ναι ναι, the World Is Burning

(μην έχεις καμιά αμφιβολιά;)

η ελληνική πολιτική σκηνή πάλι, όχι ακριβώς.

έχει εφεύρει ένα βολικό τηλεοπτικό νεολογισμό για να αντιπαρέρχεται την μελαγχολική της υπαιτιότητα. ξεροσταλιάζει κάτω από τις βλεφαρίδες της ξεπουλημένης δημοσιογραφίας και καμώνεται πως με πιασάρικες τηλεοπτικές attackες τα πάντα λύνονται. αρκεί αυτιά να χαιδεύονται και φαντασιώσεις και συμπλέγματα να υποδαυλίζονται.

οπότε δε πρέπει να σ' εκπλήττει και τόσο η δοκιμασμένη συνταγή με την οποία ερμηνεύουν, επικοινωνούν και υπάρχουν μετά το κάθε εκλογικό αποτέλεσμα.πολιτικοί και δημοσιογράφοι.

ποδοσφαιροποίηση των εννοιών, αγοραία δημαγωγία, φθαρμένες προσεγγίσεις του προφανούς, κομματικογενείς πειθαναγκασμοί, ιδιοτελή μοντέλα επικοινωνίας. όλα αυτά που μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν.

το παρήγορο είναι πως αυτή η εμετική απολυταρχία έχει αρχίσει να παρουσιάζει ανεπίστρεπτα σημάδια κατάρρευσης ανάλογης με την εκκωφαντική υστερία με την οποία επέλασε. όχι γιατί συγκλονίστηκε από το αυτονόητο.

αλλά γιατί δηλητηριάστηκε από οτι η ίδια επέβαλλε.