Τα τριάντα είναι η ηλικία κατά την οποία ανθίζεις. Για ένα φεστιβάλ είναι μια στιγμή ενηλικίωσης και νεότητας μαζί, μια ηλικία αναστοχασμού και διαρκούς ανησυχίας.
Από το 1995 μέχρι σήμερα το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας δεν έχει πάψει να μας εκπλήσσει, να μας κινητοποιεί, να μας κάνει να θέλουμε να χορέψουμε ·να συνδεθούμε με φλέγοντα ζητήματα που αφορούν όχι μόνο την τέχνη αλλά και την κοινωνία, με τις φωνές των καλλιτεχνών να μας υπενθυμίζουν ότι το σώμα και η πνευματική διάσταση της κίνησης πρωτοπορεί διαρκώς όταν εκφράζεται ελεύθερα.
Πέρα από το θέαμα που μας προσφέρει, ο σύγχρονος χορός μας παροτρύνει να ανοίξουμε συζητήσεις, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, να συνδεθούμε με μια παγκόσμια ειρηνική κοινότητα που μοχθεί, προτείνει, ανασκευάζει, θυμάται και προχωρά σε αντίξοες πολλές φορές πραγματικότητες. Μας δανείζει λίγο από τη λάμψη και το φως της έμπνευσης, της φαντασίας, της ενσυναίσθησης και της ανεκτικότητας.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας, είναι συνώνυμο με την άνθιση του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα αφού δεν παραλείπει κάθε χρόνο στο πρόγραμμά του να υποστηρίζει, να ενθαρρύνει και να παρουσιάζει νέους δημιουργούς και σύγχρονα ελληνικά έργα. Ο χορός για το Φεστιβάλ, για την Καλαμάτα για τη χώρα μας τελικά είναι μια απόλυτη ανάγκη. Υπενθυμίζει την αξία της έκφρασης και της συμμετοχής, σαν μια γιορτή που κάθε Ιούλιο δίνει άλλη ζωή στην πόλη που το φιλοξενεί και το οργανώνει μέσα από την αξία του συλλογικού βιώματος.
Με το ανθρώπινο σώμα να εκφράζει τις απίστευτες δυνατότητές του, τους φόβους και τα συναισθήματά μας, ενώ αφουγκράζεται τις προκλήσεις και τις δοκιμασίες μιας ολόκληρης κοινωνίας, το εορταστικό 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας από τις 12 έως τις 21 Ιουλίου 2024 γενναιόδωρα ανοίγει για ακόμα μια χρονιά τις πόρτες του στο κοινό, για να γνωρίσουμε και να συνδεθούμε με τα πολλά πρόσωπα μιας τέχνης ανοιχτής σε όλους.
Η καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ, Λίντα Καπετανέα, αναφέρθηκε στα 30 χρόνια του Φεστιβάλ και ευχαρίστησε τις προηγούμενες διευθύντριες του, ενώ εξέφρασε για άλλη μια φορά την επιθυμία της αυτός ο θεσμός να συμπεριλαμβάνει όλο και περισσότερους ανθρώπους μέσα από παραστάσεις και δράσεις και να ανθίζει μέσα από τη φαντασία, την τόλμη και την πίστη των σύγχρονων δημιουργών.
Αναλυτικά το πρόγραμμα
Την Παρασκευή 12 και το Σάββατο 13 Ιουλίου, στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας φιλοξενεί το Κρατικό Μπαλέτο της Έσσης που έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για να παρουσιάσει μια διπλή παράσταση με τα έργα των Marco Goecke «Midnight Raga» και Imre & Marne van Opstal «I’m afraid to forget your smile».
Στο ντουέτο «Μidnight Raga», αφετηρία είναι η κλασική ινδική μουσική, και ιδιαίτερα οι συνθέσεις του Ravi Shankar. Οι βαριές ενδυμασίες από μπλε μετάξι των χορευτών συνομιλούν με τη νευρικότητα της κινησιολογικής γλώσσας του Goecke, σήμα κατατεθέν των χορογραφιών του. Στο έργο «I’m afraid to forget your smile» παρακολουθούμε την ευαλωτότητα της ανθρώπινης φύσης απέναντι στον θάνατο. Οι έξι χορευτές επί σκηνής διαπλέκουν μέσω της καλλιτεχνικής τους έκφρασης το δίπολο ζωής και θανάτου, ενώ οι χορογράφοι χρησιμοποιούν την κίνηση και τη φωνή ως μέσο συμπόρευσης αλλά και αντίθεσης για τους έξι χορευτές τους, οι οποίοι συνοδεύονται επί σκηνής από χορωδιακή μουσική. Τη μουσική της παράστασης θα ερμηνεύει ζωντανά η χορωδία Melifono Extended του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας.
