(Χρόνια πολλά παλιόπαιδα!)
1
Εμένα πάντως το Disco 2000 μου θυμίζει αυτό το disco hit του 80 , το Gloria...
Τι γκρινιάρης θεέ μου ! Άκου που κόλλησε… Εδώ πρόκειται για έναν ολοκληρωμένο δίσκο με στυλ , αξεπέραστη αισθητική , υπέροχες μελωδίες , καταπληκτικούς στίχους , έντεκα διαφορετικά εξώφυλλα , για να κολακέψει και τον φετιχισμός σου , και την απαγγελία του sir Jarvis...
Καλά , καλά υποχωρώ. Κάνε ότι θες. Δεν αντέχω άλλο λιβάνι .Βάλ’του 10 να τελειώνουμε
(από την μουσική στήλη Θόρυβος και τον «καυγά» ανάμεσα στο Δημήτρη Πολιτάκη και το Γιάννη Παπαιωάνου για το Different Class των Pulp .Τελικά βαθμολογείτε με δέκα)
2
Το internet είναι το πιο φαντασμαγορικό παιχνίδι της γενιάς των 90’s. Το netsurfing , μαζί με το piercing , είναι τα πιο άγρια Kics που δέχτηκαν οι νέοι μέσα στην χρονιά που μας πέρασε .Σε χρόνο ρεκόρ , το νέο αυτό trend , να χάνεσαι στο δίκτυο και να ζεις σ’ έναν κόσμο μαγικό , απέκτησε εκατομμύρια φίλους , αλλά και εχθρούς .Η λέξη internet πέρασε από τα στόματα όλων , μικρών και μεγάλων ,σχετικών και άσχετων .Ο κυβερνοχώρος , αυτό το μυθικό τοπίο που οι συγγραφείς του cyberpunk περιέγραφαν στις νουβέλες τους , ζωντάνεψε και η γοητεία του τύλιξε και την Ελλάδα. Μάζεψε μέσα του χιλιάδες νέους Έλληνες κατοίκους , ενώ απ έξω παραμένουν ακόμα τα φοβισμένα ταγάρια , πιστοί θεωρητικοί του «real life» που κριτικάρουν και προσπαθούν να γκρεμίσουν τα σύνορα της «ανθρώπινης απομόνωσης»
(κομμάτι από το αφιέρωμα του περιοδικού με τίτλο «Τα σημεία των καιρών».Ένα από αυτά που χαρακτήρισε το 1995 ήταν και το ίντερνετ)
3
Τι σας έδωσε αφορμή να κάνετε την «Ευδοκία»;
Χάζευα το ηλιοβασίλεμα στην ακρογιαλιά και είδα μια χαμηλόκωλη κοπέλα να περπατάει με τον νταβατζή της και να την κυκλώνουν κάτι Αμερικάνοι. Αυτή ξέσπασε σ’ ένα σπαρταριστό γέλιο , κι αυτό ήταν. Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια αυτής της κοπέλας. Ότι μπορούν τέτοια άτομα να κάνουν κούνια μ’ένα σάπιο σκοινί , χωρίς να τους νοιάζει τίποτα. Σαν τα αγιοράδικα που χωρίς νερό και χωρίς τίποτα βγάζουν λουλούδια πάνω στην μάντρα. Αυτό για εμένα είναι η Ελλάδα και η «Ευδοκία»
(o σκηνοθέτης Αλέξης Δαμιανός μιλάει στον Χρήστο Παρίδη για μια από τις ωραιότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου την «Ευδοκία»)
4
Ήταν ογδόντα επτά χρονών και ερχόταν κάθε Σάββατο στο σπίτι της φίλης μου , της Μάρως της Λοίζου , όπου μαζευόμασταν τέσσερα –πέντε κορίτσια. Ήταν ένας γλυκός , στρογγυλούλης τύπος που μας έφερνε τριαντάφυλλα , κι όταν φεύγαμε αργά το βράδυ , μας πήγαινε μια προς μια σπίτι μας , κατεβαίνοντας από το αυτοκίνητο και συνοδεύοντας μας ως την πόρτα. Είχε μια ευτυχισμένη γυναίκα που μας μαγείρευε της Κυριακές , που την αγκάλιαζε και τη φιλούσε κάθε μισή ώρα , κι αν κρίνουμε βεβαίως από ιατρικά συμπεράσματα της Λάνσετ , «το πώς έζησε ο καθένας μας θα φανεί απ τις αρρώστιες που θα πάθουμε στα εξήντα μας» , η γυναικούλα πρέπει να ήταν πανευτυχής αφού πέθανε κάποια χρόνια αργότερα στα ενενήντα έξι της και στον ύπνο της. Ο δανδής αυτός , ο γέρος στρατηγός , έβαζε κάτω όλους τους μάγκες του κόσμου στα δικά μου μάτια
(μέρος από ένα εκπληκτικό κείμενο της Μαλβίνας Κάραλη για τους Μάγκες στην στήλη Heavy metal)
5
To σεξ παίζει και αυτό το ρόλο του στο αιώνιο παιχνίδι ;
Φυσικά , αλλά το σεξ είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση. Για μένα λ.χ η πιο σέξυ γυναίκα είναι η Λωξάνδρα .Υπήρχε ένας οργασμικός τρόπος με τον οποίο έφτιαχνε ντολμαδάκια. Οπότε υποθέτω – αυθαίρετα ίσως –ότι πηδιότανε με τον ίδιο οργασμικό τρόπο .
Ιδιάζουσα άποψη θα έλεγα .Σου είπα μιλάω αυθαίρετα .
