Κατερίνα καλημέρα
Είδα σήμερα το blog στο Lifo και αποφάσισα να σου γράψω. Είμαι 30 ετών και εργάζομαι ως ιδιωτική υπάλληλος σε μεγάλη εταιρεία. Σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου και θα με χαρακτήριζα ως αισιόδοξο και χαρούμενο άνθρωπο. Έχω καλούς φίλους, κάνω μια δουλειά που μου αρέσει και με ικανοποιεί ιδιαίτερα, σε ένα εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον. Από οικονομικής πλευράς είμαι σε ικανοποιητικά επίπεδα: τα χρήματα που κερδίζω από την δουλειά μου είναι αρκετά για να μην στερούμαι πράγματα και να ζω αξιοπρεπώς
Αυτό που έχει αρχίσει να με προβληματίζει είναι πως στα 30 μου δεν έχω κάνει ποτέ μια κανονική σχέση με το άλλο φύλλο...Είχα κατά καιρούς διάφορες περιπέτειες με άντρες (όχι πολλές) αλλά σχέση που να ξεπεράσει σε διάρκεια τις 3-4 εβδομάδες ποτέ!!! Γενικά είμαι άτομο ανεξάρτητο και ειδικά πιο μικρή δεν μπορούσα καθόλου να μπω στη λογική μιας σχέσης όπου θα θυσιάζεις και κάποια από τα θέλω σου για να είσαι με τον άλλον. Περνάω και μόνη μου καλά και δεν έχω ανάγκη από μια σχέση για να αισθανθώ γεμάτη ή πλήρης. Και διαπιστώνω τώρα ο,τι πολλές φορές οι επιλογές μου σε άντρες ήταν τέτοιες ώστε να "διασφαλίζω" κατά κάποιον τρόπο πως ή όποια σχέση θα έχει περιορισμένη διάρκεια. Όλο αυτό όμως έχει αρχίσει και μου κάνει ως μη φυσιολογικό...γιατί βλέπω και νοιώθω πως έχω συνηθίσει ουσιαστικά να είμαι μόνη μου (χωρίς σύντροφο δηλαδή) και έχω μάθει να λειτουργώ κατά αυτό τον τρόπο...και αισθάνομαι τώρα ότι πολύ δύσκολα μπορώ να βάλω έναν άλλο άνθρωπο τόσο πολύ μέσα στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου. Αλλά τώρα έχω αρχίσει και νοιώθω την ανάγκη να αποκτήσω ένα πιο ουσιαστικό δέσιμο με κάποιον σύντροφο για να κάνω κάποια στιγμή και τη δική μου οικογένεια (θέλω πολύ να κάνω παιδάκια)
Μεγάλωσα σε ένα πολύ ωραίο οικογενειακό περιβάλλον και είχα ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Ωστόσο αυτό που βλέπω τώρα (και προφανώς αντιλήφθηκα από πολύ νωρίς) είναι πως η σχέση των γονιών μου είναι μάλλον ψυχρή. Δεν μαλώνουν ούτε υπάρχουν ιδιαίτερες εντάσεις αλλά δεν έχω δει ποτέ τρυφερές χειρονομίες ανάμεσά τους ή εκδηλώσεις αγάπης. Μπορεί το γεγονός αυτό να έχει επηρεάσει την άποψή μου για τις σχέσεις γενικότερα? Από την άλλη πλευρά ο αδελφός μου (2 χρόνια μικρότερος) είχε πάντα μακροχρόνιες σχέσεις (από τα 17 του και μετα)
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια συμβουλή που θα μπορούσες να μου δώσεις ως προς το παραπάνω θέμα. Θεωρείς πως θα πρέπει να κάνω ψυχοθεραπεία για να λύσω τυχόν υποβόσκοντα άλλα θέματα?
