Μικρό Αγόρι
(Κείμενα με αφορμή κομμάτια των Στέρεο Νόβα)
Ήσουν τόσο μόνος στα δεκάξι. Έβαζες τα ακουστικά και χανόσουν σε δικούς σου κόσμους .Ήσουν πολύ μεγάλος για να αρχίσεις την επικοινωνία με φανταστικούς φίλους. Έτσι έμενες μόνος .
Πολλές φορές πήγαινες στην παραλία να δεις το ηλιοβασίλεμα και να καπνίσεις στα κρυφά. Η επαρχία σε έπνιγε και εσύ ήθελες να τους πνίξεις όλους. Μάλλον ήσουν απροσάρμοστος και ήταν τελικά αυτό που σε γλίτωσε.
Δεν μπορούσες να προσαρμοστείς με την βλακεία , δεν μπορούσες να γελάς με ανέκδοτα βιντεοταινίας , δεν μπορούσες να βλέπεις να κουκουλώνεται κάθε διαφορετική θέση απ το τρίπτυχο ,καλό αυτοκίνητο , καλή δουλειά καλό σπίτι.
Το σχολείο ήταν ένας βούρκος βαρεμάρας και καταδυνάστευσης .Οι καθηγητές οι πιο ατάλαντοι δημόσιοι υπάλληλοι. Όταν το τελείωσε έφυγες και δεν κοίταξες πίσω.
Αργότερα θα έβλεπες μια γαλλική ταινία. «Το μίσος».Πολύ αργότερα θα έβλεπες «Το κουρδιστό πορτοκάλι».Τώρα ξέρεις.
Κάθε φορά που σου λένε ότι πρέπει να «προσαρμοστείς με τις υπάρχουσες συνθήκες» ανοίγεις την παλάμη και τους φασκελώνεις . Σαν μικρό αγόρι
Υ.Γ1
«Όλοι είμαστε από σάρκα και αίμα μα υποκρινόμαστε αγαπώντας περισσότερο το ψέμα»
Υ.Γ2
«Είναι τόσο εύκολο κάποιος να σκοτώσει όλα αυτά που πιστεύεις όλα αυτά που έχεις νιώσει. Κανένας στο σχολείο δεν σου έμαθε τίποτα και από τα τελευταία θρανία χάζευες τα σύννεφα»
σχόλια