Κάτω από τον ήλιο

Eξ αιτίας σου γράφω πάλι, ή μήπως χάριν σε σένα;

Η αιτία μου και η χάρη σου διασκεδάζουν εντυπώσεις,

σίγουρα όχι εντυπωσιακές.

Διότι αιτία είναι λόγος έλλογος

μα τη χάρη που σου κάνω την ξύπνησε μες στη νύχτα ο φόβος από ένα αύριο ερήμην σου.

Κι έτσι οι λογικές και τα αισθήματα πικράθηκαν μέσα σε ρουν από σωματικά υγρά,

γδέρνοντας στις όχθες την ξεβρασμένη μου ντροπή.

Κάπου μακρυά και ήσυχα από την οργιαστική αποθέωση της φύσης,

εμείς φυσάμε αδιάφορα τη γύρη των ήλιων μιας γαζίας

ακριβώς πάνω από τις κουρασμένες μας πληγές.

Ίσως έτσι η αιτία πάψει να υπάρχει μιας που η χάρη έγινε χαρά.