Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες με το μεγαλύτερο πρόβλημα sex trafficking στην Ευρώπη (αποτελεί ως γνωστόν «πέρασμα» για την υπόλοιπη Ευρώπη) είναι επίσης και από τις λίγες χώρες που έχει κάνει τόσα λίγα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Αυτή την Κυριακή τρεις φίλοι θα τρέξουν στον Κλασσικό Μαραθώνιο Αθηνών για να ευαισθητοποιήσουν τους Αθηναίους για το πολύ σοβαρό θέμα του sex trafficking και πιο συγκεκριμένα για το φαινόμενο των τελευταίων χρόνων : τις κοπέλες που κάνουν πιάτσα τα στην οδό Ευριπίδου. Ο Διονύσης Πήλικας, ο Δημήτρης Ραπίδης και ο Πάνος Κλουτσινιωτης που ανήκουν στην ομάδα civil Athens μας εξηγούν πως το αποφάσισαν.
Τι είναι η ομάδα Civil Athens;
Είμαστε μια ομάδα αγαπημένων φίλων που κάνουμε το χόμπι μας. Αγαπάμε την Αθήνα με τα προβλήματα και τις κρυφές ομορφιές της και πιστεύουμε ότι αυτή η πόλη έχει πολλά να δώσει τόσο σε επίπεδο δημιουργίας, όσο και σε επίπεδο προβληματισμού. Πέρα και ανεξάρτητα από την πολύ δύσκολη συγκυρία που διανύουμε, θέλουμε να πιστεύουμε ότι μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων της πόλης έχουνε πράγματα να δώσουν, έχουν θέματα με ευρύτερο ενδιαφέρον που μπορούν προβάλλουν, και πάνω απ’ όλα υπάρχουν άνθρωποι που μισούν τη μιζέρια, τον πεσιμισμό και την μισαλλοδοξία και θέλουν να βγάλουν μια νότα αισιοδοξίας. Με αυτούς τους ανθρώπους θέλουμε να επικοινωνούμε και αυτούς τους ανθρώπους θέλουμε να προβάλλουμε.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας ως civil Athens;
Προσπαθούμε να αναπτύξουμε μια πλατφόρμα δράσης και ενημέρωσης με το μικρότερο δυνατό κόστος. Εδώ και δύο μήνες που τρέχει η ιδέα και το site, έχουμε αναπτύξει ένα project όπου φωτογραφίζουμε ανθρώπους της πόλης, βρίσκοντάς τους τυχαία μέσα από τις βόλτες που κάνουμε, και στη συνεχεία φτιάχνουμε αφίσες και τις αφισοκολλούμε σε διαφορετικά σημεία της πόλης. Το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι πως ο κάθε ένας από εμάς, με ένα βλέμμα του, έχει κάτι να πει, κάτι να εκφράσει. Παράλληλα, ανεβάζουμε επιλεκτικά καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης, παίρνουμε συνεντεύξεις από γνωστά και άγνωστα πρόσωπα της Αθήνας, προβάλλουμε ιδέες για την βελτίωση της ποιότητας ζωής μας στο κέντρο, σχολιάζουμε τα «περίεργα» της επικαιρότητας, και προσπαθούμε να μιλήσουμε για την «επανάσταση» και τα κινήματα της εποχής μας. Πάνω απ’ όλα εκείνο που γουστάρουμε είναι να βλέπουμε τους ανθρώπους να γελάνε, να διασκεδάζουν και να προβληματίζονται δημιουργικά.
