Μήπως τελικά ο Σεπτέμβρης είναι καλό πράγμα;

ADVERTORIAL

«Καλημέρα, 35 Αυγούστου…», θα πει ο προϊστάμενος του Φώτη, μπαίνοντας με φούρια στο γραφείο με την εκπνοή του καλοκαιριού. Και ο Φώτης είναι ο μόνος που δεν θα ενοχληθεί, τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι θα κοιτάξουν τον υπολογιστής τους μαγκωμένοι.

Ο Φώτης μισεί τη ζέστη. Οπότε ο Σεπτέμβρης τον κάνει «μαθητή». Για εκείνον, ο συγκεκριμένος μήνας αποτελεί ιδανικό meeting με τον καλύτερο εαυτό του. Τα ρούχα σιδερωμένα, απλωμένα σε μια καρέκλα, είναι πάντα έτοιμα για το επόμενο πρωί. Προηγείται επιδρομή στα Lidl για το φουλάρισμα του ψυγείου μετά τις διακοπές. Προετοιμασία για lunchbox που απαιτείται να είναι καθημερινά γεμάτο, πάντα γευστικό και ισορροπημένο. Με την ανατολή του ήλιου να γίνεται σε μια φυσιολογική πλέον ώρα, το ξύπνημα γίνεται ξαφνικά ιδανικό. Ναι, μπορεί όσο χρονών κι αν γίνει κανείς, η ανάμνηση της έναρξης της σχολικής χρονιάς να μην φεύγει ποτέ, όμως για τον Φώτη, αυτό το σενάριο είναι απλά ονειρικό!

Και η αλήθεια είναι πως υπάρχει ένας μύθος που χρειάζεται να καταρριφθεί. Σε αντίθεση με ό,τι φαίνεται να αποτελεί κοινή αντίληψη, ο καιρός δεν επιδεινώνεται ξαφνικά με το που ξημερώνει η 1^η  Σεπτεμβρίου. Αυτός ο μήνας δεν μοιάζει με κανέναν άλλον. Για πολλούς, σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Για άλλους είναι απλά «Αύγουστος», αλλά χωρίς την ταλαιπωρία. Όπως ακριβώς είναι και για τον Φώτη. Το καλοκαίρι, ο ίδιος ακολουθεί μια ιδιαίτερη ρουτίνα «απελπισίας». Με το που ξυπνά, μπαίνει για μερικά λεπτά κάτω από το ντους με το παγωμένο, τρεχούμενο νερό. Η επόμενη κίνηση είναι να τσεκάρει την εφαρμογή που λέει τον καιρό. Δεν τον ενδιαφέρει η πρόβλεψη για την Αθήνα, όπου μένει, αλλά για την πρωτεύουσα της Ισλανδίας, το Ρέικιαβικ. Δεν είναι μόνο το κλίμα αυτής της πόλης που τον ενθουσιάζει, αλλά και η συγκίνηση του να φαντάζεται ένα μέρος όπου η διαφημιστική εκστρατεία γύρω από το καλοκαίρι δεν υπάρχει.

Ο Φώτης, γιος δασκάλας, περνούσε πάντα τους μήνες του καλοκαιριού με ένα μόνιμο άγχος. Η μαμά του, εύλογα, ήθελε αυτόν και την αδερφή του έξω από το σπίτι και κυρίως εκτός καναπέ, κάπου κοντά στη φύση. Ο ίδιος κατέληγε πάντα να βαριέται τρομερά, κάνοντας ποδήλατο πάνω-κάτω στη γειτονιά ή χτυπώντας μια μπάλα του τένις στον τοίχο των γειτόνων μέχρι να εκνευριστούν. Οι αναφορές της ρομαντικής, παιδικής ηλικίας της μαμάς του στην ύπαιθρο μεταδόθηκαν σε εκείνον σαν μια ιστορία βγαλμένη από λαογραφικό μουσείο. Συχνά ένιωθε ένοχος που δεν πήγαινε έξω για να «απολαύσει το καλοκαίρι όσο διαρκεί». Πρόκειται για εκείνο το περίφημο bucket list νησιών και άλλοτε δραστηριοτήτων, το νοητό τρέξιμο προς τη γραμμή τερματισμού του πολυαναμενόμενου καλοκαιριού. Κάτι σαν το σημερινό «fomo» δηλαδή, αναμεμειγμένο με μια αίσθηση πίεσης που έρχεται αγκαζέ με την πιο ζεστή εποχή του χρόνου.

Με την χιλιοειπωμένη ατάκα του προϊσταμένου του, δίνεται η τέλεια αφορμή για κουβέντα. Ο Φώτης βρίσκει τον εαυτό του σε ένα debate με τους συναδέλφους, υποστηρίζοντας σθεναρά τη θέση του: «Ο Σεπτέμβρης είναι καλό, πολύ καλό πράγμα!». Εξηγεί με περίσσια θέρμη πως με την έναρξη του φθινοπώρου, μπαίνει σε πρόγραμμα και το χαίρεται. Νιώθει (και είναι) πιο δροσερός. Και το σημαντικότερο; Τρέφεται καλύτερα. Γιαούρτια, φρέσκα φρούτα, σάντουιτς ολικής, κράκερ, μίνι σοκολάτες και τα αγαπημένα του στικς λαχανικών με χούμους – το σνακ που θέλουν όλοι- ακόμη κι ο προϊστάμενος.

Στα Lidl της περιοχής βρίσκει όλα όσα χρειάζεται για το υγιεινό, πλάνο «κολατσιού» που μπαίνει πάλι σε ροή. Και η αλήθεια είναι πως τα γύρω γραφεία το θαυμάζουν αυτό. Και το ζηλεύουν και λίγο. Δύσκολη η επαναφορά του εαυτού μετά το καλοκαίρι, αλλά και του ψυγείου ακόμη δυσκολότερη. Το γραφείο είναι ακόμη σε αποδιοργάνωση, λόγω των τελευταίων αδειών. Ο Φώτης, σαν συμπαθής απουσιολόγος, -πράγμα σπάνιο-, φροντίζει πάντα για όλους. Το κοινό ταμείο που διατηρούν μεταξύ τους γεμίζει με σνακ τα ράφια της κουζίνας μια φορά το μήνα. Εύκολα, οικονομικά, γευστικά και κυρίως αναγκαία. Παγωμένα αναψυκτικά για εκείνους που επέστρεψαν με το ζόρι, σαλάτες και μπάρες δημητριακών για τους «άλλους» του προγράμματος που βιάζονται για τη νέα εποχή.

Αυτό είναι, λοιπόν. Το καλοκαίρι φεύγει και έρχεται το φθινόπωρο. Φωτεινή ένδειξη για total reset. Από το λαμπάκι του ψυγείου, μέχρι εκείνο του υπολογιστή που σημαίνει την εκκίνηση. Κάτι σαν Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά χωρίς τον περιττό ιδρώτα. Το θέλουμε, υπάρχει και βρίσκεται ήδη στο δρόμο. Και γιατί όχι;