Ο χειμώνας ήρθε και γύρω μου και μέσα μου. Δεν ξέρω πως να σου περιγράψω αυτό που αισθάνομαι. Ξέρω μόνο ότι το αισθάνομαι...
Σήμερα ακύρωσα τα πάντα. Έμεινα στο κρεβάτι ως τις δύο και κοιτούσα το ταβάνι. Ενίοτε έκλαιγα. Αισθάνομαι καταβεβλημένη. Δεν έχω κουράγιο να κάνω τίποτα και δε θέλω να κάνω τίποτα. Βγήκα απο το σπίτι μόνο για να σου γράψω μήπως και καταλάβω τι μου γίνεται.
Τα χέρια μου τρέμουν καθώς αγγίζω το πληκτρολόγιο και αισθάνομαι τόσο αδύναμη... Έχω καπνίσει... Δεν ξέρω πόσο έχω καπνίσει... Νομίζω πως θα λιποθυμήσω. Η καρδιά μου είναι θλιμμένη για λόγους που δεν κατανοώ. Ξέρω μόνο πως είναι σα να εναρμονίζομαι με το χειμωνιάτικο τοπίο...
Στο δρόμο έκατσα στο παρκάκι και έκλαψα άλλη μια φορά. Αισθάνομαι, αιθάνομαι... Τι αισθάνομαι; Θλίψη. Μια θλίψη... Μη με ρωτάς γιατί. Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Όπως σου είπα, απλά ήθελα να σου γράψω.
Αλλά δε θα με καταλάβεις ούτε εσύ. Πότε με κατάλαβες άλλωστε;
Σε αφήνω τώρα, δεν ξέρω για πόσο. Γεια σου...
σχόλια