Με τον Ryan McGinley με συνδέουν μια σειρά από ατυχίες εδώ και χρόνια.
Τον γνώρισα όταν έτρεχε σαν fan πίσω από τις συναυλίες του Morrissey και έβγαζε υπέροχα πορτραίτα και φωτογραφίες του κόσμου, με χίλια δυο προβλήματα, γιατί δεν είχε την άδεια. Μετά τις μάζεψε και έκανε μια υπέροχη έκθεση μιλώντας για την αγάπη του για αυτόν, και για την ιδιαιτερότητα του κόσμου που τον ακολουθεί τόσα χρόνια. Από εκείνη την στιγμή δεν έχανα κάθε του κίνηση.
Στην επόμενη έκθεση του ταξίδεψα μέχρι το Λονδίνο, αλλά δεν κατάφερα να πάω. Γυρνώντας πίσω έγραψα ένα άρθρο γι'αυτόν για το περιοδικό SOUL που όμως ποτέ δεν μπήκε. Μέσα στον ενθουσιασμό μου, του είχα στείλει και ένα mail για μια συνέντευξη που όμως ποτέ δεν έγινε. Ήταν η περίοδος που οι Sigur Ros χρησιμοποίησαν μια φωτογραφία του για το εξώφυλλο του άλμπουμ τους, από την έκθεση "i know where the summer goes".
"Μια έκθεση σαν ένα όνειρο από ανθρώπους που τρέχουν σε ατέλειωτες εκτάσεις από χωράφια, παίζουν στο νερό, ξαπλώνουν στην έρημο και φτάνουν στα σύννεφα"
Αυτός ήρθε στην Αθήνα για την πρώτη του έκθεση εδώ, εγώ έλειπα έξω για ένα ταξίδι, και έτσι για ακόμη μια φόρα θα έχανα την ευκαιρία να δω την δουλειά του από κοντά. Μέσα σ'όλα αυτά όμως, ένοιωθα και τυχερός γιατί μόλις είχα φτάσει σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, σίγουρος πως κάποιο βίβλιο του θα αποκτήσω, να έχω να θυμάμαι. Αλλά και πάλι στάθηκα άτυχος όταν έμαθα πως ο κατάλογος-βιβλίο που υπήρχε από την έκθεση του εκεί, είχε πια εξαντληθεί.
Εκείνο το Σαββατοκύριακο είδαμε για πρώτη φορά live ένα συγκρότημα που ακούγαμε πολύ, τους GIRLS και αγοράσαμε όλοι από ένα μπλουζάκι τους που θύμιζε artwork των Smiths.
Όταν γύρισα στην Ελλάδα, βρήκα φίλους που πήγαν στην έκθεση του, και αποφάσισα πως έτσι μάλλον θα είναι από δω και πέρα. Εγώ θα τρέχω από πίσω του, αλλά ποτέ δεν θα τον φτάνω. Το κείμενο μου δεν είχε μπει όταν ήθελα να μιλήσω γι'αυτόν, στην έκθεση του Λονδίνου δεν στάθηκα τυχερός, στην έκθεση της Ελλάδας έλειπα, και τα βιβλία του τελείωναν με το που τα ζητούσα.
Και επίσης μέσα σ'όλα τα άλλα, ο Ryan McGinley μόλις είχε φτιάξει ένα νέο video για δύο συγκροτήματα που αγαπούσε. Το ένα από αυτά ήταν οι Girls!!!
Η ημερομηνία που είχα αποθηκεύσει το κείμενο για το περιοδικό είναι 15 Ιουλίου 1998. Δεν το άλλαξα, σκέφτηκα πως είναι καλύτερα να μπει ώς έχει:
Στην αρχή φωτογράφιζε τους φίλους του, ανθρώπους που γνώριζε, εραστές και νέους στους δρόμους του Manhattan. Και λίγο πριν τελειώσει τις σπουδές του, κοντά στο 2000, ετοίμασε ένα φωτογραφικό βιβλίο με τίτλο The Kids Are All Right για τον Larry Clark, τον Jack Pierson και όλους τους καλλιτέχνες που θαύμαζε. Για πέντε χρόνια φωτογράφιζε οποιονδήποτε τον επισκεπτόταν στο διαμέρισμα του με polaroids στις οποίες μετά έγραφε την ώρα, την μέρα και τον τίτλο των φωτογραφιών που σήμερα γεμίζουν τους τοίχους του προσωπικού του studio τοποθετημένα με χρονολογική σειρά.
Γεννημένος το 1977, ο Ryan McGinley είναι ο νεότερος καλλιτέχνης που κατέφερε να έχει στα 24 του προσωπικη έκθεση στο Whitney Museum of American Art της Νέας Υόρκης. Οι φωτογραφίες του είναι οι άνθρωποι της ζωής του, οι φίλοι του που βγαίνουν έξω τα βράδυα, αλλάζουν ρούχα, ανταλάσουν φιλιά και χαμόγελα, τρέχουν στους δρόμους, ανάβουν τσιγάρα ή ξαπλώνουν σε ασπρα σεντόνια. Πολλές θυμίζουν εικόνες της Nan Goldin, κάποιες μόιάζουν με όνειρο και άλλες δείχνουν να έρχονται από τον δικό σου καθημερινό κόσμο. Ο ίδιος λέει πως φωτογραφίζει αυτό που θέλει να δει. Την ζωή που θα'θελε να ζει, την εικόνα που του αρέσει.
Το 2003 νοίκιασε ένα σπίτι στο Vermont και κάλεσε παρέες φίλων του για να φωτογραφίσει τις αντιδράσεις και τις κινήσεις τους τις μέρες που θα έμεναν εκεί. Τους έβαλε να παίξουν σε ένα τραμπολίνο που τοποθέτησε στην μέση ενός χωραφιού, να τρέξουν γυμνοί στην λίμνη και να ανέβουν όλοι μαζί στα κλαδιά ένος δέντρου δίνοντας κίνηση στις εικόνες και οδηγίες να συμβούν τα πράγματα με ένα περισσότερο κινηματογραφικό τρόπο. Μετά ήρθε η φωτογράφιση του Momus για το περιοδικό Index, oi μαγικές εικόνες της Kate Moss, το portfolio με τους ηθοποιούς των oscar για το Νew Υork times magazine και το video των Sigur Ros, εμπνευσμένο από την νέα του έκθεση.
Και ενώ οι δουλειές του απλώνονται στα μουσεία της Ευρώπης και τα μεγάλα περιοδικά του δίνουν θέματα να φωτογραφίσει, ο Ryan McGinley ήρεμα υποστηρίζει πως είναι απλά ένας φωτογράφος.
Η τελευταία του δουλειά i know where the summer goes είναι ένα όνειρο από ανθρώπους που τρέχουν σε ατέλειωτες εκτάσεις από χωράφια, παίζουν στο νερό, ξαπλώνουν στην έρημο και φτάνουν στα σύννεφα.
Το κείμενο για την καλύτερη φωτογραφία του Ryan McGinley, από την Μερόπη Κοκκίνη, εδώ.
σχόλια