[Ντομινίκ Στρος Καν]
Όταν ο παφλασμός τον ορμονών θρυμματίζει το (γυάλινο) σπίτι της εξουσίας και το παγκόσμιο χωριό ανακαλύπτει πως δεν υπάρχει σάρκα απρόσβλητη. Από τον αρχαιότερο ιό.
[Καμαριέρα]
Όσα της είχε μάθει η ζωή μέχρι εκείνη την ώρα ισοδυναμούσαν με καταδίκη. Συνειδητοποίησε πως στη ταινία της ζωής ο πρωταγωνιστής καμιά φορά μπορεί να αυτοκτονήσει χωρίς να το γράφει κάπου το σενάριο. Και τότε οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.
(ή έστω σταματάει η καταιγίδα)
[Μετανάστες]
Ανομολόγητοι και ομολογημένοι φόβοι και το μυαλό να κλείνει μπροστά στην μισαλλοδοξία. Το μυαλό ανοίγει βέβαια με παιδεία. Κάτι που ποτέ δεν είχαμε. Συνδυασέ το με την πολιτική ανικανότητα και θα έχεις ανάγλυφη μπροστά σου την εικόνα.
[Νησιά (αραιοκατοικημένα τα)]
Να μην φοβόμαστε να πηγαίνουμε εκδρομή στην ήπειρο της φαντασίας. Αρκεί να μετράμε κάπως καλύτερα την απόσταση από την χαριτωμένη στιχοπλοκία μέχρι την ευνουχισμένη από ρεαλισμό πραγματικότητα.
[Σαββόπουλος]
Το μυαλό δεν ανοίγει επειδή ανοίγει το στόμα.
[Lars fon Trier]
Το μυαλό δεν ανοίγει επειδή ανοίγει το στόμα (x 2)
(εν τούτοις πρέπει να παραδεχθούμε σε αντίθεση με τον Νιόνιο που νιώθει πως συνεχώς έχει την ευθύνη να μας απαλάσσει από ένα (δυσβάσταχτο) βάρος πως ο αυτοσαρκασμός του Λαρς νικάει τις παρακρούσεις μεγαλείου του. και τις ευμεγεθείς μπαρούφες που εκστομίζει κατά καιρούς:-)
[Revolution (η ισπανική)]
Όλα (στην τελική) εξαρτώνται από τη στάση σου απέναντι στη ζωή.
Αν εξευτελίζεις, ενοχοποιείς και μεταχειρίζεσαι φτηνά και ανεύθυνα το πολιτεύμα σου κάποια στιγμή θα βρεθείς χωρίς πλατείες.
Και Δήμο.
(photo Dimitris Roussos)
σχόλια