Μπούτι θα ήθελα.Σε καταθλιπτικό έχετε;

Μπούτι θα ήθελα.Σε καταθλιπτικό έχετε; Facebook Twitter
0

 

 


 

Για μένα το να είμαι ένα μπούτι καταθλιπτικό σημαίνει πως μπορείς να περάσεις ώρες και μέρες στο κρεβάτι και παρόλ'αυτά να μην καταφέρεις ποτέ να βρεις μια νύχτα να ξεκουραστείς. Είμαι ένα όμορφο γυναικείο μπούτι και με έναν αρκετά παράξενο τρόπο θα έλεγα, είχα ερωτευτεί την κατάθλιψή μου. Ο Dr. Φιτ-σάκερ μου είχε πει σε μια από τις συνεδρίες μας πως την αγαπούσα γιατί πίστευα πως αυτή ήταν όλα όσα είχα. Πίστευα πως η κατάθλιψη ήταν Το μέρος του χαρακτήρα μου που άξιζε. Είχα υποτιμήσει τόσο το μπούτι μου,ένιωθα τόσο ασήμαντο,που πίστευα πως το μοναδικό πράγμα που δικαιολογούσε την ύπαρξη μου ήταν η αγωνία μου.

Λένε πως δεν ξέρουν πότε ακριβώς,αλλά θα έρθει μια μέρα που δε θα υπάρχει ούτε φεγγάρι ούτε ήλιος. Όλα θα μαυρίσουν. Όλα θα γίνουν όπως πριν.


Εγώ Ζω εκείνο το πριν σήμερα. Ένα σημερινό χθες.


-Γιατί μένεις μέσα στη φυλακή όταν η πόρτα του κελιού σου είναι τόσο διάπλατα ανοιχτή;

-Γιατί κατάθλιψη σημαίνει να μην μπορείς να κατασκευάσεις ένα μέλλον. Από ένα απλό πεντικιούρ έως ένα ποδαρικό στο καινούριο σπίτι ενός άλλου φιλικού ποδιού σου.


Η κατάθλιψη τρέφεται από μια ζωή γεμάτη από άκλαφτα τραύματα που δεν συγχωρέσαμε. Η κατάθλιψη δεν μου δόθηκε αγαπητά μου πόδια. Την κατασκεύασα εγώ με κόπο μέρα με τη μέρα ,χρόνο με το χρόνο.Και αφού εγώ την σύνθεσα,μπορώ να την αποσυνθέσω.

Προς το παρόν όμως              απομακρύνομαι,γίνομαι μικρότερο.

Σας έχει συμβεί ποτέ;Να αρχίζετε να μικραίνετε;

Στις φωτογραφίες έχω μετακινηθεί ,και είμαι τώρα πίσω πίσω σε εκείνο το πάρτυ,πίσω από τα δέντρα σε εκείνο το πικ-νικ στο δάσος. Διαφανοποιούμαι και μου αρέσει. Γράφω τώρα τελευταία. Βάζω το στυλό στα δύο μεγάλα δάχτυλα του ποδιού μου και γράφω:


κρυμμένη μες στο δωμάτιο μου,

ασφαλής μες στη μήτρα μου,

δεν αγγίζω κανέναν και κανείς δε με αγγίζει.

Είμαι Ένας Βράχος.

Είμαι Ένα Νησί.

και ο βράχος δε νιώθει πόνο.

και το νησί δεν κλαίει ποτέ.


Ψέμματα είπα. Δεν είμαι μπούτι. Είμαι ό,τι έχει απομείνει από μένα.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