(Ο τότε 29χρονος συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης μόλις έχει κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο του «Στο ύψος των Περιστάσεων» και απαντά στον Δημήτρη Πάντσο)
6
Στις τέσσερις το πρωί , μέσα στις τουαλέτες , ο ένας ήταν πάνω στον άλλον χώνοντας στη μύτη και στο στόμα οτιδήποτε έβρισκαν απ τα αγαθά του κλαμπ. Τα μάτια δεν κοιτούσαν πουθενά. Η χαρά ήταν ένας έμπορος , ενώ ο καθένας πουλούσε στον άλλο ότι είχε για να ικανοποιηθούν όλοι. Καθώς περνούσε η ώρα δεν υπήρχε τίποτα άλλο προς κατάποση , κι έτσι όταν φύγαμε από εκεί , πήγαμε σ’ ένα άλλο θέατρο , για να πιούμε το υπόλοιπο περίσσευμα. Στο κεφάλι μου έφτασαν οι λέξεις απ το Unfinished Sympathy «σαν μια ψυχή χωρίς πνεύμα , σαν ένα σώμα χωρίς καρδιά…»
(από την στήλη του Κωνσταντίνου Βήτα «Εικόνες από μια ηλίθια ζωή»)
7
On : Casio QV10 .Η μηχανή που σε λίγο θα έχουν όλοι. Τραβάς φωτογραφίες και τις εμφανίζεις επιτόπου στο κομπιούτερ σου. Τσιτερέ έρχονται μαύρες μέρες
Οff :LL Cool j Αν ήταν έτσι το hip hop θα είχε καταργηθεί το πήδημα
(από την στήλη ON-OFF)
8
Τα κορίτσια μπορούν να μπουν στην συμμορία είτε με μαγκιά είτε με το πήδημα. Αν διαλέξουν το δεύτερο όμως , γίνονται πόρνες και κανείς δεν τις σέβεται. Ενώ αν περάσουν τη διαδικασία της μύησης –όπου απλά τα υπόλοιπα μέλη σαπίζουν το νεοσύλλεκτο –αναγνωρίζονται ως κανονικά και ισότιμα μέλη
(από το κείμενο Life in a Teen gang για τις εφηβικές συμμορίες της Νέας Ορλεάνης)
9
Τι είναι :Χίπικο glamour ανακατεμένο με συνθετική ψηφιακή μουσική. Τα 70’s συναντούν το μέλλον Τι φοράνε :Πουκαμίσες με λαχούρια (φορεμένες έξω από στρατιωτικά ή υφαντά παντελόνια ) , tshirt με παγανιστικά σύμβολα , μπότες , μπόλικο piercing , μαλλιά πλεγμένα κοτσίδες , κολιέ με πολύχρωμες χάντρες
Τι ακούνε :Το 80% του προγράμματος του Life fm Τι ονειρεύονται :Ένα φτηνό εισιτήριο για την παραλία της Anjuna , από το Λονδίνο (κοστίζει γύρω στις 90.000 δρχ) Που συχνάζουν :Στο Berlin στο Θησείο
(Από το κείμενο Goa Trance –Τα Εξάρχεια χορεύουν τέκνο)
10
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΒΡΕ ΚΟΥΤΑ
(στο κάτω μέρος της τελευταίας σελίδας του τεύχους , κάθε μήνα υπήρχε διαφορετική φράση. Σε αυτό το τεύχος ήταν η παραπάνω)
Το τεύχος 25 του 01 βγήκε τον Ιανουάριο του 1996 . γιορτάζοντας τα δύο του χρόνια. Το περιοδικό κυκλοφόρησε μέσα σε ένα κουτί ίδιο με αυτά των απορρυπαντικών , με την εικόνα που βλέπεται στο εξώφυλλο . Το κουτί ήταν γεμάτο με καραμέλες , τσίχλες , σοκολάτες και πράγματα που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Θυμάμαι το βλέμμα απόγνωσης κάποιου όταν μπαίνοντας σε ένα καφέ , το κουτί άνοιξε από κάτω και όλα αυτά χύθηκαν στον πάτωμα καθώς τα βλέμματα των θαμώνων καρφώνονταν πάνω του.
Στην επαρχία έφτανε με κάποιες μέρες καθυστέρηση και το περίμενα κάθε μήνα με ανυπομονησία .Το συγκεκριμένο τεύχος ήταν ο πονοκέφαλος των περιπτεράδων. Από την μια δεν χωρούσε μαζί με τα άλλα περιοδικά στις προσθήκες , από την άλλη ήταν κάτι εντυπωσιακό και πρωτότυπο για την εποχή του και έπρεπε να το προβάλουν.
Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς θα κυκλοφορούσε το τελευταίο τεύχος του. Δεν έδωσε ποτέ δώρα. Δώρο ήταν η ύλη του.
(φωτογραφίες από πάνω προς τα κάτω :Το εντυπωσιακό εξώφυλλο με την Liv Tyler, από την στήλη Κεντρική αγορά με τις φωτογραφίες του Στάβερη για το αφιέρωμα στην Goa trance , διαφήμιση του ραδιοφωνικού σταθμού Life fm 89.2 που ειδικευόταν αποκλειστικά και μόνο στην χορευτική μουσική .Οι βραδινές εκπομπές του σταθμού σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά , από την στήλη Σαββατόβραδο η Μερόπη Κοκκίνη και η Σελάνα Βροντή γίνονται για ένα βράδυ Ποπ σταρς, από το αφιέρωμα στις εφηβικές συμμορίες )
σχόλια