Μπορεί το χθεσινό εξώφυλλο του γαλλικού εβδομαδιαίου περιοδικού Charlie Ηebdo να ξεσήκωσε για ακόμη μια φορά τη μουσουλμανική κοινότητα, όπου πολλοί έκαναν λόγο για «λάδι στη φωτιά» και μια «ανεύθυνη πράξη», αλλά η Le Monde αναρωτιέται εάν όντως απαγορεύεται από το Κοράνι μια απλή αναπαράσταση του μουσουλμανικού προφήτη, αναδημοσιεύοντας ένα άρθρο του Slate από το 2011.
Ο προφήτης είναι απλά ένας άνθρωπος
Σε ό,τι αφορά το μόνο κοινό σημείο των ιερών κειμένων, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, «οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες που είναι το ισλάμ, ο ιουδαϊσμός και ο χριστιανισμός συμφωνούν ότι υπάρχει ένας μόνο Θεός και η απαγόρευση αναπαράστασής του».
Ο προφήτης Μωάμεθ, παρά τον ιερό του χαρακτήρα, είναι απλά ένας άνθρωπος και το Κοράνι, αντίθετα με τη Βίβλο, δεν απαγορεύει πουθενά την αναπαράσταση ενός ζωντανού οργανισμού. Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνεται και από ειδικό στα θέματα του ισλάμ Malek Chebel, ο οποίος εξηγεί ότι «κανένα θεμελιώδες κείμενο του ισλάμ διατυπώνει την απαγόρευση αναπαράστασης του Μωάμεθ.».
Ιερή εικόνα, απαγορευμένη ειδωλολατρία
Το μόνο ίχνος αναφοράς πάνω σε αυτό το θέμα στη μουσουλμανική θρησκεία υπάρχει στα hadiths, τα οποία είναι συλλογές που μεταφέρουν τα λόγια και τα έργα του Μωάμεθ και των συντρόφων του (σαν τα ευαγγέλια).
Πολλά από αυτά τα κείμενα κάνουν αναφορά στην κατασκευή εικόνων ανθρώπων και ζώων, όποτε και του ίδιου του Μωάμεθ», σημειώνεται το Slate αναφέροντας το Al-Bukhârî, LXXVII, 87. Al-Sahîh, το οποίο είναι η σημαντικότερη συλλογή των hadiths και χρονολογείται στον 9ο αιώνα. «Οι άγγελοι δεν θα μπουν σε ένα σπίτι όπου υπάρχει ένας σκύλος, ούτε σε κάποιο που έχει εικόνες», αναφέρει. Η εικόνα σε αυτή την περίπτωση απαγορεύεται για να αποφευχθεί η ειδωλολατρία, η οποία θεωρείται και ως μεγάλο αμάρτημα στις τρεις μεγάλες θρησκείες.
«Όντας μια αφηρημένη θρησκεία το ισλάμ, χρειάστηκε παρόλ' αυτά να βρεθεί ένα σύστημα για να αναπαρασταθεί ο προφήτης» εξηγεί ο Malek Chebel. «Έτσι ανακαλύφτηκε η καλλιγραφία, η οποία γεννήθηκε μέσα στα τζαμιά. Ο Αλλάχ και ο προφήτης Μωάμεθ βρήκαν τις αναπαραστάσεις μέσω ενός γραφήματος.» καταλήγει ο ίδιος. Είναι αντίστοιχό των αναπαραστάσεων του Ιησού μέσα στις εκκλησίες», καταλήγει ο ίδιος.
Η ιστορία δείχνει ότι τα κείμενα αυτά δεν αποτελούσαν προτεραιότητα, καθώς πολλά έργα τέχνης αναπαριστούν τον προφήτη από τον 13ο αιώνα. «Στο 14ο και 15ο αιώνα, οι αναπαραστάσεις του Μωάμεθ με ακάλυπτο πρόσωπο, δεν ήταν προβληματικές και δεν είχαν ως αποτέλεσμα την αποδοκιμασία των θρησκευτικών αρχών.», υπογραμμίζει το Slate.
«Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η διαμάχη που έχει ξεσπάσει από τις καρικατούρες του Charlie Habdo και την έκταση που έχουν πάρει στο μουσουλμανικό κόσμο; Ορισμένοι ειδικοί το ερμηνεύουν ως μια κρίση ταυτότητας απέναντι στην αποδοχή των εικαστικών τεχνών στις δυτικές και χριστιανικές κοινωνίες.» συμπεραίνει το Slate.