Την Παρασκευή 12 Ιουλίου, στο Black Box / Εναλλακτική Σκηνή στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας, σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας παρουσιάζεται το νέο χορογραφικό έργο της Αθανασίας Κανελλοπούλου με τίτλο «Two - Matters of Existence», το δεύτερο μέρος της τριλογίας «A few moments of gaze» που εστιάζει στο γυναικείο βλέμμα. Ένα βλέμμα εξομολογητικό και ενδοσκοπικό, που λειτουργεί σαν «φάρος» για να καταγράψει μία έντονα προσωπική και σιωπηλή συνθήκη. Μια διττή γυναικεία φιγούρα, δύο ιερές και ταυτόχρονα φθαρτές μορφές, καταλήγουν να γίνουν ένα πρόσωπο, μία «περσόνα» αλλά στην ουσία, μια διπλή φύση με διαφορετικούς και ξεχωριστούς προβληματισμούς. Μέσα από τον κόσμο του ονείρου και της φαντασίας, δύο δυνατές ερμηνεύτριες διαπλέκονται, ψιθυρίζοντας ακατάληπτα λόγια, σε μια βαθιά υπαρξιακή σχέση αρμονίας, συμπόρευσης, εξουσίας και επιβολής.
Το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Ιουλίου στο Black Box / Εναλλακτική Σκηνή - Μέγαρο Χορού Καλαμάτας ο χορογράφος Diego Tortelli, μαζί με τη δραματουργό του Miria Wurm εξερευνούν στη νέα του δημιουργία «TERRANOVA | hidden link» τα αόρατα δίκτυα των φυτών. Οι ιδιαίτερες σχέσεις τους με τα μυκήλια τούς επιτρέπουν να επικοινωνούν μεταξύ τους, συχνά και από μεγάλες αποστάσεις. Ως ζωτικής σημασίας πεδία επαφής που συνδέουν όλα τα διαφορετικά είδη ζωής, με τη δύναμη να αλλάξουν το περιβάλλον μας αλλά και εμάς τους ίδιους, τα μυκήλια είναι το φυσικό περιβάλλον των χορευτών που τονίζει τις συνεχείς αυτές εναλλαγές μεταξύ συμβίωσης και ανταγωνισμού κάθε στιγμή. Ο χορογράφος επέλεξε να τοποθετήσει τους χορευτές στο φυσικό αυτό περιβάλλον κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του έργου, προκειμένου να αντιδιαστείλει στη συνέχεια το τελικό προϊόν, τη χορογραφία, με τον βιομηχανικά κατασκευασμένο χώρο της σκηνής.
Την Τρίτη 16 Ιουλίου στο Black Box / Εναλλακτική Σκηνή - Μέγαρο Χορού Καλαμάτας, ο Χάρης Γκέκας παρουσιάζει το έργο «Χίλια» που βασίζεται στα «Χίλια πλατώματα» των Gilles Deleuze και Felix Guattari. Ο δυναμικός τρόπος με τον οποίο εξέφρασαν τη σκέψη τους ήταν ένα δυνατό κάλεσμα στο οποίο το σώμα απάντησε με ασυγκράτητη περιέργεια και ζωντάνια. Εξερευνώντας τις έννοιες της επανάληψης και της διαφοροποίησης, το «Χίλια» ξεδιπλώνει, χωρίς ιεραρχία αλλά με επιμονή, διαφορετικές ποιότητες οι οποίες διερευνούν την ικανότητα αποδοχής της προσωπικής μεταμόρφωσης και μίας άγνωστης ελευθερίας. Ποιες συνθήκες και ποιες θυσίες επιτρέπουν να κατακτηθούν αυτά τα πολυπόθητα ιδανικά; Το ένστικτο αντισταθμίζει τη λογική και ανοίγουν καινούργιοι κώδικες, είναι και το σημείο όπου το έργο δίνει τους δικούς του ορισμούς στις έννοιες της αντίστασης και της φυσικότητας.
