«Διαγνώστηκα με σκλήρυνση κατά πλάκας πριν από 12 χρόνια, όταν ήμουν 20 ετών. Είχα κάποιες ενοχλήσεις στον αυχένα, έκανα μαγνητική, βρέθηκαν κάποιες εστίες και χρειάστηκε να κάνω παρακέντηση. Η εξέλιξη της πάθησης πάνω μου δεν είναι σε βαθμό ώστε να μην μπορώ να περπατήσω ή να έχω κινητικά προβλήματα» θυμάται ο Δημήτρης Χρυσικός, συμπαρουσιαστής του podcast «Calcio Sbagliato», με θεματολογία το ιταλικό ποδόσφαιρο, και αρθρογράφος στο Basketball Guru.
«Πρόκειται για ένα αυτοάνοσο σνόσημα με το οποίο "παντρεύεσαι". Ζεις με αυτό για την υπόλοιπη ζωή σου, εκτός αν οι θεραπείες εξελιχθούν στο μέλλον» εξηγεί.
«Το πρώτο καλοκαίρι ήταν το πιο έντονο. Είναι σαν η πάθηση να με ειδοποιούσε για το τι μπορεί να προκύψει. Είχα μουδιάσματα στα πόδια και κάποια θολώματα στα μάτια σαν οπτική νευρίτιδα. Επίσης, έπρεπε ο οργανισμός να συνηθίσει και τη θεραπεία, κάνω καθημερινά ενέσεις. Πλέον, τα συμπτώματα υπάρχουν σε πολύ μικρότερο βαθμό, γιατί έχω μάθει να το αντιμετωπίζω διαφορετικά. Η πάθηση καταστρέφει τη μυελίνη που προστατεύει τα νεύρα, οπότε η καθημερινή μου θεραπεία πολεμά αυτό για να μην "πολεμήσει" εμένα».
Για το αν η επιστήμη έχει προχωρήσει σε βαθμό ώστε να προλαμβάνει ταχύτερα και ορθότερα τη σκλήρυνση κατά πλάκας, αναφέρει πως «πλέον υπάρχει καλύτερη πρόληψη και αντιμετώπιση. Κάποτε, μια πολύ μεγάλη μουσικός, η Jacqueline du Pré, είχε σταματήσει την καριέρα της γιατί δεν μπορούσαν να της βρουν θεραπεία. Και τώρα επηρεάζει καριέρες, όπως του Παυλή της ΑΕΚ που σταμάτησε, αλλά πλέον υπάρχουν περισσότερες θεραπείες και οι νευρολόγοι είναι πιο καταρτισμένοι».
«Με τη σκλήρυνση κατάλαβα ότι δεν είμαστε άτρωτοι. Δεν είπα ποτέ "γιατί σε μένα". Με έκανε να μην αγχώνομαι, με έκανε να επιστρέψω στη μουσική και να συνειδητοποιήσω πως υπήρχαν κάποια χρόνια που είχα σταματήσει να ασχολούμαι. Με έκανε να μη φοβάμαι κάθε φορά που μουδιάζουν τα πόδια μου ή όταν δεν βλέπω καλά. Με κάνει να είμαι συνέχεια σε μια καλή εγρήγορση».
