Ο σκληρός τρόπος με τον οποίο κρίνουν οι εστέτ τσίπιδες με άφηνε πάντα έκπληκτο.
Χρησιμοποιούν τους πάντες για να μπαίνουν πάντα οπουδήποτε και μετά αρχίζουν την σκληρή κριτική. Συναυλίες , ταινίες ,θεατρικά όλα με πρόσκληση από τον γνωστό που έχει ένα ξάδερφο που δουλεύει η γυναίκα του στην εταιρεία. Ως εδώ καλά. Το κακό αρχίζει όταν κρίνουν αυτά που παρακολούθησαν στο τσάμπα.
Τους φταίει το ένα , τους φταίει το άλλο και χτυπιούνται στα πατώματα με αυτό το «τα λεφτά μας πίσω ρε» παράπονο που δεν ξέρεις τι να πείς. Μέσα σε όλα έχουν και αυτό το «δήθεν» εναλλακτικό στυλάκι ,ότι «και καλά εμείς ,έχουμε γνωριμίες δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα και δεν γουστάρουμε την σιγουριά του δημοσίου γιατί το δημόσιο είναι ο θάνατος της δημιουργίας» Άντε τώρα να τους εξηγήσεις ότι σημασία δεν έχει που δουλεύεις αλλά πως φέρεσαι.
Και ότι αυτοί συμπεριφέρονται χειρότερα από δημόσιο υπάλληλο ένα χρόνο πριν την σύνταξη. Δεν λέω να μην κάνουν και αυτοί κριτική. Δεν λέω να μην είναι σκληροί στις κρίσεις τους. Αυτό που λέω είναι :Ας εκτιμήσουν το τσάμπα και ας πούν μια καλή κουβέντα όταν αυτό είναι εντάξει. Ας μην είναι αχάριστοι με την «εναλλακτική» μύτη ψηλά
Υ.Γ1 Ευτυχώς υπάρχουν και άνθρωποι που εκτιμούν αυτό που τους δίνετε δωρεάν. Φίλοι που πήγαν στους R.E.M μου μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για την συναυλία. Επιτέλους !
ΥΓ2Τα παραπάνω δεν αφορούν τόσο τους δημοσιογράφους. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να πηγαίνουν παντού χωρίς πρόσκληση. Αυτό που θα ήθελα όμως ως αναγνώστης εντύπων ,και το έχω ξαναγράψει, είναι να είναι παρόν στο γεγονός και όχι αλλού
ΥΓ3Έχω φετίχ με τα αποκόμματα εισιτηρίων.
σχόλια