Τον Μάιο του 1998 πολλοί πίστεψαν ότι ήταν θέμα χρόνου να νικήσουμε τον καρκίνο για τα καλά. Το Time αφιέρωσε αρκετές σελίδες στις δύο "θαυματουργές" θεραπείες που είχαν μόλις ανακοινωθεί, (και τις οποίες ίσως κανείς δεν ξανάκουσε) γράφοντας ένα μεγάλο άρθρο που κατέληγε στο συμπέρασμα πως ο θάνατος του καρκίνου μάλλον δεν θα ερχόταν τόσο εύκολα.
Παρά το συμπέρασμα, το μεγάλο κόκκινο Χ που έβαλε το περιοδικό στην αρρώστια ήταν παραπλανητικό, αλλά και πολύ εμπορικό.
Και στην Ελλάδα τα ίδια γίνονται: κάθε τόσο τα δελτία διαφημίζουν ειδήσεις για νέες θαυματουργές θεραπείες ώστε να συντονιστείς στο κανάλι πιστεύοντας πως βρέθηκε η μαγική θεραπεία για αγαπημένα πρόσωπα, κάθε τόσο εφημερίδες είχαν στο πρωτοσέλιδο μεγαλόστομους τίτλους. Κι όταν τελικά έβλεπες ή διάβαζες την είδηση διαπίστωνες πως ναι, το τάδε πρωτοποριακό φάρμακο γιατρεύει τον καρκίνο, αλλά μόνο κάποιον πανσπάνιο τύπο του, μόνο σε ποντίκια και μόνο για πέντε λεπτά.
Ας μη ξεχνάμε όμως και όλους τους Έλληνες επιστήμονες που «νίκησαν την ασθένεια»! Αν τυχόν σε οποιαδήποτε ερευνητική ιατρική ομάδα συμμετείχε κάποιος έστω και τρίτης γενιάς Έλληνας, αυτός ήταν χωρίς αμφιβολία ο μοναδικός υπεύθυνος για κοσμοϊστορικές εξελίξεις, που, αν ακολουθούσαμε την υπόθεση μήνες ή χρόνια αργότερα, δεν κατέληγαν σε κάποια τρομερή νίκη.
Κάθε ανακάλυψη βοηθά. Νέα φάρμακα που παρατείνουν τη ζωή, που πολεμούν αλλιώς την ασθένεια, νέοι συνδυασμοί, νέες τεχνικές, καλύτερα παυσίπονα. Η πρόοδος είναι μεγάλη - η όποια απογοήτευση έρχεται μόνο απ' όταν τα ΜΜΕ προβάλλουν κάθε πρόοδο ως την Απόλυτη Γιατρειά.
*Μήπως ξέρει κανείς κάποια αξιόπιστη οργάνωση που να μαζεύει χρήματα για την ιατρική έρευνα για τον καρκίνο; Κάποια που τα λεφτά μας θα πιάσουν τόπο;
σχόλια