Η κλιματική αλλαγή μέσα μας

ADVERTORIAL

«Είναι που ζούμε σ’ αυτήν την κουλτούρα του αέναου παρόντος…», ακούει ο Πέτρος σε ένα podcast για την κλιματική αλλαγή στον δρόμο για το σπίτι. Mια κουλτούρα που σκόπιμα αποκόπτεται από το παρελθόν που μας δημιούργησε, αλλά και από το μέλλον που διαμορφώνουμε με τις πράξεις μας.

«Συμβουλές για ανθρώπους σαν και εμάς, που ζουν στους υπολογιστές τους και ψωνίζουν τα πάντα online», σκέφτεται δυνατά, για να τον ακούσει ο εαυτός του. Όντας προστατευμένοι στα σπίτια, τους χώρους εργασίας και τα αυτοκίνητά μας, οι αλλαγές που εκτυλίσσονται στον φυσικό κόσμο μάς προσπερνούν εύκολα. Ο τρόπος ζωής μας τρέχει μπροστά και εμείς τρέχουμε πίσω του, προλαβαίνοντας στο τελευταίο κόκκινο φανάρι να στείλουμε μια ακόμη online παραγγελία. Αυτό προσπαθεί να κάνει και ο Πέτρος στο γνωστό φανάρι που φαίνεται να κρατάει αιώνια. Όμως, ο επίμονος βήχας δείχνει ότι η αλλαγή του κλίματος και το κρύο που φέρνει μαζί της, θα τον ρίξουν πολύ σύντομα στον καναπέ. Πραγματικά πολύ σύντομα. Δεν έχει χρόνο για παραγγελίες, αλλά ούτε και για αναμονές.

Σταματά επιτόπου στο πρώτο ανοιχτό κατάστημα Lidl που βρίσκει στον περιφερειακό. Η ανάγκη της επίσπευσης, το εσωτερικό κοίταγμα του εαυτού και η ευγενική Μαρία -εργαζόμενη- του καταστήματος, τον οδηγούν αμέσως στα απαραίτητα του κρυολογήματος. Στην ανακυκλώσιμη τσάντα μπαίνει οτιδήποτε φρέσκο και τονωτικό για τον οργανισμό. Ποσότητα τόση, όση χρειάζεται. Διατροφή υγιεινή, από τη φύση (της). Ένα πάρε-δώσε ισάξιο. Πρώτη ύλη για το άμεσο μέλλον της υγείας του Πέτρου, αλλά και το -όχι και τόσο- μακρινό, αυτό του περιβάλλοντος. Πέρα από podcasts και tips νοιαξίματος. Πορτοκάλια, μήλα και καρότα, υλικά για ζεστές σούπες και ροφήματα – συνταγές φροντίδας και μητρικής στοργής. Από αυτές που δεν ξεχνιούνται, αλλά και δεν αναπαράγονται πετυχημένα, παρά μόνο αν μπει ως βασικό συστατικό ο σπόρος της αγάπης. Χωρίς συντηρητικά. Υψηλές προδιαγραφές από το ράφι μέχρι εκείνο το οικογενειακό γιατρικό για το κρύωμα – ένα μενού που υπάρχει πάντα στο σημειωματάριο του τηλεφώνου του.

Η μητέρα του, στην άλλη γραμμή, θα είναι εκεί για να τον συμβουλεύσει με πολύ συγκεκριμένα βήματα για το σωστό βράσιμο, όταν έρθει η ώρα της κουζίνας. Προς το παρόν τα ψώνια τοποθετούνται στην πίσω θέση του αυτοκινήτου, με γρήγορες κινήσεις που παλεύουν να προλάβουν τη δυνατή βροχή πάση θυσία. Το μεταβαλλόμενο κλίμα μέσα μας μοιάζει με το τοπίο έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου: από την πλεονεκτική μας θέση μπορεί να φαίνεται στατικό, αλλά κινείται, η αργή πρόοδός του μετριέται με τα φουσκωμένα κύματα της παραλιακής, τους έντονους ανέμους και την απότομη πτώση της θερμοκρασίας. Αλλά και τα κρυολογήματα. Τους χειμώνες και τις βροχές που φέρνουν στη φύση (αλλά και τη φύση μας) τις αλλαγές της.

Ο Πέτρος χρειάστηκε να επιβραδύνει, να κοιτάξει γύρω του και να βρει το πρώτο «εφοδιαστικό» σημείο στον δρόμο του, με σκοπό να επιταχύνει την ανάρρωσή του. Και αυτό έκανε. Σταμάτησε να τρέχει. Συνδέθηκε με το περιβάλλον του και αποφάσισε να έρθει σε απόλυτη επαφή μαζί του. Όχι μόνο αποφεύγοντας για λίγο την οθόνη, αλλά και δημιουργώντας στον εαυτό του μια άμεση, ανθρώπινη ανάγκη που καλύπτεται μόνο «ανθρώπινα». Με τη βοήθεια της χαμογελαστής Μαρίας και την επιστροφή στο «τώρα» της αληθινής ζωής. Αλλά και της φύσης. Με τα φθινοπωρινά «δώρα» της να δρουν θεραπευτικά από τον τρόπο παραγωγής και άφιξής τους στο κατάστημα, μέχρι και την πιο ζεστή κατσαρόλα, όπου και θα πάρουν τη θέση τους.

Ένα ανακουφιστικό αλισβερίσι, τόσο υπεύθυνο όσο και απαραίτητο. Και να που στις πρώτες δύο μέρες ο Πέτρος θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω του. Έτοιμος ξανά να βγει εκεί έξω και να αντιμετωπίσει τους «καιρούς». Όμως με μια παραπάνω προσοχή στον τόπο, που ναι μεν δεν είναι ο δικός του, αλλά τον φιλοξενεί καθημερινά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αλλάζει το κλίμα μέσα μας, αν δώσουμε λίγη παραπάνω, «καθημερινή» σημασία στο κλίμα έξω.