VERBATIM (extra*) #13

(εικαστική επιμέλεια πόστ Πάνος Μιχαήλ)

------

Είμαι ένας πολιτικός κρατούμενος. Είναι μια πλεκτάνη του συστήματος

Ηταν ό,τι έλειπε για να συμπληρωθεί το σουρεαλιστικό σκηνικό. Ο αντιστασιακός του 1-1-4 (ως απόδοση) Μάκης Ψωμιάδης αναμένοντας μια συναυλία συμπαράστασης από τους καλλιτέχνες της παραλιακής.

Με στοχοποιούν επειδή συνεχίζω να υπενθυμίζω ότι έχουμε υποχρέωση να εξαντλούμε τα όρια στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης

Τα μικρά όνειρα της νιότης μου. Ο Χρήστος Παπουτσής σε διαπιστώσεις που η αλήθεια είναι ότι δεν μας πέρασαν καν από το μυαλό.

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πετύχουμε τον στόχο μας σε συνθήκες ύφεσης».

Χέρια ψηλά...Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σχεδόν παραδομένος, στο βαθύ λάκκο που άνοιξαν τα απανωτά φορολογικά μέτρα

Του τα χαλάει το διεθνές περιβάλλον, η «μετάφραση». Οι ηγέτες των ισχυρών της Ευρώπης δεν συγκινούνται από λεκτικά άλματα. Το πλέον αδύνατο σημείο του είναι οι διαπραγματεύσεις

Ο Νίκος Κοτζιάς καθηγητής στο παν/μιο Πειραιώς και πρώην σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου για την Βενιζέλεια ευθράδεια που είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση

Εγώ νομίζω ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος αξίζει τη συμπάθεια όλων μας. Δεν πιστεύω ότι κανείς αυτή τη στιγμή ονειρευόταν να είναι υπουργός Οικονομικών σε μια τέτοια κατάσταση.

Πόσο γλυκά με σκοτώνεις με την αγάπη σου αυτή. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος που ξέρει να πετάει με τέχνη το φαρμάκι του

Έλεγε ο κύριος Βενιζέλος πριν λίγες ημέρες ότι έβαλε πλέον πάτο στο βαρέλι...Που είναι τώρα ο πάτος? Μας έχει φύγει ο πάτος..

Δεν είναι τόσο η ατάκα του Α.Σαμαρά. Είναι ότι έκλεψε τη δόξα από τον Γιώργο Καρατζαφέρη που πασχίζει ασκόπως να πει επιτέλους κάτι πιασάρικο.

«Σας δίνω μια υπόσχεση, θα γίνω πρωθυπουργός για να σώσω αυτό τον τόπο. Είναι θέμα χρόνου να αναλάβουμε τις τύχες της χώρας»

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης μπροστά στο κοινό του στη Θεσσαλονίκη με λόγια που ακούγονται σαν να τρίζουν ερπύστριες.

«Είναι η στιγμή για μία Χούντα που θα επιβάλει την τάξη στην Ελλάδα και θα τακτοποιήσει τους απεργούς και τους διαδηλωτές»

Ο βουλευτής των “Καθαρών Φινλανδών” Χάλα Άχο ρίχνει ιδέες στο Facebook για να επανέλθει “η τάξη και η ασφάλεια” στη χώρα μας (η ποινή από το ξενοφοβικό κόμμα του ήταν αργία ενός μήνα”.)

“Μην αυταπατάστε... Ακόμη και μία ελεγχόμενη έξοδος από το ευρώ θα είναι δύσκολη. Το να παρατηρούμε όμως, άπραγοι την βραδεία και ανεξέλεγκτη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας θα είναι ακόμη χειρότερο.»

Οταν δείς τους γύπες να πετούν χαμηλά. Ο Νουριέλ Ρουμπινί για άλλη μια φορά υποδεικνύει τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ, ως τη λιγότερο επώδυνη λύση.

«Αυτό που συμβαίνει είναι εντελώς γελοίο. Εάν κανείς υποθέσει ότι αυτές οι χώρες κάνουν όλα όσα προβλέπει το πρόγραμμα, κάνουν όλες τις προσαρμογές και τις αποκρατικοποιήσεις, στο τέλος του 2012, το χρέος ως προς το ΑΕΠ τους θα είναι μεγαλύτερο από ό,τι είναι φέτος».

Ασκήσεις κοινής λογικής. Ο Mario Blejer, ο άνθρωπος που διοίκησε την κεντρική τράπεζα της Αργεντινής μετά τη χρεοκοπία, για το αδιέξοδο μια απέλπιδας προσπάθειας

«Οι πλούσιες χώρες της Ευρώπης οφείλουν να βοηθήσουν τις φτωχές να ορθοποδήσουν, έτσι ώστε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να μην καταρρεύσει. Τους το οφείλουν γιατί για χρόνια ολόκληρα, για αιώνες, επωφελήθηκαν από αυτές. Και πρώτα απ' όλα από την Ελλάδα».

Τελικά τα πιο ωραία λόγια, τα λένε άνθρωποι σε λάθος πόστα. Ο Ιταλός αρχιμουσικός Ρικάρντο Μούτι εκθειάζει την πτωχή πλέον χώρα μας

Λυπηθείτε τους Ελληνες. Ακόμη και αν αποφύγουν τη χρεοκοπία θα αντιμετωπίσουν χρόνια λιτότητας. Πολλοί θα προτιμούσαν μία χρεοκοπία και όλες τις άγνωστες συνέπειές της. Πρόκειται για μία χώρα σε οριακή κατάσταση, όπου πολλοί αμφισβητούν τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση.

Η καλωσύνη των ξένων. Η έκκληση του δημοσιογράφου του BBC Γκάβιν Χιούιτ, κάνει μεγαλύτερη την ντροπή για την κατάντια της χώρας.

Η κρίση έδειξε τη φτώχεια που μασκαρευόταν, γιατί εδώ ήταν πάντα. Οι πέντε έξι οικογένειες που είχαν και πριν λεφτά έχουν και τώρα, θα τα ’χουν και στο μέλλον. Εμάς η κρίση δεν μας πήρε λεφτά, μας πήρε την ψευδαίσθηση πως μπορούμε να τα αποκτήσουμε. Όλη αυτή η διαφήμιση του πλούτου, ψέματα ήταν. Είχε ο άλλος ακριβό τζιπ με 5.000 δόσεις, καταχρεωμένο. Φωτογραφιζόταν στα λουσάτα ξενοδοχεία, με τα ακριβά ρούχα και τις πισίνες, και μετά στο τριαράκι γύριζαν όλοι. Παίζαμε τους πλούσιους. Τώρα τουλάχιστον δεν ντρεπόμαστε. Δεν ντρεπόμαστε να πούμε ότι «δεν έχω λεφτά, δεν είμαι πετυχημένος», να παραδεχτούμε την αλήθεια που κρύβαμε.

Η ηθοποιός Ελένη Ράντου για την ευτυχία που αγοράστηκε με δόσεις και κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.

«Πριν από σαράντα χρόνια ήταν πιο εύκολο στους ανθρώπους να κινητοποιούνται και να διαμαρτύρονται. Οι προκλήσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν ήταν πιο σαφείς...Σε αυτήν την κοινωνία της απληστίας είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσεις με σαφήνεια τον εχθρό σου, να παλέψεις ενάντια στον κόσμο των χρηματιστών και των κερδοσκόπων.

Ο αόρατος εχθρός. Η Τζόαν Μπαέζ στα 70 της, για το καταναλωτικό “Βιετνάμ” της Δύσης