Το σκοτεινό μυαλό του βιβλιοπωλείου

(Το σκοτάδι βρίσκεται εκεί που δεν το περιμένεις)

Βρισκόμουν σε ένα βιβλιοπωλείο της επαρχίας πριν μερικές μέρες και συνέβη το εξής «χαριτωμένο»:Ένας κύριος γύρω στα εξήντα άρχισε να διαμαρτύρεται για κάποιο από τα βιβλία που κοσμούσαν την βιτρίνα σε πολλά αντίτυπα. Για την ακρίβεια προσπαθούσε να συμβουλεύσει την ιδιοκτήτρια μιλώντας αργά , ψιθυριστά σαν να οργάνωνε κάποιο σχέδιο. «Κυρία μου» της έλεγε «Εντάξει .Να τους εκδώσουμε τα βιβλία .Να φάνε ψωμί. Αλλά όχι και πρώτη μούρη ,στο τέλος θα μείνουν μόνο αυτοί!»

Η βιβλιοπώλης , μια γυναίκα γύρω στα σαράντα ,τον κοίταξε με κουρασμένο βλέμμα (σ.σ Σαν να ήταν ιδιοκτήτρια μπαρ της Τρούμπας που τα έχει δει όλα σκέφτηκα άθελα μου)

«Προβάλουμε όλες  τις καινούριες εκδόσεις» του απάντησε  με μπουκωμένο στόμα απ το τσιγάρο που προσπαθούσε να ανάψει.

Ο κύριος δεν συνέχισε την κουβέντα ,πλήρωσε και έφυγε.

«Τι μαλάκας » μου είπε αμέσως μόλις έκλεισε η πόρτα ,βάζοντας το βιβλίο που είχα αγοράσει  στην σακούλα.

Υ.Γ1

Το βιβλίο της βιτρίνας ήταν «Το μικρό ημερολόγιο συνόρων» του Γκαζμέντ Καπλάνι .Ένα βιβλίο που δεν έχω διαβάσει ,αλλά θα το κάνω με την πρώτη ευκαιρία

Υ.Γ2

http://gazikapllani.blogspot.com/  το blog του συμπτωματικά το είχα ανακαλύψει πριν μερικές μέρες από το blog του enteka που έκανε μια αναφορά για ένα κείμενο του Καπλάνι στην εφημερίδα «Τα Νέα»

ΥΓ3

Μόνο σε βιβλιοπωλείο δεν περίμενα να συναντήσω σκοτεινά μυαλά .Αλλά δυστυχώς….