Την Τετάρτη 17 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας η Πατρίσια Απέργη και η ομάδα χορού Αερίτες παρουσιάζει το έργο «Ο Οίκος της Ταραχής» επιθυμώντας να συνομιλήσει με την έννοια της ταυτότητας μέσα από τη βία που ο καθένας μπορεί να υποστεί ή και να ασκήσει, προκειμένου να προσδιορίσει τον εαυτό, τον κόσμο και την ελευθερία του. Πρόκειται για έναν ύμνο στον άνθρωπο, στις επιλογές του, στη διαφορετικότητα και τον αυτοπροσδιορισμό. Είναι η έναρξη ενός show που στήνεται για να μας παρουσιάσει ό,τι ξεφεύγει από αυτά που έχουμε συνηθίσει, που φτιάχνεται προκειμένου να θαυμάσουμε το διαφορετικό, που τολμάει να βάζει στο κέντρο του προβολέα ό,τι δεν αποτελεί «μέσο όρο», που υπάρχει για να μας θυμίζει το μεγαλείο και την ομορφιά κάθε σώματος, κάθε ύπαρξης – όπως συμβαίνει σε ένα τσίρκο.
Την Πέμπτη 18 και την Παρασκευή 19 Ιουλίου, στο Black Box / Εναλλακτική Σκηνή - Μέγαρο Χορού Καλαμάτας, ο αγαπητός γνώριμος του Φεστιβάλ Josef Nadj βρίσκεται επί σκηνής με επτά χορευτές και το έργο του «Full Moon», που θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Χορού του Montpellier τον Ιούνιο του 2024. Το φεγγάρι στον τίτλο είναι μία αναφορά στο σύμπαν και τον σχηματισμό του, στη διαδικασία δηλαδή που προαναγγέλλει και προετοιμάζει την εμφάνιση της ζωής. Η έρευνα του Nadj για τις καταβολές της μουσικής και την εξέλιξή της συμπληρώνεται από έναν άλλο τομέα που επιθυμεί να εξερευνήσει σε αυτή τη δημιουργία: τον κόσμο της μαύρης αμερικανικής jazz, από τις αρχικές της μορφές -τα blues και τα spirituals- και τις μεταλλάξεις της, μέχρι τις μέρες μας. Μαζί με τους χορευτές, ξεκίνησε να αναλύει τις μορφολογικές ιδιαιτερότητες αυτών των ακουσμάτων, προσεγγίζοντας το πνεύμα και τη σκέψη τους και αναζητώντας έναν χορό που να τους αντιστοιχεί. Το «Full Moon» χρησιμοποιεί επιπλέον ως εργαλείο τη μαριονέτα, η οποία, όπως και η μάσκα, διαπερνά όλο το έργο του Josef Nadj.
Το Σάββατο 20 και την Κυριακή 21 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας, ο Botis Seva παρουσιάζει την πιο πρόσφατη θεατρική παραγωγή του «Until We Sleep», ένα ταξίδι που χαρακτηρίζεται από την ακλόνητη αντίσταση στην αλλαγή. Μια μοναχική γυναίκα, που αγωνίζεται κάτω από την πίεση του ηγετικού της ρόλου, αναζητά την πίστη καθώς καθοδηγεί μια περιπλανώμενη κοινότητα μέσα από τα μεταβαλλόμενα περάσματα του χρόνου. Το «Until We Sleep» ζυγίζει την ελπίδα έναντι του βάρους της ευθύνης. Ωστόσο, μέσα σε αυτήν τη σύγκρουση, υπάρχει μια ευαισθησία που επιτρέπει τη γέννηση νέας ζωής, ενώ το φως που διαπερνά τη σκηνή, την μετατρέπει σε ένα ανελέητο πεδίο δοκιμών υπενθυμίζοντάς μας μια ανώτερη δύναμη που σμιλεύει την πραγματικότητά μας.
Το Σάββατο 20 και την Κυριακή 21 Ιουλίου, στο Black Box / Εναλλακτική Σκηνή - Μέγαρο Χορού Καλαμάτας, η Lali Ayguadé Company παρουσιάζει το έργο «Runa» με αφηγήσεις από έναν άλλο κόσμο και μια άλλη εποχή. Σε αυτό το χαοτικό τοπίο, δύο άνθρωποι ερευνούν τα ερείπια, προσπαθώντας να φανταστούν ξανά αυτό που κάποτε υπήρξε και να συνδεθούν μαζί του. Αντιλαμβάνονται την ουσία του παρελθόντος, μεταμορφώνοντας τα ερείπια αυτά σε συμμάχους, παίζοντας παιχνίδια για να αντιληφθούν τη φύση της πραγματικότητας. Το Runa αναδεικνύει την ομορφιά του εύθραυστου παρελθόντος και αναζητά αυτό το ελάχιστο που απομένει για εμάς στο παρόν.