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για οποιαδήποτε απάντηση/βοήθεια θα μπορούσες να μου προσφέρεις
Περιγράφετε μια ζωή ‘ονειρικά πλασμένη’. Απ’ότι φαίνεται έχετε διεκδικήσει και εξασφαλίσει για τον εαυτό σας έναν τρόπο ζωής που από ότι λέτε σας ικανοποιεί. Το ότι δεν έχετε κάνει ως τώρα μια πιο μακροχρόνια και ουσιαστική σχέση μπορεί να έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες.
Αναφέρατε την σχέση των γονιών σας. ‘Ο,τι δεν υπάρχουν εντάσεις ή έκδηλη τρυφερότητα ή τουλάχιστον έτσι το βιώσατε εσείς καθώς μεγαλώνατε. Το τι αναπαραστάσεις και τι πρότυπα σχέσεων προσλαμβάνει κανείς μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον σίγουρα παίζουν σημαντικό ρόλο στον τύπο σχέσεων ή στον τρόπο που σχετίζεται κανείς στην ενήλικη ζωή. Οπότε ναι, μπορεί να έχει συμβάλλει και αυτός ο παράγοντας. Λέτε ότι ο αδερφός σας είχε από μικρός σχέσεις. Πολλές φορές όμως δυο άνθρωποι μπορεί να μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον από τους ίδιους γονείς και να διαχειρίζονται τα ερεθίσματα, τις προσλαμβάνουσες και τα βιώματα με διαφορετικό τρόπο. Αυτό έχει να κάνει με την γενετική-βιολογική προδιάθεση αλλά και με την ψυχική δομή που είναι ξεχωριστή και μοναδική στον καθένα.
Ο τρόπος που περιγράφετε το ως τώρα ιστορικό σας με το άλλο φύλο, με κάνει να σκέφτομαι αν υπάρχει κάποιος φόβος στο να κάνετε κάποια μακροχρόνια ή συναισθηματικά ουσιώδη σχέση. Αυτός ο φόβος μπορεί να σχετίζεται με διάφορα κομμάτια και πλευρές του χαρακτήρα σας, του ψυχισμού σας και των εμπειριών σας. Ό,τι και να είναι πάντως φαίνεται να είναι ασυνείδητος γιατί αναφέρετε ότι και εσείς η ίδια δεν μπορείτε να καταλάβετε ακριβώς γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό. Τι μπορεί να διακυβεύεται ψυχικά στην συμβίωση και στην συνύπαρξη με τον άλλον; Τι μπορεί να φοβάστε ότι θα χάσετε ή ότι δεν θα μπορέσετε να διατηρήσετε; Η τι φοβάστε οτι μπορεί να είναι απειλητικό για εσάς σε ψυχολογικό επίπεδο; Απο την άλλη και η ίδια αναγνωρίζετε οτι ασυνείδητα ‘σαμποτάρατε’ τις σχέσεις σας ώστε να μένετε και πάλι μόνη. Στην μοναξιά σας μπορεί να υπάρχει και μια ψυχολογική ασφάλεια που μπορεί να υπερβαίνει την ανάγκη σας για συντροφικότητα. Δυστυχώς οι ασυνείδητες λειτουργίες δεν συμβαδίζουν πάντα με την κοινή λογική ή με τις κοινωνικές νόρμες και επιταγές.
Αφού λέτε όμως ότι τώρα πια νοιώθετε οτι το επιθυμείτε πραγματικά, θα πρότεινα να σκεφτείτε πάνω σε αυτά τα ερωτήματα, είτε ανοίγοντας έναν ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό σας ή αν δείτε οτι δεν μπορείτε μόνη σας να δουλέψετε αυτά τα θέματα, τότε να ίσως να αναλογιστείτε αν θα ήταν σκόπιμο για εσάς να μπείτε σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία που ενδεχομένως θα σας βοηθήσει να καταλάβετε αυτούς τους ασυνείδητους παράγοντες που σας αποτρέπουν και σας δυσκολεύουν στο να διατηρήσετε και να χτίσετε μια σχέση.
.................................................................................................................
.................................................................................................................
ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Καλημέρα, τέτοια ώρα. θέλω τη συμβουλή σας στο εξής: Είμαι 43
χρονών, χωρισμένη περίπου 6 χρόνια. Μετά το διαζύγιο, μου
παρουσιάστηκαν κρίσεις πανικού ή διαταραχές άγχους, δεν είμαι
σίγουρη για την διάγνωση. Στο ενδιάμεσο μου έτυχε και ένας άτυχος
έρωτας που με ταλαιπωρεί ακόμη. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ είμαι
σίγουρη για την επιλογή που έκανα τότε, φοβάμαι ότι δεν θα βρω
κάποιον σύντροφο πιά. Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη μου και νιώθω πολύ
κουρασμένη, απογοητευμένη και αποτυχημένη γενικότερα. Πως μπορώ
να το αντιμετωπίσω και που με συμβουλεύετε να απευθυνθώ.
Καταλαβαίνω ότι χρειάζομαι βοήθεια κα δεν μπορώ να το παλέψω
άλλο. Περιμένω την απάντησή σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
για τον χρόνο και την κατανόησή σας.
Από τα λεγόμενά σας καταλαβαίνω ότι το διαζύγιο σας στοίχισε αρκετά σε ψυχολογικό επίπεδο, ακόμα και αν ήταν η σωστή απόφαση για σας. Φαίνεται να πυροδότησε κάποια έντονα συναισθήματα και φόβους που εκφράζονται και εκτονώνονται με τις κρίσεις πανικού. Λέτε ότι δεν είστε σίγουρη για την διάγνωση. Ίσως διαβάσατε για τα συμπτώματα της κρίσης πανικού ή της αγχώδους διαταραχής ή σας το είπε κάποιος γιατρός. Επειδή δεν σας γνωρίζω προσωπικά και δεν θα ήθελα να βγάλω τυφλά συμπεράσματα για το άτομό σας και την ζωή σας, θα σας παραθέσω την θεωρία γύρω από την κρίση άγχους και πανικού και ίσως μέσα από αυτήν να μπορέσετε να σκεφτείτε αν κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβαίνει σε σας σε ασυνείδητο επίπεδο.
Το άγχος, κατά την ψυχαναλυτική θεωρία, θεωρείται ως απάντηση του εγώ σε απαγορευμένες ασυνείδητες ενορμήσεις που έρχονται σε σύγκρουση με το εγώ και το υπερεγώ ή την πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή έχουμε δύο είδη άγχους:
το προειδοποιητικό άγχος, που κινητοποιείται από το εγώ για να προειδοποιήσει το άτομο για την επαπειλούμενη εισβολή στο συνειδητό απαγορευμένων ενορμήσεων, οπότε και ενδυναμώνονται οί αμυντικοί μηχανισμοί για τον έλεγχο τους και διατηρείται η ψυχική ισορροπία και το αυτόματο (τραυματικό άγχος), που όταν συμβεί, το άτομο το βιώνει σαν πανικό και που μπορεί να εμφανισθεί όταν οί απαγορευμένες ενορμήσεις (είτε επειδή αδυνάτισαν οί άμυνες του εγώ είτε επειδή δυνάμωσαν πολύ οι ενορμήσεις) εισβάλουν στην συνείδηση.
Οι ενδοψυχικές συγκρούσεις στην παιδική ηλικία μπορεί να είναι και συνειδητές, οπωσδήποτε όμως καθώς το παιδί μεγαλώνει απωθούνται στο ασυνείδητο. Στην ενήλικη ζωή, όμως, διάφορες συνθήκες μπορεί να επανενεργοποιήσουν μια ασυνείδητη σύγκρουση και να προκαλέσουν άγχος. Συμβολικά, οι συνθήκες αυτές προκαλούν άγχος γιατί κινητοποιούν παιδικούς φόβους, οι οποίοι ήταν η αναμενόμενη της ύπαρξης της απαγορευμένης επιθυμίας .
