Έρευνα της ολλανδικής οργάνωσης για τα γκέι δικαιώματα COC και του Free University του Άμστερνταμ συμπεραίνει πως πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσα τους και η Ολλανδία και η Αγγλία, στέλνουν πίσω στη χώρα τους πολλούς ομοφυλόφιλους μετανάστες που αιτούνται άσυλο, βασίζοντας την απόφασή τους σε στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η ιστορία που αφηγούνται οι μετανάστες, το ότι εκδιώχθηκαν βασικά από τη χώρα τους γιατί δεν μπορούσαν να είναι ο γκέι εαυτός τους, δεν γίνεται πιστευτή από τις σκληρές ευρωπαϊκές αρχές, γιατί τα άτομα δεν φαίνονται αρκετά θηλυπρεπή ή γιατί δεν συχνάζουν στα μέρη της γκέι και λεσβιακής σκηνής.
Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν φάει τις διακρίσεις με το κουτάλι στη χώρα τους, έχουν φυλακιστεί, βασανιστεί – ενώ άλλοι, πιο άτυχοι συμπατριώτες/ισες τους δεν πρόλαβαν καν να βγουν από τη χώρα ... γιατί δολοφονήθηκαν επειδή ήταν γκέι ή λεσβίες. Κάθε χρόνο γύρω στους 10.000 μετανάστες αιτούνται άσυλο στην Ευρώπη με την αιτιολογία της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Από αυτούς, οι ολλανδικές αρχές εξετάζουν γύρω στις 200 περιπτώσεις. Και δεν τους δέχονται ακριβώς με ανοιχτές αγκάλες.
Ένας άνδρας αναγκάστηκε να φύγει από το Καμερούν όταν οι γείτονες του ανακάλυψαν ότι έχει φίλο. Έφτασε μέχρι την Αγγλία όπου η αίτηση του για άσυλο απορρίφθηκε γιατί, λέει, θα μπορούσε απλά να πάει σε άλλο σημείο της χώρας του όπου δεν θα τον γνώριζαν και τον συμβούλεψαν να είναι πιο “διακριτικός”. Με άλλα λόγια, του πρότειναν να αλλάξει τοποθεσία και να συνεχίσει να ζει στην ντουλάπα, να κρύβεται και να φοβάται πως μια μέρα θα τον ξανακαλύψουν και τότε κακή του τύχη...
(Παρένθεση: Ρεπορτάζ του BBC (7 Ιουλίου 2010) αναφέρει ότι τελικά το Ανώτατο Δικαστήριο της Αγγλίας έκρινε πως δεν μπορούν οι αρχές να αρνηθούν τη χορήγηση ασύλου με το αιτιολογικό ότι θα μπορούσε ο μετανάστης να αποφύγει την κακοποίηση εφόσον έκρυβε την σεξουαλική του ταυτότητα. Τελικά ο γκέι άνδρας από το Καμερούν αλλά και ένας από το Ιράν πήραν άδεια παραμονής).
Η ιστορία αυτή δεν είναι μεμονωμένη, εξηγεί ο υπεύθυνος της έρευνας από το Free University, Thomas Spijkerboer. Τα προβλήματα που προκύπτουν με την εξέταση των αιτήσεων για άσυλο των γκέι μεταναστών είναι πολύ συχνά. Η έρευνα με τίτλο “Fleeing Homophobia” συμπεραίνει πως η αντιμετώπιση που δέχονται μερικές φορές παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα τους.
“Οι αιτήσεις για άσυλο απορρίπτονται τακτικά βάσει προκαταλήψεων και στερεοτύπων. Είναι υπερβολικό να μην πιστεύεις κάποιον επειδή δεν είναι αρκετά “κραγμένη” περίπτωση γκέι. Ή να αμφιβάλεις για την εγκυρότητα της ιστορίας μιας λεσβίας μετανάστριας επειδή δεν γνωρίζεις ακριβώς ποια είναι η ποινή που αντιμετωπίζει μια λεσβία (επειδή είναι λεσβία) στη χώρα της. Είναι πολύ περίεργος ο τρόπος που κρίνουν την αξιοπιστία κάποιου”.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες συμβουλεύουν τους μετανάστες να κρατήσουν την σεξουαλική τους ταυτότητα κρυφή όταν γυρίσουν στη χώρα τους για να αποφύγουν επεισόδια ομοφοβικής βίας. Η Ολλανδική κυβέρνηση αρνείται ότι αντιμετωπίζει έτσι τους γκέι και τις λεσβίες μετανάστες αλλά η υπόθεση της νεαρής γυναίκας από τη Σιέρα Λεόνε αποδεικνύει το αντίθετο.