Κάθε βράδυ χορός στην πλατεία
Από την Παρασκευή 12 Ιουλίου έως το Σάββατο 20 Ιουλίου, σε σταθερό βραδινό ραντεβού στις 21:00, παρουσιάζονται στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας εννέα βραδιές χορού και μια βραδιά dance battle. Όλες οι παραστάσεις είναι με ελεύθερη είσοδο.
Την Παρασκευή 12 Ιουλίου, εμπνευσμένη από τη σύνθεση «Opening» και από το μουσικό έργο «Glassworks» του Philip Glass, η παράσταση «Approach 17. Opening» της ομάδας Yoann Bourgeois Art Company αποτελεί μια απλουστευμένη προσέγγιση της υπαρξιακής τροχιάς, στην οποία παρακολουθούμε τις εναλλαγές μεταξύ κορύφωσης και πτώσης πάνω σε μια σκάλα που δεν οδηγεί πουθενά. Η γραμμική αφήγηση ανατρέπεται παίζοντας με την έννοια της επαναφοράς.
Το Σάββατο 13 Ιουλίου o Edivaldo Ernesto και η Εύα Γεωργιτσοπούλου παρουσιάζουν το ντουέτο «Pressure Wave», μια δυνατή και εκφραστική παράσταση, που στοχεύει στην έντονη σύνδεση μεταξύ κοινού και ερμηνευτών. Σε συνθήκες όπου η καθιερωμένη αντίληψη για το σώμα διαλύεται μέσα από την αλληλεπίδραση απόψεων που επιτρέπουν να αναδυθεί η πρωτογενής ουσία του ανθρώπινου στοιχείου, εκεί γεννιέται ο χορός.
Την Κυριακή 14 Ιουλίου η Μαρία Φουντούλη παρουσιάζει τη «Διάφανη», ένα χορευτικό σόλο για τη δύναμη της ευθραυστότητας. Η προσωπική διαδρομή ενός σώματος που συνομιλεί με τον χώρο. Θα παραμορφωθεί, θα ντραπεί, θα δοκιμάσει, θα αποτύχει, θα ευχαριστηθεί. Θα τα καταφέρει;
Την ίδια μέρα, η Μαρία Μανουκιάν παρουσιάζει το έργο «RE B OU N D», μια διαρκή αναζήτηση μεταξύ σταθερότητας και αλλαγής, μεταξύ γείωσης και απογείωσης. Ένας χορός που γεννιέται από τον ρυθμό της ζωής μέσα μας και έξω από εμάς. Έλξη, βαρύτητα, αντίσταση, ρυθμός, επανάληψη, ανάταση γίνονται σώμα και φωνή. Ενσαρκώνουν το πνεύμα της ανθεκτικότητας και την ομορφιά της έκφρασης, υπενθυμίζοντάς μας ότι ελευθερία δεν είναι η απουσία συνδέσεων αλλά η δύναμη να υψώνεσαι πέρα από αυτές.
Τη Δευτέρα 15 Ιουλίου ο Χάρης Γκέγκας χορογραφεί τους σπουδαστές της ΚΣΟΤ στο «Ecstatic Aporia» και οργανώνει με επιδέξιο τρόπο έναν συνδυασμό στημένης χορογραφίας και αυτοσχεδιασμού. Το έργο επιτρέπει στο ένστικτο να εκφραστεί, αναζητώντας τα όρια του ελέγχου και υπογραμμίζοντας την ικανότητά μας να μετατρέπουμε το χάος σε ένα γόνιμο πεδίο δημιουργίας.
Την Τρίτη 16 Ιουλίου η Ελευθερία Ηλιοπούλου παρουσιάζει το «Fantastic, isn't it?», ένα κόσμο όπου τα όρια του φανταστικού και του πραγματικού αλληλοκαλύπτονται, η τέχνη της υποκειμενοποίησης όλων των εμπειριών και η μη ύπαρξη αντικειμενικότητας εύκολα καθιστούν ένα πιθανώς φανταστικό σενάριο - πραγματικότητα. Και κάπως έτσι δημιουργείται το συναρπαστικό ενδεχόμενο της ύπαρξης αμέτρητων «πραγματικοτήτων», όσων και οι συνειδήσεις των ανθρώπων που μοιράζονται κοινό συμπαντικό χρόνο.