Από τους πιο τυπικούς φόβους που μπορούν να επανενεργοποιηθούν στην ενήλικη ζωή είναι:
• απώλεια γονιού ή άλλου σημαντικού ατόμου ή αποχωρισμός από γονιό ή άλλο σημαντικό άτομο
• απώλεια της αγάπης λόγω θυμού ή αποδοκιμασίας από κάποιο σημαντικό άτομο
• απώλεια της αυτοεκτίμησης, όταν το άτομο δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις ηθικές και άλλες αξίες που υιοθέτησε από τους γονείς του και άλλες σημαντικές μορφές
Ο φόβος και η αγωνία λοιπόν που περιγράφετε, ότι θα μείνετε μόνη σας και δεν θα μπορείτε να βρείτε κάποιον σύντροφο έχει και αυτός με την σειρά του πυροδοτηθεί από τις τραυματικές ερωτικές εμπειρίες. Και λογικό είναι αυτός ο φόβος και οι εντάσεις που βιώνετε να σας έχουν κουράσει.
Αφού λέτε ότι καταλαβαίνετε ότι δεν μπορείτε να το ‘παλέψετε’ μόνη σας και νοιώθετε ότι πιθανόν να χρειαζόσασταν βοήθεια στο να αντιμετωπίσετε τις κρίσεις ή και να τις καταλάβετε, θα πρότεινα να απευθυνθείτε σε κάποιον ψυχοθεραπευτή.
.................................................................................................................
.................................................................................................................
Γεια σας , και συγχαρητήρια για την στήλη σας. Είμαι 29 χρονών και μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να κάνω μια μονογαμική σχέση. Είμαι γκέι και φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να βρω κάποιον για να μοιραστώ την ζωή μου μαζί του. Ως τώρα είχα εφήμερες σχέσεις, και αυτές που πήγαιναν να εξελιχθούν σε κάτι πιο σοβαρό κατέληγαν με το να μπαίνει κάποιο τρίτο άτομο ανάμεσα, είτε από την δική μου πλευρά είτε από του άλλου. Μέχρι και πριν λίγο καιρό δεν με ένοιαζε, ίσα ισα απολάμβανα την ελευθερία μου και την ανεξαρτησία μου. Έβγαινα και κάθε φορά μπορεί να κατέληγα με κάποιον διαφορετικό στο κρεβάτι. Το τελευταίο διάστημα όμως, νοιώθω μια μοναξιά. Νοιώθω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν με γεμίζει. Θα ήθελα να βρω κάποιον να μπορώ να επικοινωνώ και σωματικά αλλά και πνευματικά/διανοητικά.Έχω αρχίσει και νοιώθω έντονα την ανάγκη για συντροφικότητα. Παντού γύρω , στους φίλους μου και γενικότερα παρατηρώ ότι οι γκέι σχέσεις δεν είναι συνήθως μακροχρόνιες και μονογαμικές. Και ενώ μέχρι πολύ πρόσφατα δεν μου περνούσε καν από το μυαλό, τώρα έχω αρχίσει και φοβάμαι ότι θα μείνω μόνος μου, ότι δεν θα βρω κάποιον να με αγαπήσει και ότι δεν θα μπορέσω να δημιουργήσω μια ουσιαστική σχέση. Τι πιστεύετε για τις γκέι σχέσεις; Μπορούν να είναι μονογαμικές και μακροχρόνιες;
Αλέξανδρος
Καταρχήν, ας θέσουμε το θέμα των σχέσεων σε ανθρώπινο επίπεδο πάνω από όλα παρά σε σχέση με τις σεξουαλικές προτιμήσεις και την ταυτότητα. Το θέμα της μονογαμίας δεν είναι κάτι που απασχολεί φυσικά μόνο τις γκέι σχέσεις αλλά και τις στρέητ. Υπάρχει βέβαια η διαδεδομένη σκέψη και προκατάληψη ότι οι γκέι άντρες είναι σεξουαλικά πιο ‘ασύδοτοι’.
