Κοίτα, μπαίνω στη θέση σου και σε καταλαβαίνω, μπαίνω όμως και στη θέση τη δική της. Από τη μεριά σου φυσικά, έχεις δίκιο.
Σκέφτομαι όμως, αν με αυτά που γράφεις το πρόβλημα υγείας που έχει είναι πολύ σοβαρότερο από όσο δείχνει ή από όσο θέλει αυτή να αφήνει προς τα έξω να δείχνει...
Πολλοί άνθρωποι, όταν νοιώθουν πως δεν είναι καλά, αποτραβιούνται από τον περίγυρο και κλείνονται στον εαυτό τους.
Και όχι μόνο αυτό, σε οποιαδήποτε τάση προσέγγισης από τους "έξω" αντιδρούν με υπέρμετρη επιθετικότητα. Σα να θέλουν να διαφυλάξουν οι ίδιοι το πρόβλημα που έχουν για εκείνους και να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους...
Είχα κάποτε ένα φίλο με χρόνιο σοβαρό πρόβλημα υγείας εσωτερικού οργάνου. Τελευταία είχε γίνει επιθετικός, δε σήκωνε κουβέντα. Κάποτε που είχε ένα συγκεκριμένο και απλό πρόβλημα θέλησα και πήρα πρωτοβουλία να του προτείνω βοήθεια σε κάτι · χωρίς κανένα φανερό λόγο και αιτία, μου απάντησε απότομα : " τί να με βοηθήσεις · εδώ δε μπορείς να βοηθήσεις ούτε τον εαυτό σου ! ".
Τελικά, χώρισαν εντελώς οι δρόμοι μας με δική του πρωτοβουλία · λίγα χρόνια μετά έμαθα από τρίτους ότι έπασχε από καρκίνο και μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο. Δε μπορούσα πλέον να κάνω τίποτα · ο ίδιος είχε κόψει γέφυρες χρόνια πριν. Ίσως και να μη ζει πλέον. Με το συγκεκριμένο άτομο είχα φιλία 15 χρόνων. Μου είχε σταθεί σε φάσεις, όπως και εγώ.
Σου προτείνω από τους δύο δρόμους που γράφεις να ακολουθήσεις τον τρίτο : Πλησίασέ την και προσπάθησε να μάθεις, αλλά ευγενικά, ζεστά και διακριτικά. Και αν δεις πως έχεις πάλι την ίδια αντιμετώπιση, ξέγραψέ την από φίλη.
Η ζωή του καθενός είναι δική του και βρίσκεται στα χέρια του.
2.1.2025 | 23:52
Φιλία πολλών χρόνων
Αποξενωθηκαμε για τα καλά με μια φίλη. Ας πάρουμε την κατάσταση απ' την αρχή. Υπήρχε ενδιαφέρον και από τις δύο μεριές στην αρχή με τη μόνη διαφορά ότι ήμουν το άτομο που έκανε τις περισσότερες προτάσεις για εξόδους και γενικά επικοινωνία. Με κάποιες εξαιρέσεις όπου ήθελε και το πρότεινε να βγούμε. Η ζωή μου και η δική της είχαν τις διακυμάνσεις τους. Υπήρχαν φάσεις που ποτέ είχε δουλειά η μια, ποτέ δεν είχε η άλλη, αλλά και φάσεις ειδικά στη δική μου ζωή που είχα πολύ περιορισμένο χρόνο, παρόλ' αυτά πάντα έβρισκα χρόνο να συναντηθούμε και να επικοινωνήσουμε. Από το 23 και μετά έγινε κάτι πολύ άσχημο με την υγεία της, όπου πραγματικά στενοχωρήθηκα και ήθελα και ακόμα και τώρα θέλω να την βοηθήσω γιατί έτυχε να μάθω για κατάλληλη θεραπεία που μπορεί να την βοηθήσει. Ωστόσο από το 21 είχε γίνει πολύ επικριτική απέναντι μου με σχόλια που τα έκρυψα κάτω απ' το χαλάκι. Το θέμα είναι πως είχε αρχίσει μια συμπεριφορά με τουπε και φουλ επικριτική από πέρυσι για αλλά θέματα χωρίς να έχει συμβεί κάτι μεταξύ μας. Μου είχε προτείνει να βγούμε της είπα οκ πότε λες; Μου απάντησε όταν θα είχε ρεπό. Της είπα οκ το αφήνω πάνω σου να μην γίνομαι πρηξας ,μια και το ύφος ήταν επιθετικό χωρίς λόγο. Λοιπόν, έχει περάσει ένας χρόνος πλέον και επικοινώνησε δύο φορές μόνο σαν να μην τρέχει τίποτα. Έχω σπαστει και ξενερώσει όσο δεν πάει και τώρα στις γιορτές άφαντη. Τρανή απόδειξη πως δεν τη νοιάζει να πετάξει μια φιλία 12 χρόνων στον κάδο. Δεν μπορώ να την κυνηγάω σαν να είμαι γκόμενος όταν δείχνει τέτοια αδιαφορία. Θα στείλω για να μην τα κρατάω μέσα μου και ας το πάρει όπως νομίζει. Δεν είναι αμοιβαίο, είναι μονόπλευρο, οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί προσπαθούσε να βγει από πάνω. Οι δρόμοι είναι δύο ή δεν μιλάμε καν ή τα λέω να ξέρουμε τι έχουμε και κυρίως τι δεν έχουμε. Η σιωπή δείχνει δειλία και δεν βλέπω το λόγο να αφήνουμε καταστάσεις να αιωρούνται. Η ειλικρίνεια απελευθερώνει .
3
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [07.02.25]](/sites/default/files/styles/square_large/public/articles/2025-02-07/10%2B1_.png?itok=9g6hTUkd)
