Το wasted youth δεν είναι «βασισμένο» αλλά «εμπνευσμένο» από τον θάνατο του Γρηγορόπουλου. Ο πρωταγωνιστής δεν λέγεται Αλέξης αλλά Χάρης και δεν σκοτώνεται στα Εξάρχεια αλλά στο Γκάζι. Όσο πολιτικά σωστά τοποθετημένη και αν είναι η ταινία όμως, αναμφίβολλα είναι μια προσέγγιση στα γεγονότα της 6ης Δεκεμβρίου. Παρόλο που δεν είμαι υποστηρικτής της Αλέκας, θεωρώ την εμπορική εκμετάλλευση μιας τόσο τραγικής ιστορίας, εντελώς ανήθικη και προκλητική. Παρόλα αυτά αντιμετώπισα την ταινία σαν μια ένοχη απόλαυση (όπως οι εκπομπές του Kontra channel) και πήγα να την δω, θεωρόντας ότι σίγουρα θα είναι ενδιαφέρουσα. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που θα έβρισκε το συγκεκριμένο θέμα αδιάφορο, εξ’ ου άλλωστε και η ταινία παιζόταν στο Mall που συνήθως απορρίπτει οποιαδήποτε ελληνική ταινία δεν περιλαμβάνει τουλάχιστον 3 τηλεοπτικούς ηθοποιούς.
Θα χαρακτήριζα λοιπόν κατόρθωμα το ότι οι συντελεστές, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια με-ποπ-κορν-καλή ταινία ασχολούμενοι με ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα. Μπορεί να μην κόψαμε φλέβα αλλά το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της ταινίας όλοι οι θεατές μιλάγαμε και γελάγαμε, με εντυπωσίασε δεδομένου του θέματος της ταινίας. Θα ξεχώριζα κάποιες πολύ καλές σκηνές όπως τα πανοραμικά πλάνα της Αθήνας στην αρχή (θα τα απολαύσετε καλύτερα με travel gum) και τη σκηνή που τα παιδιά έκαναν skate μέσα στους σωλήνες αλλά τα επιτειδευμένα ερασιτεχνικά πλάνα σε κάποια σημεία γίνονταν υπερβολικά κουραστικά. Επίσης, καλός ο πο**σος αλλά ας επιτελεί και κάποιο σκοπό. Με τη Στρελλίτιδα που έχουν πάθει τελευταία οι Έλληνες σκηνοθέτες, σχεδόν σοκάρομαι όταν σε μια γυμνή σκηνή οι πρωταγωνιστές δεν μας δείχνουν όλο τον εσωτερικό τους κόσμο. Πιστεύω ότι είναι κομπλεξισμός το να αντιμετωπίζουμε με ταμπού το γυμνό αφού πρόκειται για χαρακτηρισμό που έχουν εφεύρει οι άνθρωποι αλλα το να χρησιμοποιείται προκειμένου να σοκάρει και να καταστήσει μια ταινία ενδιαφέρουσα προέρχεται απο ακόμα μεγαλύτερα ταμπού.
Όσον αφορά το νόημα του έργου, που όπως είπα ήταν «απλά εμπνευσμένο»- από την ιστορία του Αλέξη, το σενάριο που παρακολουθούσε παράλληλα τη ζωή του Χάρη και του αστυνομικού, σκιαγραφούσε ιδιαιτέρως τομληρά την προσωπικότητα και των δύο. Συγκεκριμένα ο αστυνομικός παρουσιαζόταν ως ενας μίζερος χαμηλών τόνων άνθρωπος που είχε μία αρκετά θλιβερή ζωή για να τον λυπηθεί ο θεατής. Συνεπής και διεκπεραιωτικός, ηταν συμβιβασμένος με την δουλειά του δημοσίου υπαλλήλου την οποία αντιμετώπιζε με απόλυτη τυπικότητα. Επίσης αντιμετώπιζε τα προβλήματα των περισσότερων Ελλήνων πενηντάριδων (οικονομικά, σεξουαλικά, οικογενειακά), προφανώς σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ταυτόσημος με τους θεατές. Από την άλλη, ο Αλέξης –εμμ συγγνώμη, Χάρης- παρουσιαζόταν ως ένα 16χρονο κρετινάκι, χωρίς κανένα προβληματισμό πέραν του ότι δεν φάσωσε την γκόμενα. Έχοντας περάσει πρόσφατα την ηλικία των 16, δεν γνώρισα πολλά παιδιά που αποκαλούν τους φίλους τους spade ή r0z tCihlofo0skA και μιλάνε σαν 5χρονα που κατάπιαν το MTV.
Στο τέλος της ταινίας, οι ζωές του συμπαθή αστυνομικού και του ψιλομαλακισμένου μαθητή, διασταυρώνονται έξω από το ΤΩΡΑ. Πλάνο στο απελπισμένο πρόσωπο του αστυνομικού ώστε να θυμηθούμε τα προβλήματα και τη μίζερη ζωή του. Ο Χάρης προκαλεί και ξαφνικά ακούγεται πυροβολισμός την ώρα που ο αστυνομικός του έχει γυρισμένη την πλάτη. Είναι ξεκάθαρο ότι ο πυροβολισμός δεν προήλθε από τον αστυνομικό. Αυτό που εγώ κατάλαβα από αυτή τη σκηνοθετική προσέγγιση είναι ότι ακόμα και αν ο αστυνομικός εκπυρσοκρώτησε, δεν είναι ο μονο υπαίτειος για την δολοφονία. Φταίχτες είναι επίσης το κράτος, η κοινωνία και το ΔΝΤ. Μπορεί αυτό να είναι όντως αλήθεια. Ίσως ο αστυνομικός να είχε προσωπικά προβλήματα και να δολοφόνησε τον Γρηγορόπουλο εν θερμώ. Ίσως πάλι ο Γρηγορόπουλος όντως να τον προκάλεσε. Σίγουρα όμως, ο χαμένος της ιστορίας είναι ο Γρηγορόπουλος που φυσικά δεν ζεί για να μας πεί την δικιά του εκδοχή. Επίσης, με τόσα περιστατικά βίαιης συμπεριφοράς από αστυνομικούς (όχι μονο αυτά που δείχνει η ΤV συνοδευόμενα από οπτικοακουστικό υλικό αλλά και αυτά που βλέπει ο καθένας καθημερινά στο δρόμο), νομίζω πως το τελευταίο που χρειαζόμαστε σε αυτή τη χώρα είναι μία ταινία που δικαιολογεί τέτοιου είδους συμπεριφορές .
Ίσως βέβαια εγώ δεν κατάλαβα την αινιγματική προσέγγιση του θέματος και τις αγνές προθέσεις των συντελεστών…
σχόλια