Κουτοπόνηρος
Με ένα φίλο σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Θέλει να αγοράσει laptop με δόσεις .Στο κίτρινο καρτελάκι με την προτροπή «Βουτύξτετο» η μηνιαία τιμή της δόσης είναι 25 euro.Ο φίλος διαλέγει τον συγκεκριμένο υπολογιστή και λίγο πριν την υπογραφή ο υπάλληλος βγάζει ,ότι η δόση είναι 30 euro.Του θυμίζουμε την δόση που αναγράφεται στο καρτελάκι (το οποίο έχει φροντίσει να κρύψει) και προσποιείται (έχουμε γίνει και εμείς κουτοπόνηροι) ότι τηλεφωνεί στους υπεύθυνους ,γιατί έχει γίνει λάθος σε όλα τα καρτελάκια. Τελικά η αγορά γίνεται με την αρχική τιμή της δόσης. Μας αποχαιρετά με επαγγελματικό χαμόγελο και με ένα «για ότι χρειαστείτε θα είμαστε εμείς εδώ».Καθώς πλησιάζουμε την πόρτα εξόδου γυρίζω απότομα και τον κοιτάζω. Το χαμόγελο έχει δώσει την θέση του σε ένα βλοσυρό βλέμμα. Πόσο γρήγορα έπεσε η μάσκα….
Άδικος
Μου έχουν μιλήσει για την Ζ. Έχω σχηματίσει άσχημη εικόνα για αυτή από αυτά που μου έχουν πει .Το ξέρω ότι είναι άδικο να σχηματίζεις γνώμη για τον άλλον χωρίς να τον έχεις συναντήσει αλλά έχω την εντύπωση (όχι την βεβαιότητα) ότι όλοι κάποιες φορές πέφτουμε σε αυτή την παγίδα. Η εικόνα των παραπανίσιων κιλών και ο σκύλος που σέρνει μαζί της με εκνευρίζουν αφάνταστα. Το σκυλί είναι ήσυχο σχεδόν φοβάται τις γάτες ,θέλουμε όλοι να το χαιδέψουμε, δεν γαβγίζει ,σαν να ντρέπεται τον κόσμο, κάθετε ήσυχα στα πόδια της. Την ρωτάω για το σκυλί. Από πού το αγόρασε , την ηλικία του ,μόνο και μόνο για να πιάσω κουβέντα.
«Είναι 6 χρονών .Το βρήκα κουτάβι στο δρόμο ,πληγωμένο μέσα στις τσίμπλες. Το πήρα σπίτι το έπλυνα , το καθάρισα. Τηλεφώνησα σε ένα φίλο κτηνίατρο, Το πήγα από το ιατρείο και μου είπε ότι έχει ελάχιστες πιθανότητες να ζήσει. Το τάιζα μήνες με το μπιμπερό»
Καθώς οδηγώ για το σπίτι σκέφτομαι ότι ένας άνθρωπος που φέρεται έτσι σε ένα σκύλο σίγουρα δεν μπορεί να βλάψει κανέναν .Οι στιγμιαίες τύψεις μου ανακατεύουν το στομάχι
Παθητικός δέκτης
Τρώω ένα ροδάκινο παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων(;) του Σταρ. Μια γυναίκα γύρω στα είκοσι σβήνει μια τούρτα στην καράφλα του ρεπόρτερ , καθώς χορεύει σε κάποιο μπαρ της Μυκόνου. Την σκέφτομαι στα σαράντα της με δυο παιδιά ,άεργη ,παντρεμένη με πλούσιο έμπορο. Τα ζουμιά απ το ώριμο ροδάκινο τρέχουν στην βερμούδα υπενθυμίζοντας τον πάτο που έχω πιάσει.
Στιγμιαίος φόβος Διαβάζω το Uncut Αυγούστου. Για ακόμα μια φορά κολλώ το βλέμμα μου στην φωτογραφία του editor Allan jones.Μια φωνή ουρλιάζει μέσα μου «Είναι μεσήλικας αλλά είναι ευτυχισμένος. Κάνει αυτό που θέλει. Πάντα έκανε αυτό που θέλει».Κάνω πως δεν ακούω την φωνή και ρίχνω μια ματιά στις κριτικές δίσκων. Η φωνή εξακολουθεί να ουρλιάζει και κλείνω απότομα το περιοδικό. Η ματιά του George Harrison στο εξώφυλλο με καρφώνει από όποια πλευρά και αν τον κοιτάξω. Με κατακλύζει ο ίδιος φόβος , όπως εκείνο των δεκαπενταύγουστο του 81 σε μια εκκλησία που νόμιζα ότι οι Άγιοι με κοιτάζουν όπου και αν στρέψω το βλέμμα μου μόνο και μόνο επειδή ήμουν κακό παιδί. Αναρωτιέμαι αν είμαι κακό μεγάλο παιδί και αν κάνω αυτό που θέλω…
σχόλια