Το 2020 ο Ντόναλντ Τραμπ διέταξε την αστυνομία να διαλύσει μια διαδήλωση του κινήματος Black Lives Matter στην πλατεία Λαφαγιέτ της Ουάσιγκτον και λίγο αργότερα φωτογραφήθηκε μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη κρατώντας μια Βίβλο. Αυτό εξόργισε την Αιδεσιμότατη Μαριάν Μπάντι της Επισκοπικής Εκκλησίας της Ουάσιγκτον, η οποία σχολίασε σε ένα δημοσίευμα: «Ο κ. Τραμπ χρησιμοποιεί ιερά σύμβολα για να περιβάλει τον εαυτό του με τον μανδύα της πνευματικής εξουσίας, ενώ εκπροσωπεί θέσεις αντίθετες με τη Βίβλο που κρατάει στα χέρια του». Κι όταν το 2020 ο Τραμπ έβαλε υποψηφιότητα για να επανεκλεγεί, δήλωσε ότι «έχει πάψει να μιλάει στον Πρόεδρο Τραμπ».
Πριν από λίγες μέρες όμως τού απευθύνθηκε προσωπικά από τον άμβωνα του Εθνικού Καθεδρικού Ναού της Ουάσιγκτον, με ένα κήρυγμα στο οποίο επικεντρώθηκε στα τρία απαραίτητα, όπως τα χαρακτήρισε, στοιχεία της εθνικής ενότητας: αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια και ταπεινότητα. Λίγο πριν ολοκληρώσει την ομιλία της, πρόσθεσε κι ένα τέταρτο, ζητώντας από τον Τραμπ να «δείξει έλεος» στους μετανάστες και στα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, που αυτήν τη στιγμή νιώθουν φόβο. Τα δύο τελευταία λεπτά του κηρύγματός της έγιναν viral, προκαλώντας την οργή των υποστηρικτών του Τραμπ, οι οποίοι έφτασαν να ζητήσουν να μπει σε «λίστα απέλασης», λέγοντας ότι η Μπάντι είναι «το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τού γιατί οι γυναίκες δεν πρέπει να γίνονται πάστορες, ιερείς ή επίσκοποι». Ο Τραμπ έγραψε στην ιστοσελίδα Truth Social: «Αυτή η αποκαλούμενη επίσκοπος δεν είναι και πολύ καλή στη δουλειά της. Οφείλει, όπως και η Εκκλησία της, να ζητήσει συγγνώμη από το κοινό».
Προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο ώστε να εκπροσωπήσω όλους εκείνους που δεν αποτελούσαν μέρος του οράματος της ενότητας που περιέγραψε στην ομιλία του, αλλά ούτε όσων ανέφερε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.
Σε τηλεφωνική συζήτηση που είχε με τη δημοσιογράφο Ελάιζα Γκρίζγουολντ του «New Yorker», η επίσκοπος Μπάντι εξήγησε τους προβληματισμούς που την οδήγησαν να αναφερθεί σε αυτά τα θέματα στο κήρυγμά της. Την απόφαση να μιλήσει για έλεος την πήρε αφού άκουσε τον Τραμπ στην εναρκτήρια ομιλία του να μιλάει για θέλημα Θεού και να επικαλείται το θεϊκό δικαίωμα των βασιλέων: «Αισθανόμουν ότι κάτι έλειπε από τους τρεις πυλώνες της ενότητας. Κάποια στιγμή τη Δευτέρα −εν μέσω γενικευμένων περιγραφών ολόκληρων κοινωνικών ομάδων με ιδιαίτερα σκληρούς χαρακτηρισμούς και σε αναντιστοιχία με όλα όσα γνωρίζω ως αληθή και που οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε− μου έρχονταν συνεχώς στο μυαλό οι λέξεις “έλεος” και “ενσυναίσθηση”. Αποφάσισα να κρατήσω το “έλεος”, εν μέρει επειδή ήξερα ότι, στο συγκεκριμένο πλαίσιο και τη δεδομένη στιγμή, έπρεπε να τιμήσω το αξίωμα του Προέδρου, συν το γεγονός ότι τον εμπιστεύτηκαν εκατομμύρια άνθρωποι για να ηγηθεί της χώρας. Ο ίδιος αισθανόταν ότι [η εντολή] του χαρίστηκε από τη θεϊκή πρόνοια για να κάνει, όπως είπε, την Αμερική ξανά σπουδαία. Προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο ώστε να εκπροσωπήσω όλους εκείνους που δεν αποτελούσαν μέρος του οράματος της ενότητας που περιέγραψε στην ομιλία του, αλλά ούτε όσων ανέφερε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Συζήτησα με διάφορους ανθρώπους που ενστερνίζονται τον δικό μου εσωτερικό διάλογο και έτσι επέλεξα να ζητήσω έλεος, όπως επίσης και να σκιαγραφήσω την πραγματική διάσταση των ανθρώπων στους οποίους αναφερόμουν και οι οποίοι έχουν ανάγκη από έλεος – των ανθρώπων που φοβούνται».
Στη συνέχεια εξηγεί ότι υπολόγισε πως ανάμεσα στους περίπου χίλιους ανθρώπους που θα βρίσκονταν μέσα στον καθεδρικό ναό θα υπήρχαν γονείς ομοφυλόφιλων ή τρανς παιδιών, ή κάποιοι που είναι οι ίδιοι γκέι ή λεσβίες. Λέει: «Προσπαθούσα να δώσω ανθρώπινη διάσταση, γιατί όταν γνωρίζεσαι με τον άλλο, περισσότερο του μοιάζεις παρά διαφέρεις από αυτόν. Επίσης, μιλώντας για τους μετανάστες −και ιδιαίτερα για εκείνους που με το που φτάνουν στη χώρα αναλαμβάνουν δουλειές που της επιτρέπουν να λειτουργεί απρόσκοπτα, εργαζόμενοι συχνά στα κρυφά ή εκτός ωραρίου, κάνοντας πραγματικά εξοντωτικές εργασίες−, να πω ότι πολλοί από εμάς τους γνωρίζουμε προσωπικά. Ήθελα να τους συμπεριλάβω και να βοηθήσω, ζωντανεύοντας την εικόνα πραγματικών ανθρώπων και όχι μιλώντας για γενικές κατηγορίες ή με χαρακτηρισμούς».
