(Άφωνοι μπροστά στην ωμή αλήθεια)
«Απαράδεκτοι που φέρνουν τέτοιες ταινίες. Μην πάτε να την δείτε. Θα χάσατε τον χρόνο σας. Καλά δεν ντρέπονται;»
Είναι Σάββατο απόγευμα , μετά το τέλος της απογευματινής προβολής έξω από το «Άστυ». Η γυναίκα που αποτρέπει τον κόσμο είναι γύρω στα εξήντα και δεν μοιάζει με κλασσική «θεούσα μουρλόγρια».Έχει ενοχληθεί πραγματικά και φεύγει σε έξαλλη κατάσταση.
Εμείς μόλις έχουμε βγει από την προβολή , με τους ήρωες του Λάνθιμου ,μαγνήτες κολλημένους μέσα στο κεφάλι μας.
Είναι μια ταινία για το «σφαγείο της οικογένειας» , μια φράση που κάπου-κάποτε είχα διαβάσει και ερχόταν συνέχεια στο μυαλό μου κατά την διάρκεια του φιλμ.
Η ταινία αφορά τους πάντες .Ακόμα και αυτούς που υποτίθεται ότι είχαν ευτυχισμένα παιδικά χρόνια . Ακόμα και αυτούς που δεν ήρθαν ποτέ σε σύγκρουση με την μαμά και τον μπαμπά. Ίσως τους τελευταίους να τους αφορά περισσότερο απ όλους
Είναι ένα παγκόσμιο θέμα σμιλεμένο αριστοτεχνικά από το Λάνθιμο με εγχώρια υλικά .Είναι όλα αυτά που καταπιέσαμε μέσα μας και δεν είπαμε ποτέ .Είναι αυτό που γίναμε εξαιτίας τους .Είναι οι δικαιολογίες που λέμε για «το αίμα μας».Είναι ένα ελληνικό σινεμά που δεν αναπαράγει τηλεοπτικές επιτυχίες ούτε κουλτουροαδιέξοδα χωρίς ουσία
Είναι το τσίμπημα που όλοι θα αισθανθούν λίγο πολύ όταν δουν το φιλμ. Όπως πιθανόν να αισθάνθηκε και εκείνη η γυναίκα που ενοχλημένη έφυγε .
Λες και όλα τα βουβά ερωτήματα που καταπίεζε μέσα της βγήκαν στην επιφάνεια και ζητούσαν εξηγήσεις
Υ. Γ1
Επιτέλους μια ελληνική ταινία χωρίς τηλεοπτικούς ηθοποιούς που θέλουν να αναπαράγουν τον τηλεοπτικό τους ρόλο μέσα από καρμπόν σενάρια
Υ . Γ 2
Τώρα που το ξανασκέφτομαι η μικρού μήκους ταινία που προηγήθηκε του Κυνόδοντα , με τα κρέατα μέσα στα σφαγεία δεν είναι άσχετη με το θέμα
σχόλια