"Γεια".
"Στις σελίδες μέσα εδώ θα βρεις πληροφορίες -- αρκετά σημαντικές πληροφορίες -- για... ε, για το σεξ, βασικά".
"Είναι απολύτως πιθανό να μην σε πολυενδιαφέρει το θέμα. Είναι εξίσου πιθανό να ψιλιάζεσαι πως παίζει να προσβληθείς από όποια αναφορά σε οτιδήποτε έχουν τα ανθρώπινα όντα κάτω από τα ρούχα τους, πόσο μάλλον στο ότι μπορεί να κάνουν κάτι ενδιαφέρον με αυτά".
"Τώρα, αυτό εδώ το comic περιέχει λέξεις, ιδέες και ίσως ακόμα και κάποιες εικόνες που κάποιοι άνθρωποι μπορεί να θεωρήσουν προσβλητικές".
"Αν υποψιάζεσαι πως μπορεί να είσαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους, υπάρχει μια πολύ εύκολη λύση για σένα".
"ΜΗΝ το διαβάσεις. Τόσο απλό".
"Απλά, μην το διαβάσεις".
"Εξάλλου, το πολύ πολύ που θα μπορούσε να σου κάνει θα ήταν να σου σώσει τη ζωή".
Έτσι συστήνεται στο κοινό στην πρώτη σελίδα του ενημερωτικού mini-comic "Death Talks About Life" ο χαρακτήρας της Death, η προσωποποίηση (σε cute goth 20χρονη) του θανάτου, δια χειρός Neil Gaiman και Dave McKean από το all-time classic ενήλικο comic "Sandman".
(με κλικ στην κάθε σελίδα μπορείτε να την διαβάσετε σε υψηλή ανάλυση)
Ο χαρακτήρας της Death είναι ο δημοφιλέστερος του πολυβραβευμένου Neil Gaiman, ακριβώς επειδή είναι αυτό το cute γκοθάκι, φιλική, προσιτή, καθησυχαστική, ρέμπελη φιλενάδα και cool θεία μαζί, είναι εκεί όταν γεννιέσαι για να σου ψιθυρίσει μυστικά στ'αυτί και εκεί και όταν πεθαίνεις για να σου αποκαλύψει το άλλο μεγαλύτερο, το επόμενο, ενώ πάντα αποπνέει μια εμπιστοσύνη. Ο θάνατος είναι το ένα πράγμα στη ζωή στο οποίο μπορείς να βασίζεσαι και είναι πάντα αφοπλιστικά ειλικρινής.
Το 8σέλιδο PSA (public service announcement) κυκλοφόρησε το 1994 σαν ένθετο στα πιο δημοφιλή comics της περιόδου και αργότερα σαν δωρεάν 8σέλιδο αυτόνομο φυλλάδιο με σκοπό την ενημέρωση του κοινού για το AIDS.
Ποιες είναι μερικές από τις αλήθειες της εδώ;
"Η ζωή -- και δεν φαντάζομαι να είμαι η πρώτη που κάνει αυτή τη σύγκριση -- είναι μια ασθένεια: σεξουαλικά μεταδιδόμενη και κατά κανόνα θανατηφόρα".
Η Death μιλάει άμεσα στον αναγνώστη για την ασθένεια του AIDS και τον ιό του HIV, πως δρα και πως μεταδίδεται. Μιλάει ανοιχτά για τους κίνδυνους από το σεξ και από τις βελόνες, με τρόπο που εκείνη την εποχή ακόμα θεωρούταν ταμπού (και σήμερα ακόμα σε ορισμένους κύκλους, δυστυχώς)
"Όσον αφορά το σεξ, η δραστηριότητα υψηλότερου κινδύνου είναι το απροστάτευτο πρωκτικό σεξ".
"Το απροστάτευτο κολπικό σεξ είναι επίσης ριψοκίνδυνο".
"Το στοματικό σεξ είναι πολύ λιγότερο ριψοκίνδυνο και τα φιλιά είναι αρκετά ασφαλή".
"Οι αγκαλιές είναι ασφαλείς σαν τράπεζες και το να γράφεις γράμματα και ραβασάκια είναι μάλλον ότι πιο ακίνδυνο μπορείς να κάνεις".
Στη συνέχεια για να επιδείξει τον τρόπο που χρησιμοποιούνται τα προφυλακτικά καλεί "έναν εθελοντή από το κοινό", τον πιο διάσημο χαρακτήρα της DC Vertigo, τον John Constantine (οποιαδήποτε ομοιότητα με τον Keanu Reeves καλύτερα να ξεχαστεί στην δίνη της ιστορίας).
Λίγο ντροπιασμένος και αυτός που βρίσκεται εδώ και μιλάει για "αυτά τα πράγματα", αλλά όπως του ανταπαντά η Death, "τι θα προτιμούσες να είσαι; λιγάκι ντριοπιασμένος, ή πολύ νεκρός;"
"Παρεμπιπτόντως, για τις ανάγκες της επίδειξης, αυτή εδώ είναι μια μπανάνα, όχι ένα πέος σε στύση".
Μετά από τον εξυπηρετικό αναλυτικό οδηγό για το πως χρησιμοποιείται το προφυλακτικό (διαβάστε την σελίδα και ρωτήστε στα σχόλια αν χρειάζεστε tips, δεν υπάρχουν ντροπές), καταλήγει σε μια από αυτές τις λατρεμένες μαμαδίστικες αγαπησιάρικες συμβουλές που λέγαμε πριν, που ακούγονται τετριμμένες αλλά τσιμπούν ένοχα με την αλήθεια τους:
"Τώρα, σε κάποιους ανθρώπους δεν αρέσουν τα προφυλακτικά. Αλλά αν κάποιος δεν νοιάζεται αρκετά για σένα για να φορέσει προφυλακτικό -- ή για να αφήσει εσένα να φορέσεις προφυλακτικό -- το πιο πιθανό είναι να μην νοιάζονται αρκετά για σένα για να αξίζουν να κάνεις σεξ μαζί τους, ξέρεις;"
"Μετά από την χρήση, πετάξτε το προφυλακτικό με σύνεση. Τη μπανάνα μπορείτε να την φάτε".
(ίου, λαστιχίλα)
"Το σεξ μπορεί να είναι κάτι πολύ ωραίο. Αλλά δεν είναι κάτι για το οποίο αξίζει να πεθάνεις -- κυρίως αφού, χρησιμοποιώντας μια ορισμένη ποσότητα κοινής λογικής, μπορείς να ζήσεις μια μεγαλύτερη, πιο ευτυχισμένη και πιο υγιή ζωή".
"Αλλιώς... ε, θα τα ξαναπούμε από κοντά".
Μπορεί από το 1994 μέχρι σήμερα να έχουν γίνει μεγάλες προοδοι στην παρασκευή και διάθεση φαρμάκων για την στήριξη των ατόμων με HIV και να μην είναι πλέον τα πράγματα τόσο "χαριτωμένα" μακάβρια όσο τα παρουσιάζει εδώ στο τέλος η Death, όμως δεν έχει γίνει το αντίστοιχο άλμα στην ενημέρωση για τον ιό.
Η ανάγκη για πληροφόρηση για τους τρόπους μετάδοσης του ιού και τους τρόπους για την προστασία από αυτόν είναι δυστυχώς ακόμα μεγάλη όπως και η ανάγκη να σταματήσει πλέον μετά από τόσα χρόνια να είναι ένα ταμπού θέμα συζήτησης και να αποτελούν οι φορείς του αντικείμενο κοινωνικής περιθωριοποίησης.
σχόλια