ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω σαν κάποιος ηλικιωμένος που περνάει τις τελευταίες του μέρες. Ή σαν κάποιος που ετοιμάζεται να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι. Αυτό σχετικά με τις τελευταίες μέρες μέχρι πριν λίγο καιρό είχε κάποια βάση ώσπου αποφάσισα να νικήσει η ζωή. Δεν χρειάζεται να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες. Δίπλα μου για να πάρω αυτή την απόφαση αλλά και γενικά είμαι εγώ. Όχι από εγωκεντρισμό. Γιατί πολύ απλά πάντα ήμουν εγώ. Σόλο. Φέτος για να μην είμαι αχάριστος υπήρξε και κάποιο άλλο άτομο δίπλα μου (ακόμα ψάχνω τον φούρνο που γκρεμίστηκε) που όμως δεν το ενημέρωσα για την πρόθεσή μου. Τέλος πάντων, ζω και βράζω μέσα μου. Κυκλοφορώ ανάμεσα στους ανθρώπους με την ανάγκη περισσότερο πρόδηλη από ποτέ να ανταλλάξω έναν λόγο έστω και σπασμένο. Αυτή η σκέψη πάει για όσες/ους/α νιώθουν έτσι. Θα ήθελα να διαβεβαιώσω πως δεν ακκίζομαι. Δεν ξέρω τι θα μου φέρει η ζωή, μπήκα και σε μια ηλικία που ό,τι ήταν να μου φέρει μου το έφερε. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που έχουν την ίδια φλόγα στα μάτια και την ίδια επιθυμία να ανταλλάξουμε μια κουβέντα. Κάποιες μέρες/ κάποιες νύχτες συμβαίνει κι αυτό. Ευχαριστώ όσους ανθρώπους είναι στην ίδια κατάσταση καθώς και τους λίγους που είναι διατεθειμένοι να καταλάβουν και να νιώσουν. Είμαι έτοιμος να σπάσω χίλια κομμάτια μα σαν μέρος αυτού του κόσμου, όχι σαν εξωτερικό στοιχείο του, όπως πέρασα δηλαδή μεγάλο μέρος της ζωής μου. Το ποιός φταίει γι' αυτό, το αφήνω, δεν έχω όρεξη να ψάξω ευθύνες. Παίρνω όλη την ευθύνη πάνω μου για να τελειώνουμε. Κάθε μέρα σε διαφορετικό μέρος μες στην πόλη, νιώθω σαν να ζω το τέλος μιας εποχής. Της δικής μου. Και συνεχίζω από περιέργεια για το άγνωστο. Για το τι θα 'ρθει άραγε μετά.