Πως πήρατε την πρωτοβουλία να τρέξετε για τις γυναίκες της Ευριπίδου;(πως ενδιαφερθήκατε για το θέμα; Και γιατί ενδιαφερθήκατε για το συγκεκριμένο θέμα κι όχι για κάποιο άλλο;)
Γενικότερα μας ενδιαφέρουν ζητήματα της πόλης που είναι taboo και δεν πολυπροβάλλονται από τα media. Επειδή πολλοί από εμάς έχει τύχη να ζήσουμε στο εξωτερικό και να δούμε πώς συμπεριφέρεται η πολιτεία και οι τοπικές κοινότητες απέναντι σε ζητήματα μειονοτήτων, μετανάστευσης, σωματεμπορίας και άλλων δεινών των πόλεων, κρίνουμε ότι χρειάζεται ο καθένας μας με τις μικρές του δυνάμεις να προβάλλει ζητήματα που βλέπουμε καθημερινά στον δρόμο, αλλά κάνουμε τα στραβά μάτια. Συγκεκριμένα με τις γυναίκες τις Ευριπίδου, το τελευταίο διάστημα έχουμε επιχειρήσει να τις προσεγγίσουμε και να μάθουμε για τα προβλήματά τους. Παρατηρήσαμε όμως ότι και φοβούνται να μιλήσουν, και είναι καχύποπτες για τις προθέσεις μας καθώς πιστεύουν ότι είτε θα τις «δώσουμε» είτε θα επιχειρήσουμε να τις βλάψουμε με οποιονδήποτε τρόπο. Κάναμε μια ενδελεχή έρευνα, μιλήσαμε με ανθρώπους που γνωρίζουν και ασχολούνται με το θέμα σε νομικό επίπεδο, και καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως το ζήτημα με τις κοπέλες αυτές είναι πως βρίσκονται σε ένα καθεστώς ιδιότυπης δουλείας και τους απαγορεύεται να μιλήσουν για τα προβλήματα και τα δικαιώματά τους. Επίσης μας θλίβει το γεγονός πως η πολιτεία έχει παραμελήσει εντελώς το θέμα και η πλατεία Θεάτρου έχει γίνει στέκι παράνομης σωματεμπορίας, εμπορίου ναρκωτικών και εγκληματικότητας και κανείς δεν προβάλλει στα κεντρικά δίκτυα το ζήτημα αυτό.
Ήσασταν και οι τρεις αθλητές; Τρέχετε χρόνια; Πως προέκυψε όλο αυτό; Σας έχει δυσκολέψει η προπόνηση;
Κάθε άλλο, είμαστε ερασιτέχνες αθλητές, ο καθένας κάνει τη δική του προπόνηση όποτε έχει χρόνο. Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχουμε στο Μαραθώνιο και αναζητούσαμε πέρα από την ανάγκη να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας και τα ψυχολογικά μας όρια, να τρέξουμε για έναν σκοπό που θα μας «γεμίσει» και θα μας κάνει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Η απόφαση πάρθηκε τυχαία ένα βράδυ που είχαμε βγει όλοι μαζί, έτσι στο χαλαρό. Όσο για την προπόνηση μας έχει βγει το λάδι, κυρίως γιατί δεν είμαστε συνηθισμένοι και δεν έχουμε κάνει την κατάλληλη προετοιμασία. Είναι μόλις δύο-τρεις μήνες που προπονούμαστε, και όχι σε εντατικούς ρυθμούς και με συνέπεια όπως θα έπρεπε. Παίρνουμε ένα ρίσκο σε κάθε περίπτωση. Αλλά τα ρίσκα χρειάζονται για να γνωρίζει ο καθένας τα όρια και τις δυνατότητες του. Είναι περισσότερο ζήτημα αυτογνωσίας.
Τι θέλετε να πετύχετε με όλο αυτό; Ποιος είναι ο στόχος σας;
Ο στόχος μας είναι τόσο αντικειμενικός, όσο και συμβολικός. Σχετικά με το πρώτο, θέλουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο για το καυτό αυτό θέμα της παράνομης σωματεμπορίας των κοριτσιών της Αφρικής, να δείξουμε ότι οι κοπέλες αυτές είναι άνθρωποι σαν εμάς που φοβούνται να μιλήσουν και χρειάζονται νομική υποστήριξη, αποδοχή και προστασία από την κοινωνία και την πολιτεία. Ότι έχουν δικαιώματα και όνειρα που τους απαγορεύεται να διεκδικήσουν εξαιτίας των συμφερόντων εκείνων που τις εκμεταλλεύονται και του συστήματος που τις συντηρεί. Σε συμβολικό επίπεδο, όπως εκείνες περνάνε τον δικό τους βουβό Γολγοθά, έτσι και εμείς προσπαθώντας να τρέξουμε καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να τα καταφέρουμε. Το να προβάλλουμε το ζήτημά τους είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τις υποστηρίξουμε. Σε τελική ανάλυση, εκείνο που θα θέλαμε να δούμε είναι τις κοπέλες αυτές να απεξαρτηθούν από αυτό το μαρτύριο, να βρούνε μια απασχόληση, και να τις δούμε και εκείνες ενταγμένες δύσκολα ή εύκολα, στην ελληνική κοινωνία. Να πάψει να υπάρχει ο ρατσισμός απέναντί τους, να κινητοποιηθεί ο Δήμος και η αθηναϊκή κοινωνία να τις αγκαλιάσει.
σχόλια