Δένδρα και φυτά δεξιά και αριστερά του δρόμου. Άλλα ξερά και άλλα χλωρά... Που και που ξεπετάγονται μικρές πεδιάδες ανάμεσα στα βουνά και εγώ καθ' οδον για Θεσσαλονίκη, δια μέσω της Εγνατίας οδού με παρέα τον χαρακτηριστικό ήχο της μηχανής του λεωφορείου. Οι εικόνες αλλάζουν τόσο γρήγορα, ενώ εγώ κοιτάω αποσβολωμένος έξω με βλέμμα κενό.
Έχω φτάσει σχεδόν στη μέση της διαδρομής και δεν μπορώ να ηρεμήσω. Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου με κυριότερο προβληματισμό την σημερινή κατάσταση που επικρατεί , όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Όχι, όμως, από τη σκοπιά των τεχνοκρατών, των τραπεζών και των οικονομολόγων. Από τη σκοπιά ενός απλού ανθρώπου...Αυτό που βλέπω εγώ γύρω μου είναι το απόλυτο χάος. Ένα χάος που σιγά σιγά μας καταλαμβάνει όλους και λειτουργεί σαν μαύρη τρύπα, εισάγοντας την ανθρωπότητα σε ένα νέο κόσμο.
Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που έχουν χάσει την ανθρωπιά τους. Βλέπω ανθρώπους- μηχανές να κάνουν τα πάντα για το κέρδος. Βλέπω ανθρώπους που δεν θέλουν να στερηθούν οποιοδήποτε υλικό αγαθό και, όμως, χάνουν το ύψιστο αγαθό που είναι η διάθεση για ζωή... Βλέπω μια κοινωνία καταθλιπτική που έχει λησμονήσει τις βασικές χαρές της ζωής... Να γελάς, να μπορείς να περπατάς και να βλέπεις τον κόσμο που σε περιβάλλει, να είσαι υγιής, να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους, να απολαύσεις μια ηλιόλουστη μέρα και άλλα πολύ μικρά και απλά πράγματα που αποτελούν την ουσία της ζωής. Κρίμα που οι άνθρωποι μεταμορφώθηκαν σε ανθρωπόμορφα τέρατα με ψυχή το χρήμα. Σίγουρα τα χρήματα χρειάζονται σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας μας, αλλά η θεοποίηση του νομίζω πως θα χαρακτηρίσει τον 21ο αιώνα και θα υπάρξουν άσχημες συνέπειες. Κρίμα, γιατί η μόνη διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα είναι η νοημοσύνη που κατέχουμε, αλλά σιγά σιγά και αυτή μας εγκαταλείπει...
σχόλια