Αν αυτό συμβαίνει, συμβαίνει γιατί είναι θέμα καθαρά βιολογικής προδιάθεσης που ισχύει και για τους στρεήτ άντρες. Βέβαια οι τελευταίες θεωρίες για την σεξουαλικότητα παραθέτουν αποδείξεις οτι και οι γυναίκες μπορούν να είναι εξίσου σεξουαλικά δραστήριες (αυτό συμεπριλαμβάνει να σκέφτονται το σεξ συχνά ή να κάνουν εφήμερες σχέσεις και να έχουν εφήμερες ερωτικές επαφές) όσο με τους άντρες.Απλά στις γκέι σχέσεις το σεξ από-επενδύεται από την έννοια και την προσδοκία της αναπαραγωγής και έτσι το σεξ πολλές φορές γίνεται αυτοσκοπός. Μιλώντας βέβαια καθαρά βιολογικά, γιατί συναισθηματικά όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη για συντροφικότητα σε κάποια φάση της ζωής τους. Οι κοινωνικοί παράγοντες παίζουν και αυτοί τον ρόλο τους, αλλά πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση είναι η ανάγκη μας να νοιώθουμε ότι για κάποιον είμαστε σημαντικοί, ενώ μπορεί να μην είμαστε διάσημοι ή να έχουμε δύναμη στη ζωή, στα μάτια του συντρόφου μας γινόμαστε μικρές ‘διασημότητες’. Αυτό και μόνο το συναίσθημα νοηματοδοτεί τη ζωή μας, ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Πάντως γνωρίζω αρκετά γκέι ζευγάρια που έχουν καταφέρει να είναι μονογαμικά. Οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν είναι όμοιες και παρεμφερείς με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι στρέητ. Υπάρχει η προκατάληψη οτι η ύπαρξη ή μη της μονογαμίας είναι κάτι απασχολεί τους γκέι λόγω της ζωής που εικάζεται οτι κάνουν, αλλά ας φύγουμε από αυτά τα στερεότυπα. Υπάρχουν αρκετά γκέι ζευγάρια που έχουν καταφέρει να είναι σε σχέσεις αλλά ανοίγουν την σχέση τους με κοινή συνεννόηση όταν νοιώθουν ότι θέλουν ερωτική ποικιλία, όχι γιατί δεν αγαπούν τον σύντροφό τους αλλά επειδή είναι ειλικρινείς στις επιθυμίες τους.
Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για τις στρέητ σχέσεις και το γάμο. Πιθανόν να τις βοηθούσε κιόλας. Ίσως κάποια μέρα να συμβαίνει αυτό αλλά ακόμα σαν κοινωνία απέχουμε αρκετά από κάτι τέτοιο. Προτιμούμε τις ενοχές και τα μυστικά. Δεν παροτρύνω την πολυγαμία, υπάρχει σίγουρα ποσοστό ανθρώπων που είναι μονογαμικοί, γκέι και στρέητ. Απλά αυτό το ποσοστό είναι μικρό. Έχει να κάνει καθαρά με το τι αντέχει κανείς μέσα σε μια σχέση και τι δεν αντέχει. Και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, να επιλέγει τι είδους σχέσεις θα κάνει και που αισθάνεται κανείς ασφαλής και ισορροπημένος.
................................................................................................................
Last night I dreamt
That somebody loved me
No hope, but no harm
Just another false alarm
Last night I felt
real arms around me
No hope, no harm
Just another false alarm
So, tell me how long
Before the last one ?
And tell me how long
Before the right one ?
The story is old - I KNOW
But it goes on
The story is old - I KNOW
But it goes on
.................................................................................................................
Μπορείτε να στείλετε τις ερωτήσεις, τις σκέψεις σας και ότι άλλο σας απασχολεί στο
Τα γράμματα σας μπορούν να είναι ανώνυμα ή επώνυμα και μπορείτε να διευκρινίζετε αν θέλετε να μπει το όνομά σας ή όχι στο i-Psychology.
σχόλια