Ποια να είναι η αξία των πραγμάτων; Με 28 δις ανορθώνεται μια σπαραγμένη οικονομία; Αξίζει η Ολυμπιακή Αεροπορία τα λεφτά της, λίγο πολύ όσα χρήματα ξοδεύτηκαν για την αγορά έργων του Μark Rothko το έτος 2007; Σίγουρα λιγότερα από τα 200 εκατομμύρια που έδωσε η γκαλερί Gagosian για ορισμένα έργα του Warhol το 2008. Πώς ένα ακίνητο απολαμβάνει υπερμεγέθεις αποδόσεις μέσα σε μερικά χρόνια; Πώς μια μικρή εταιρία εισάγεται στο χρηματιστήριο και μετά από λίγο κοστίζει εκατομμύρια ευρώ; Πώς ένας άσημος καλλιτέχνης αποκτά τη φήμη ημίθεου γιατί προβλήθηκε από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι, προωθήθηκε από μια δισκογραφική εταιρεία, αγοράστηκαν έργα του από ένα μεγιστάνα;
Μα τα έργα τέχνης, όπως και οι άνθρωποι –και μαζί η οικονομική τους επιφάνεια, οι κοινωνικές τους σχέσεις, η επικοινωνία και η επαφή– απομακρύνονται όλο και περισσότερο. Το απόμακρο σαγηνεύει· το βάθρο, το τυπικό, καθορίζουν το ύψος των πραγμάτων, των ανθρώπων· άλλωστε είναι οι πόρτες των μουσείων που διαχωρίζουν τα έργα τέχνης από τα καθημερινά, τα κοινότυπα.
Έτσι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ποσού των μερικών ευρώ και της βαλίτσας των εκατομμυρίων είναι στις μέρες μας κάποια γυάλινη πόρτα, ένας τοίχος των τριών μέτρων, ένας δρόμος ανάμεσα στο γκέτο και στην καλή περιοχή, είναι μια ιδέα που ανυψώνει το θέμα σε αντικείμενο λατρείας, όπως παλαιότερα μόνο η θρησκεία θα μπορούσε να κάνει.
Αδειάζοντας από ιδεολογίες, ξεχνώντας κάθε μύθο, απόμακροι και μοναδικοί, αποκαθηλώσαμε θεούς και ηγέτες, απομείναμε ευάλωτοι στις μόνες αξίες που μπορούν πλέον να συγκινήσουν, αυτές που αναγκαστικά αποτυπώνονται σε νούμερα.
σχόλια