Καλοκαίρι καθόλου αραχτό, αλλά πολύ light

ADVERTORIAL

«Just give peas a chance…», γράφει ένα πόστερ στο ψυγείο της Δανάης στην Αθήνα. Φράουλες, βερίκοκα, μελιτζάνες και μπολ γεμάτα ως πάνω με δροσερές σαλάτες κατακλύζουν τα ράφια. Πρωί, μεσημέρι και βράδυ, φρούτα και λαχανικά κάθε λογής εναλλάσσονται κολυμπώντας σε πρωινά γιαούρτια, ταψιά με παρθένο ελαιόλαδο και αυτοσχέδια dinners με τη συνοδεία της αγαπημένης της σειράς.

Η Δανάη έχει σπουδάσει σεφ και τα τελευταία καλοκαίρια δουλεύει σεζόν στα Φηρά. Μπορεί στις κουζίνες που αναλαμβάνει να μαγειρεύει πολλά και διάφορα μενού, μα στη δική της κουζίνα πρώτη θέση έχει πάντα οτιδήποτε πράσινο και φυσικό. Απέχει από το κρέας από πολύ μικρή και το καλοκαίρι είναι η εποχή της. Τις μέρες των ρεπό της, φουλάρει το μικρό ψυγειάκι του κυκλαδίτικου σπιτιού που μένει για μερικούς μήνες, με φρεσκάδα από τα Lidl του νησιού. Κινόα, μάνγκο, φρέσκια ντομάτα, βασιλικός και κόλιανδρος βγαίνουν από την επαναχρησιμοποιούμενη τσάντα και τοποθετούνται στη θέση τους. Το μικρό κουζινάκι παίρνει φωτιά προετοιμασίας για το κολατσιό των επόμενων ημερών στο νησί.

Το σπίτι, το μοιράζεται με την Στέλλα, αλλά και την αγάπη για τα light, καλοκαιρινά γεύματα επίσης. Οι δυο τους έχουν έναν στόχο. Πολύ σοβαρό. Το κυρίως event του χειμώνα που έρχεται θα είναι ένα υπερατλαντικό ταξίδι. Οπότε η ζωή σε ένα νησί για υψηλά βαλάντια οφείλει να είναι υπερ-προσιτή και καλά προσχεδιασμένη για αυτό το ιδιαίτερα απαιτητικό τρίμηνο. Χρειάζεται συνταγή δροσερή και δοκιμασμένη! Τα κορίτσια δουλεύουν όλη μέρα και συνήθως τα ρεπό τους συμπίπτουν σπάνια. Κάπου στα μέσα Ιουλίου, έρχεται επιτέλους το πολυπόθητο κοινό ρεπό. Μια μέρα δική τους, να την αξιοποιήσουν όπως θέλουν. «Επιτέλους σεφ, ήρθε η σειρά μου», αναφωνεί ενθουσιασμένη η Στέλλα. Όπως η ίδια υποστηρίζει, δεν γίνεται να συγκατοικεί με σεφ και να μην έχει φάει ακόμη από τα χεράκια της. Το πρώτο, σοβαρό, meat-free γεύμα του καλοκαιριού είναι προ των πυλών.

Η μέρα ξεκινάει με πρωινή βουτιά. «Όσο πιο πρωί, τόσο πιο δροσιά», λέει η Δανάη αναφέροντας τα λόγια του παππού της που πάντα βουτούσε με το χάραγμα της μέρας. «Ο ύπνος είναι υπερεκτιμημένος», συνεχίζει. Κι όντως. Αυτή τη μέρα πρέπει να την αδράξουν όσο περισσότερο μπορούν. Δεύτερη στάση, η γνωστή. Για ανανέωση προμηθειών. Καταπράσινες πιπεριές και κατακόκκινες ντομάτες. Ούτε μικρές, ούτε μεγάλες. Ακριβώς όπως πρέπει να είναι. Μεγαλωμένες φυσικά. Το μεσημεριανό πιάτο θα έχει γεμιστά. Φέτα και φρέσκο ψωμάκι. Δυο περίτεχνα spritz θα ξεδιψάσουν την καλύτερα στιγμή του καλοκαιριού. Τα κορίτσια στρώνουν τις πετσέτες θαλάσσης πάνω στις απλωτές μαξιλάρες έξω στο μπαλκονάκι. Τι ευτυχία. Σαν να έχουν μόλις προσγειωθεί στο πιο βραβευμένο εστιατόριο, και με την καλύτερη σεφ.

Μετά το φαγητό, ακολουθεί μεσημεριανός ύπνος στο αναζωογονητικό αεράκι που μπαίνει ανενόχλητο από τα ανοιχτά παράθυρα. Σε ένα νησί που σφύζει από κόσμο, ξαφνικά το μόνο που ακούγεται είναι τα ρυθμικά τζιτζίκια. Με το που σουρουπώνει, βγαίνουν τα βιβλία. Τα πόδια απλώνονται χαλαρά στο πεζούλι του σπιτιού και το διάβασμα ξεκινάει. Μια ελαφριά μουσική βγαίνει από ένα παμπάλαιο ραδιόφωνο που διαθέτει το σπίτι – δωμάτιο. Ενδιάμεσα, οι συζητήσεις φέρνουν αναμνήσεις και το μοίρασμα των ιστοριών φέρνει πείνα. Μια πίτσα με βιολογικό πέστο μπαίνει στο μικροσκοπικό φουρνάκι και η Δανάη το σταυρώνει όπως έκανε η γιαγιά της. Ελπίζει να αντέξει και να βγάλει το αποτέλεσμα που επιθυμεί η σεφ. Σήμερα, δεν χωράνε εκπτώσεις. Μόνο καλές τιμές. Πιάτα γεμάτα βιολογικά προϊόντα και πορτοφόλια σε απόλυτο έλεγχο. Τα σαντορινιώτικα Lidl δουλεύουν γι’ αυτό.

Η μέρα τελειώνει με χορτάτο στομάχι και ξαστεριά. Τα κορίτσια έχουν αποφασίσει να μην βγουν για ποτό. Έχουν ό,τι χρειάζονται εκεί ακριβώς όπου βρίσκονται. Και το σημαντικότερο, έχουν παρέα η μία την άλλη. Τα κινητά μπαίνουν σε λειτουργία μόνο για να ξεσκονίσουν τα πάντα αναφορικά με το επερχόμενο ταξίδι – όνειρο ζωής. Τι θα δουν, που θα πάνε, τι θα φάνε. Βασικό! Σημειώνουν ό,τι ενδιαφέρον βρίσκουν στο «τεφτέρι» του κινητού. Ένα οικογενειακό παγωτό βγαίνει από το ψυγείο για να καταλαγιάσει την λαχτάρα της ανυπομονησίας που φέρνει έξτρα ζέστη, αλλά και έξτρα ενθουσιασμό. Κουταλιά και επιφώνημα. Το ταξιδιωτικό «μενού» έχει σχεδόν φτιαχτεί. Ένα ονειροπόλο «αχ…», ακούγεται σε τέλειο συγχρονισμό.

Σε λίγες ώρες ξημερώνει ημέρα δουλειάς. Το επόμενο ρεπό αχνοφαίνεται με το κιάλι. Αλλά η διαδρομή για το χειμερινό ταξίδι έχει αρχίσει ήδη να σχηματίζεται στον χάρτη του μυαλού. Τα κορίτσια αλληλοκαλημερίζονται και φεύγουν για τη δουλειά. Δυο κλασικές, χορταστικές σαλάτες ακολουθούν σε ατομικά ψυγειάκια. «Τα λέμε το βράδυ, υπομονή και όνειρα!».