Η δημοσιογράφος τής υπενθυμίζει ότι στο παρελθόν είχε πει ότι το έβρισκε μάταιο να μιλάει με τον Τραμπ κι ότι είχε τελειώσει μαζί του, οπότε της θέτει το ερώτημα αν και κατά πόσο, απευθυνόμενη σε εκείνον, πραγματικά μιλούσε στον ίδιο τον Τραμπ. Η επίσκοπος Μπάντι απαντάει: «Υποθέτω ότι όταν έλεγα παλιότερα ότι δεν έχω λόγο να ξαναμιλήσω με τον Τραμπ, αυτό που ουσιαστικά εννοούσα ήταν ότι εγκατέλειπα κάθε ψευδαίσθηση ότι τα λόγια μου θα τον επηρέαζαν. Δεν πίστευα ότι με θεωρούσε αξιόπιστη φωνή ώστε να με ακούσει. Τολμώ να πω ότι αυτό εξακολουθεί να ισχύει. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή, επέλεξα να του απευθυνθώ προσωπικά. Θα μπορούσα να είχα κρατήσει το τρίτο πρόσωπο του πληθυντικού, όπως είχα κάνει για τις τρεις αρχές της ενότητας, αλλά εκείνη τη στιγμή θέλησα να τιμήσω το αξίωμά του. Ουσιαστικά υπολόγιζα στο ότι οι άνθρωποι θα με άκουγαν να απευθύνομαι στον Τραμπ με έναν τρόπο που εν τέλει θα έφτανε σε αυτούς. Είχα ωστόσο πλήρη επίγνωση ότι δεν μιλούσα απλώς σε όσους είχαν συγκεντρωθεί στον καθεδρικό ναό, αλλά ότι στην πραγματικότητα αποτελούσαμε μέρος της πρόσφατης δημόσιας πολιτικής συζήτησης».
Παραδέχεται ότι το κήρυγμα θα είχε πολύ διαφορετική κατάληξη αν δεν είχε συμπεριλάβει το τελευταίο μέρος. Κάποιος, μάλιστα, που θαυμάζει τής πρότεινε να επικεντρωθεί σε ένα θέμα, κι ενώ αρχικά κατέληξε στη μετανάστευση, θεώρησε ότι δεν μπορούσε να αγνοήσει όλα όσα λέγονται για τα τρανς παιδιά και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Έχοντας λάβει τεράστιο αριθμό μηνυμάτων, τόσο θετικών όσο και αρνητικών, αισθάνεται ότι κινδυνεύει; Απαντάει ότι, θέλοντας να διατηρήσει την ηρεμία της, δεν αφιέρωσε πολύ χρόνο στο να τα διαβάσει. Το περιβάλλον της πάντως ανησυχεί για τη βιαιότητα των μηνυμάτων. Κάτι παρόμοιο είχε ξανασυμβεί το 2020, αλλά αυτήν τη φορά οι δικοί της ανησυχούν πολύ περισσότερο. Λέει ότι δεν ξέρει αν έχουν δίκιο ή αν απλώς αιωρείται μια ατμόσφαιρα φόβου εξαιτίας της βίας στην κοινωνία: «Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο δημόσιος λόγος έχει γίνει πιο βίαιος».
Τι σημαίνει για εκείνη να αποτελεί φορέα ριζοσπαστικών ιδεών και να είναι μέρος της θρησκευτικής αριστεράς, ρωτάει, τέλος, η Γκρίζγουολντ. Η επίσκοπος Μπάντι απαντάει: «Θεωρώ ότι ο λόγος μου ήταν αρκετά φυσιολογικός. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι είπα κάτι τόσο ριζοσπαστικό. Νομίζω ότι είπα τα βασικά. Να φέρεσαι στους ανθρώπους με αξιοπρέπεια, να είσαι ειλικρινής, να είσαι ταπεινός. Φροντίστε τους γείτονές σας – κι όχι μόνο αυτούς αλλά και τους ξένους. Δεν χρειάζεται να είσαι χριστιανός ή πιστός για να υποστηρίξεις αυτές τις μάλλον οικουμενικές αξίες. Αλλά ζούμε σε μια εποχή που ηγείται ένας Πρόεδρος ο οποίος, όπως ο ίδιος το θέτει, είναι ταραχοποιός (disrupter). Είναι όντως αποφασισμένος να διαταράξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η κοινωνία μας. Αισθάνεται ότι του έχει δοθεί ισχυρή εντολή για να το κάνει. Έχει μεγάλη επιρροή και, τουλάχιστον κατά τις πρώτες ημέρες της θητείας του, κυβερνάει με τον τρόπο που υποσχέθηκε. Σκληρός και εμπρηστικός ως προς τις απόψεις του για ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας, αλλά και για το τι σημαίνει αυτή η χώρα ως οντότητα. Θα έλεγα, ως Αμερικανίδα και ως χριστιανή, ότι λίγο-πολύ στόχευσα στο κέντρο. Αν τα λόγια μου ακούστηκαν ριζοσπαστικά, αυτό λέει κάτι για την εποχή που ζούμε».
