sweet Malvina by Spyros Staveris
Υπήρξε μια εποχή στα περιοδικά, εκεί στις αρχές των 90ς όπου η πιάτσα σύσσωμη πετούσε από πάνω της τη μπανάλ γεροντοαισθητική των 80s (αισθητική των Μπομπολολαμπρακηδων και των λοιπών κατοχικών νεανίων εν πολλοίς οι οποίοι την μετάγγισαν στην ιδιωτική τηλεόραση, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα:-) και έτρεχε είτε λαχανιασμένη, είτε πειραματιζόμενη να βουτηξει σε φόρμες και αισθητικές που στον υπόλοιπο πολιτισμένο (sic) κόσμο είχαν ήδη παρεισφρύσει και γίνει σχεδόν mainstream την προηγούμενη δεκαετία.
(παρόμοια θέματα αντιμετωπίζει πάλι η στρουθοκαμηλική ελληνική εκδοτοδημοσιογραφική πιάτσα αυτό το καιρό εν μέσω τεχνολογικων ανακατατάξεων και τεκτονικών αναταράξεων από τη κρίση, αλλά είπαμε. αυτό είναι ένα άλλο θέμα;-)
Back to Σπύρος. Εκείνη λοιπόν την εποχή, τέλη 93 εκδίδει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος το μηνιαίο περιοδικό 01 μέσα από το οποίο έγω ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη δουλειά του και στο οποίο ο Σπύρος Στάβερης είχε βασικό φωτογραφικό ρόλο.
Αν θέλουμε να το ορίσουμε κάπως, μέσα από αυτό το περιοδικό εκφράστηκε αισθητικά αλλά και ουσιαστικά μια ολόκληρη γενιά (οι σημερινοί 30sth, 40sth χοντρικά) η οποία ένοιωθε τότε μέσα στην χοντροκομμένη επέλαση της ιδιωτικής τηλεόρασης, του Κλικισμού και των παραφυάδων του να ασφυκτυά από τα lifestyle τσιτάτα, τον κενό πολτό και τους λουστραρισμένους τενεκέδες.
Δεν ήταν βέβαια η πρώτη του επαφή με τα μίντια του Στάβερη αλλά ήταν η πιο αντιπροσωπευτική σε σχέση με την δεκαετία του 80 που ξεκίνησε και εκείνη που του έδωσε την μεγαλύτερη δημιουργική ώθηση.
Για να το συγκεκριμενοποιήσουμε βρήκε την ευκαιρία μέσα σ' αυτή την έκρηξη δημιουργικότητας και ανάδυσης καινούργιων (αλλά και πολλών σκάρτων) πραγμάτων που ήταν τα 90ς να εξερευνήσει εκφραστικά μέσα, αισθητικές, επιρροές μ' ένα τρόπο που δεν ήταν συνηθισμένος εικονογραφικά για τα ελληνικά δεδομένα.
(μέχρι βέβαια να έρθει το χρηματιστήριο στα 00ς, και οι διαπλεκόμενοι και κοντόφθαλμοι επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες να στραγγαλίσουν τα innovative στοιχεία των δημοσιογραφικών μαγαζιών προς όφελος του copy-paste. αλλά είπαμε, this is another story)
Μιλώντας μαζί του αλλά και διαβάζοντας τη συνέντευξη του στη Μερόπη Κοκκίνη κατάλαβα πως δε του αρέσουν οι κατηγοριοποιήσεις και οι ταμπέλες (όπως και σε κάθε καλλιτέχνη Σπύρο;-) αλλά δε μπορώ να μην πω πως για μένα έφερε στην ελληνική φωτογραφία κάτι απ΄την υπέροχη αμερικάνικη σχολή των 60ς.
Έχει να κάνει βέβαια με τ' ότι υπήρξε ένας φωτογράφος που η δουλειά του κινήθηκε και έγινε γνωστή μέσα από τη πλέξη της με τα περιοδικά αλλά για μένα αυτο δεν είναι καθοριστικό από μόνο του. Τόσοι άλλωστε φωτογραφίζουν για τα περιοδικά. Ο Στάβερης κατάφερε μ' ένα τρόπο να επιβάλλει στην αγορά την φωτογραφία της διασημότητας όχι ως το γνώριμο μέχρι εκείνη την εποχή κόνσεπτ
(του οποίου κύριοι εκφραστές υπήρξαν οι αδελφοί Διαμαντόπουλοι) της απαστράπτοντος και ατσαλάκωτης περσόνας που σκοπός της είναι να πουλήσει τα εκάστοτε πρότζεκτ της αλλά κάτι που είναι σημαντικά πιο δύσκολο. Ν' αποτυπώσει φωτογραφικά κάτι από αυτό το άπιαστο (και απούλητο) που αποτελεί την αληθινή ιδιοσυστασία του φωτογραφιζόμενου.
Δεν ήταν και δεν είναι εύκολο φαντάζομαι στην στενόμυαλη αισθητικά μιντιακή μας πιάτσα.
Παρακολουθώντας την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν 2 κύρια ρεύματα που βλέπω να σχηματίζονται κοιτάζοντας το φωτογραφικό του corpus. Υπάρχει ο diannearbusικός Σπύρος, που όταν φωτογραφίζει διασημότητες εξημερώνει το θύμα του και αποτυπώνει το μη αναμενόμενο. Όχι με διάθεση να το κανιβαλίσει. Αλλά να το συμφιλιώσει με την εσωτερική του αλήθεια.
Και υπάρχει τα τελευταία χρόνια (της ωριμότητας) στα πιο ελεύθερα από μιντιακά πρότζεκτ θεματά του, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή μέριμνα για εκζήτηση ή επιδεικτικότητα κάτι υπέροχα απόκοσμο στις φωτογραφίες του.
Ένας αφαιρετικά πανέμορφος blurrισμός, σχεδόν ταρκοφσκικός σε μερικές, μια ανυπεράσπιστη και πάναγνη μελαγχολία που πλανάται τριγύρω, ένα υπαρξιακό τραύλισμα μεγάλης καλλιτεχνικής ειλικρίνειας που εμένα με συγκινεί βαθύτατα.
Δεν ξέρω πως εκλαμβάνουν οι αδαείς την καλαισθησία και αν ενοχλούνται από την υπενθύμιση πως μονάχα η ομορφιά μπορεί να ζεστάνει κάπως παρηγορητικά το μέσα μας κένο.
Ξέρω πως καλό θα ήταν να επισκεφτείς την έκθεση του Σπύρου Στάβερη που διοργανώνει η Elika Gallery από σήμερα 30 Σεπτεμβρίου μέχρι και το Σάββατο 13 Νοεμβρίου.
(Σπύρο, σ' αγαπώ)
Η έκθεση του Σπύρου Στάβερη «Facebook I» εγκαινιάζεται στις
30/09/10 στην γκαλερί Elika (Ομήρου 27, Αθήνα, 210 3618045).
(εδώ http://www.radiobubble.gr/el/melodrama72 άκου μια συνέντευξη
που του είχα κάνει στομελοdramaREMIX τη ραδιοφωνική μου εκπομπή)
Kείμενο του Πάνου Μιχαήλ, απο το noMIRACLEShere
σχόλια