Αυτό συμβαίνει για άλλη μια φορά με τις ρυθμίσεις του περίφημου πολυνομοσχεδίου, οι οποίες προβλέπουν ότι μετά τη λήξη του πρώτου εξαμήνου του 2012 θα διακοπεί η μετάδοση του αναλογικού σήματος. Οι άδειες όμως για τη μετάδοση ψηφιακού σήματος, δεν θα χορηγηθούν εντός του διαστήματος αυτού. Αντίθετα τόσο οι ραδιοφωνικοί όσο και οι τηλεοπτικοί σταθμοί, θα μπορούν να συνεχίσουν να εκπέμπουν προσωρινά μέχρι το τέλος του 2012, παρά το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει λάβει από το 2010 απόφαση σύμφωνα με την οποία η λειτουργία με προσωρινές άδειες έχει προ πολλού παραβιάσει τα «όρια της συνταγματικής ανοχής».
Το δε Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο καλείται να προκηρύξει τις άδειες για ψηφιακό σήμα μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2012 και να χορηγήσει τις σχετικές άδειες περιεχομένου μέχρι το τέλος του 2013. Υπάρχει δηλαδή ένα διάστημα που νομοθετημένα, αν δεν υπάρξει άλλη ρύθμιση στη συνέχεια, προβλέπεται η πλήρης παρανομία.
Ποιος είναι ο λόγος που το κράτος επιδεικνύει αυτήν την παράλογη συμπεριφορά. Είναι απλή τσαπατσουλιά των διαδοχικών κυβερνήσεων, που έχουν αποδειχθεί ανίκανες διαχρονικά να θεσπίσουν και να τηρήσουν ένα σοβαρό και σταθερό καθεστώς αδειοδότησης των ραδιοτηλεοπτικών Μέσων; Είναι η ανικανότητα αυτή τόσο διαχρονική και διακομματική (σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τα δύο κόμματα που άσκησαν αδιαλείπτως την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες), που να μεταδίδεται ως κληρονομικό νόσημα ακόμα και στις κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως αυτή που συγκροτήθηκε τώρα. Εξακολουθεί να λειτουργεί ως αταβιστικό ένστικτο το κίνητρο του πολιτικού ελέγχου των σταθμών μέσω της αδειοδοτικής διαδικασίας, παρά το γεγονός ότι θεωρητικά ο χρονικός ορίζοντας της συγκεκριμένης κυβέρνησης δεν ξεπερνά το πρώτο εξάμηνο του 2012;
Τα ερωτήματα αυτά έχουν πιθανότατα καταφατική απάντηση, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι η απάντηση αυτή αρκεί για να περιγράψει τι ακριβώς συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση. Γιατί τα πολιτικά κίνητρα των κυβερνώντων δεν υπάρχουν πλέον, με τον τρόπο που λειτουργούσαν στο παρελθόν. Το σκηνικό στη ραδιοτηλεόραση έχει αλλάξει τόσο πολύ, ώστε οι σταθμοί έχουν άλλα πολύ σοβαρότερα θέματα (επιβίωσης) να ασχοληθούν από την αδειοδότηση. Επίσης η εμπειρία των διαδικασιών αδειοδότησης από το παρελθόν, σε συνδυασμό με τις πολύ μικρότερες απαιτήσεις που συνεπάγεται η νέα (σκληρή οικονομική και δημοσιονομική), πραγματικότητα από πλευράς περιεχομένου, σημαίνει ότι θα ήταν απολύτως δυνατόν μέσα στο τρέχον εξάμηνο να προκηρυχθούν και να χορηγηθούν οι σχετικές άδειες.
Χωρίς φασαρία, χωρίς τις μεγαλοπρεπείς και πολυτελείς απαιτήσεις του παρελθόντος, με τρόπο αντικειμενικό και διαφανή και με την πρόθεση να τελειώσει μια και καλή όλη αυτή η διαδικασία, η οποία είτε ούτως είτε άλλως έχει χάσει μεγάλο μέρος της σημασίας που είχε στο παρελθόν. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στην εποχή της μαζικής διάδοσης του Διαδικτύου, η ίδια η έννοια της τηλεοπτικής συχνότητας ως μονοπωλιακού δημόσιου αγαθού, κλονίζεται σοβαρά και είναι πολύ πιθανό ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα απαξιωθεί τελείως, καθώς θα αξιοποιείται η δυνατότητα παροχής του τηλεοπτικού σήματος μέσω Διαδικτύου.
σχόλια