από την κινητο-λατρεία τότε σου λένε ''α, άλλαξε η εποχή και δε γίνεται χωρίς όλα αυτά να ζήσουμε''. Είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι. Και μου αναφέρουν αυτή την αντίφαση επανειλημμένα. Ή που εκθειάζουν τον τουριστικό τρόπο ζωής και λένε ότι είναι πολύ ωραία να γυρίζεις και να μαθαίνεις διάφορα μέρη χωρίς άγχος, χωρίς πυξίδα, χωρίς προορισμό, να χαίρεσαι το ταξίδι. Ή να γυρνάς στα στενά της πόλης, να μαθαίνεις μεριές που δεν ξέρεις. Και μετά ξαφνικά σου λένε ότι ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι το να μείνουν ένα βράδυ έξω απ' το σπίτι και να κοιμηθούν στην παραλία ή στο δρόμο. Παριστάνουν δηλαδή τους περιπετειώδεις και τους δήθεν μη εξαρτημένους από τα social media, αυτούς που θέλουν δήθεν αυθεντικότητα και γνωριμίες από κοντά και να απολαμβάνουν τις στιγμές κι όταν τούς προτείνουν να τα κάνουν όλα αυτά που λένε στη θεωρία τότε διστάζουν. Αν κάποιος πει ποιός είμαι εγώ που τολμάω να κρίνω τους άλλους, είμαι αυτός που αντιπαθεί τις κραυγαλέες αντιφάσεις. Έχω βρεθεί πολλές φορές μπροστά σε τέτοιες συζητήσεις κι εντοπίζω αυτές τις αντιφάσεις. Δηλαδή για να το πω με ένα απλό παράδειγμα: Εμένα δεν μου αρέσει ο αθλητισμός. Δεν είχα τέτοιου είδους ενασχόληση ποτέ. Ε, δεν θα πάω να πω στους άλλους ότι νιώθω άσχημα που πλέον δεν υπάρχουν αλάνες για να παίζουμε μπάλα ή να αθλούμαστε. Ή που κλείνουν τα γυμναστήρια στη γειτονιά μου. Γιατί μια-δυο φορές στη ζωή μου που έπαιξα μπάλα λόγω συνθηκών και παρέας τις συγκεκριμένες στιγμές ήταν πανωλεθρία. Οπότε δεν θα το παίξω νοσταλγός κάποιου πράγματος που δεν γουστάρω. Αυτούς λοιπόν θεωρώ γιαλαντζί ανθρώπους.