ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες Σάββατο βράδυ πήγα και είδα μια παράσταση που μου άρεσε πολύ. Βασισμένη πάνω σε ένα βιβλίο ενός ας πούμε αιρετικού, ''βρώμικου'' ποιητή. Για μένα είναι εντελώς φυσιολογικός, ήταν δηλαδή γιατί δεν ζει πια αλλά έτσι τον έχουν χαρακτηρίσει. Με συγκλόνισαν πάλι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Εξαιρετικό το πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Και ο άντρας και η γυναίκα. Τι ταλέντα. Σπαρακτικές ερμηνείες. Με κράτησαν στη ζωή άλλη μια άδεια κατά τα άλλα μέρα. Συνήθως κάθομαι πρώτη-δεύτερη σειρά ειδικά στο θέατρο που είναι ζωντανό δρώμενο αλλά επειδή την είχα ξαναδεί τη συγκεκριμένη παράσταση επέλεξα να καθίσω για πρώτη σχεδόν φορά στη ζωή μου όσα χρόνια πάω θέατρο στην τελευταία σειρά. Λίγες σειρές μπροστά μου καθόταν ένα ζευγάρι που φασωνόταν συνέχεια, ακόμα και κατά τη διάρκεια της παράστασης σε κάποιες έντονες σκηνές, μες στα μέλια. Εν τω μεταξύ δεν ήξεραν ούτε ότι ο τίτλος της παράστασης ήταν παρμένος από ένα βιβλίο ποίησης του συγγραφέα στον οποίο ήταν βασισμένη η παράσταση. Δεν το λέω ειρωνικά, πλάκα είχαν. Μετά γύριζα βόλτα όλη νύχτα σχεδόν μέχρι τις 4 τα ξημερώματα που επέστρεψα στο σπίτι μου. Πάντα το καλοκαίρι μου αρέσει το ξενύχτι. Και το χειμώνα αλλά ειδικά το καλοκαίρι θέλω να ξενυχτάω συνέχεια. Κι έψαχνα να βρω όλους αυτούς τους ανθρώπους που λένε εδώ μέσα ότι γνωρίζονται εκεί έξω με την πρώτη ευκαιρία, ότι δεν χρειάζονται διάφορα πράγματα για να γίνουν γνωριμίες, ούτε κρατήσεις ούτε ιδιωτικό μέσο μεταφοράς ούτε τίποτα, ότι όλα είναι πανεύκολα, βγαίνεις και πας και μιλάς γύρω σου κι όλα είναι πανεύκολα. Ούτε ξόδεμα πόρων χρειάζεται, ούτε τίποτα, έψαχνα να βρω όλα αυτά τα ζευγάρια που λένε εδώ μέσα ότι την βγάζουν απλά με το τίποτα κι ότι όλα είναι πανεύκολα. Οι μόνοι άνθρωποι φταίνε για τη μοναξιά τους, τίποτα άλλο. Κι αν κάποιος πει ότι ήταν βράδυ, το ίδιο και την ημέρα που κυκλοφορώ. Δεν αλλάζει κάτι.