(όταν η σωτηρία της ψυχής δεν βρίσκεται στη γωνία )
Περπατώντας στην Σταδίου βράδυ Τετάρτης , με τον πρωταγωνιστή του βουλγάρικου φιλμ να συνεχίζει το ποδήλατο στο μυαλό μου , φορώντας το κίτρινο αδιάβροχο , το ουράνιο τόξο πίσω του λίγο πριν φτάσει στην Ιθάκη του η πραγματικότητα με ανάγκασε να πατήσω pause.
Για ακόμα ένα βράδυ στην ίδια γωνία , μπροστά απ τις βιτρίνες με όλα αυτά τα λευκά πουκάμισα και τις κόκκινες γραβάτες , τα κουστούμια σάβανα στα μάτια μου , ήταν ξαπλωμένοι οι τρεις άστεγοι.
Κουκουλωμένοι με κουβέρτες ετοιμαζόντουσαν να περάσουν το βράδυ. Ο ελάχιστος κόσμος που περνούσε δεν έδινε σημασία .Δεν κοιτούσαν καν. Μέρα με τη μέρα φαίνεται ότι αυτοί οι άνθρωποι έγιναν στα μάτια των περαστικών ότι και τα παγκάκια της πλατείας Συντάγματος. Μέρος του ντεκόρ.
Συνέχισα να περπατώ σκεφτόμενος τον τίτλο του φιλμ, «Ο κόσμος είναι μεγάλος και η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στην γωνία».Ξάφνου βρήκα όλα αυτά τα προβλήματα , του ήρωα , τα δικά μου , τα ψυχολογικά μου(σου) , μικρά και εγωιστικά. Κάποιες ψυχές με άλλους δαίμονες παλεύουν. Αυτούς της επιβίωσης .Κυριολεκτικά .Όχι αυτό το «πόσο δώρο θα πάρουμε , τι σύνταξη θα μας βγάλουν , πόσο θα πάει η βενζίνη» αλλά το ξερό «πως θα ζήσουμε» ή για να είμαι ακριβής «Αύριο θα ζούμε ;» .
Μακάρι του χρόνου να βρεθεί τροφή και στέγη για όλους τους άστεγους. Ας είναι αυτή η προτεραιότητα του νέου δημάρχου. Ας κόψει από παντού , από στολισμούς και εκδηλώσεις αν είναι να βοηθηθούν αυτοί οι άνθρωποι. Στολίδι μιας πόλης δεν είναι τα λαμπάκια αλλά η αξιοπρεπής ζωή των κατοίκων της .Ειδικά αυτών που δεν έχουν βοήθεια από πουθενά και ξέρουν ότι στην γωνία δεν κρύβεται η σωτηρία της ψυχής τους αλλά το δράμα τους.
Καλή χρονιά
Υ. Γ
Κατά τα άλλα το φιλμ , είναι όμορφο , να το δείτε .Για αυτό ήθελα να γράψω αλλά νίκησε η πραγματικότητα
σχόλια