Τη ίδια μέρα ο Peter Jasko προτείνει το «The dance of Change» με αφετηρία του μία οπτική που αποδέχεται τις ατέλειες και την απουσία της μονιμότητας, στην οποία θέλει να προσκαλέσει τόσο τον εαυτό του όσο και τους θεατές σε έναν χορό αλλαγής και βαθιάς κινητικότητας.
Την Τετάρτη 17 Ιουλίου η Αλέγια Παπαγεωργίου και η Μαρία Μπρεγιάννη παρουσιάζουν το «Στάδιο της Ανάσας». Μια γυναίκα σε αγωνία. Φοράει ένα χειροποίητο κοστούμι από κομμάτια σπασμένου καθρέφτη. Αν την κοιτάξουμε από κοντά θα βρούμε ένα κομμάτι της δικής μας εικόνας πάνω της. Αν απομακρυνθούμε θα δούμε να αντανακλάται πάνω της ό,τι την περιβάλλει.
Την Παρασκευή 19 Ιουλίου, Κώστας Phoenix και οι Chaotic Universe παρουσιάζουν το «I Used to Want to Be a Superhero». Ένα αγόρι θέλει να γίνει σούπερ ήρωας. Βλέπει τον εαυτό του δυνατό και σίγουρο. Αισιόδοξο. Τα πράγματα είναι πολύ απλά σε ένα τοπίο όπου οι καλοί πολεμούν τους κακούς και νικάνε. Γιατί οι καλοί πάντα καταλήγουν νικητές.
Το Σάββατο 20 Ιουλίου η Ηρώ Κόντη και η ομάδα χορού MNΙM παρουσιάζουν τo «Modulus of Resilience» που αποτελεί μια ωδή στην αξία της χειραφέτησης. Της προσπάθειας που αφυπνίζει την δυνατότητα του ατόμου να αυτοκαθορίζεται, να συγκροτεί αυτόνομα τον εαυτό του και να δομεί απενοχοποιημένα τους πολλαπλούς ρόλους που επιθυμεί να επιτελεί. Σύγχρονες ιστορίες γυναικών από όλα τα μέρη της γης που έζησαν και περιορίστηκαν μέσα σε ένα υπό κατάρρευση κοινωνικό μοντέλο. Την ίδια μέρα ο Thomas Martino παρουσιάζει τη «Λίγεια», ένα θαλάσσιο πλάσμα με αλλόκοτη γοητεία. Εμπνευσμένη από το παραμύθι του 1956 του Giuseppe Tomasi di Lampedusa, η Λίγεια είναι ένα πλάσμα της θάλασσας. Μισή γυναίκα, μισή ψάρι, σέρνει το σώμα της με κομψότητα και χάρη, όμως το βλέμμα της παραμένει κενό, σαν η ίδια να απουσιάζει. Ένα έργο που καθρεφτίζει την ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής να βυθιστεί στον απέραντο ωκεανό της φαντασίας.
Οι παράλληλες εκδηλώσεις και τα εργαστήρια
Παράλληλα με το Φεστιβάλ, στο πλαίσιο του προγράμματος εξακτίνωσής τουστην Πελοπόννησο με τίτλο «Χορός σε πόλεις της περιφέρειας Πελοποννήσου» που υλοποιείται φέτος για τρίτη χρονιά σε συνεργασία με την Περιφέρεια Πελοποννήσου, θα παρουσιαστεί στις 13.07 και στις 15.07 σε δημόσιους χώρους των πόλεων της Τρίπολης και του Ναυπλίου το έργο «Αpproach 17. Οpening» του Γάλλου Yoann Bourgeois. Το Εκπαιδευτικό πρόγραμμα επαγγελματικών σεμιναρίων σύγχρονου χορού στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας θα λάβει χώρα από τις 12-21 Ιουλίου με 3 σεμινάρια & 2 masterclasses & 1 dance battle. Θα λειτουργήσουν ακόμα εργαστήρια για γονείς και παιδιά, για νέους και παιδιά, εργαστήρι κίνησης ενηλίκων 50+ Fighting Monkey Practice και εργαστήρι χορού για ΑΜΕΑ.
Πληροφορίες και εισιτήρια για το 30ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας μπορείτε να βρείτε στο kalamatadancefestival.gr