Η ομοφυλοφιλία είναι ταμπού για πολλούς από αυτούς τους μετανάστες ούτως ή άλλως, και πολλοί δεν το λένε στην πρώτη τους συνέντευξη για άσυλο. Αν μαθευτεί, η ζωή τους στο κέντρο μεταναστών θα γίνει αφόρητη και, αν τους στείλουν τελικά πίσω, τα πράγματα θα χειροτερέψουν επικίνδυνα για αυτούς και τις οικογένειές τους. Όταν τώρα στη δεύτερη συνέντευξη αποφασίσουν να πουν την αλήθεια, τα ολλανδικά δικαστήρια δεν δέχονται τη δεύτερη κατάθεση/μαρτυρία. Η Ολλανδία είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει τόσο σκληρή στάση.
Ναι, είναι ίσως δύσκολο να διαπιστώσεις αν κάποιος είναι πραγματικά γκέι ή λεσβία. Μπορεί να υπάρχουν και μερικοί που εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να αυξήσουν τις πιθανότητες τους να πάρουν άσυλο.
Η γκέι οργάνωση COC θα πάει την έρευνα προς συζήτηση στην κυβέρνηση και θα ζητήσει να επανεξεταστούν οι μέθοδοι χορήγησης ασύλου. Έπειτα θα πάει το θέμα και στις Βρυξέλλες σε μια προσπάθεια να αλλάξει την εικόνα συνολικά για την Ευρώπη.
Διαβάζω στο Radio Netherlands Worldwide.
---
Δηλαδή το μήνυμα που στέλνουν οι ακροδεξιές (πλέον) τακτικές πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων είναι ότι αν δεν είσαι περίπτωση “φούστα-μπλούζα”, αν δεν το κουνάς το μαντήλι βαρβάτα, αν δεν το πας το γράμμα πολύ χαριτωμένα, αν δεν κουνιέσαι σαν τελειωμένη αδερφή, αν δεν συχνάζεις στα πουστρομάγαζα ή στις σάουνες, αν δεν υπάρχει νόμος στη χώρα σου που να δηλώνει ρητά ότι οι λεσβίες θα πρέπει να καίγονται στην πλατεία του χωριού, άσυλο δεν πρόκειται να πάρεις.
Δεν ξέρω αν πλέον ο όρος Ευρώπη σημαίνει όσα είχαμε μάθει στο σχολείο ότι σημαίνει. Μιλάμε τόσο για ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μάλλον τα δικαιώματα των Ευρωπαίων αυτοχθόνων πολιτών είναι περισσότερα από αυτά των υπολοίπων ... Τόσοι και τόσοι αναγκάζονται να φύγουν από σκληρά καθεστώτα, να ξεσπιτωθούν και να πάνε στην άλλη άκρη τη γης για να βρουν την ησυχία τους και να γλιτώσουν την κρεμάλα, και φθάνουν στην πολιτισμένη πλην ακροδεξιά πλέον Ευρώπη, όπου συναντούν και πάλι ένα σκληρό καθεστώς, το οποίο με μια επίφαση πολιτισμού και νομιμότητας τους υποβάλει σε εξευτελιστικές διαδικασίες εξακρίβωσης του πόσο γκέι στ' αλήθεια είναι. Και αν τα δικαστήρια ή οι μεταναστευτικές αρχές κρίνουν πως δεν είσαι αρκετά γκέι, τότε σε στέλνουν πίσω στον πρώτο σου δήμιο να σε αποτελειώσει – α! αφού σε συμβουλεύσουν πρώτα να συνεχίσεις να ζεις κρύβοντας την ομοφυλοφιλία σου, την ομοφυλοφιλία που οι ίδιοι έκριναν ως “μη αρκετή” για να σου δώσουν άσυλο. Τι παραλογισμός είναι αυτός; Σε αυτήν την Ευρώπη πιστεύουμε;
Ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το μπλογκ LGBT ASYLUM NEWS
σχόλια