Το πρώτο μέρος από το "Νext Βoat" είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψα για το "Hearts of Gold". Διαρκεί 8:24 λεπτά και στην ουσία, είναι τρία κομμάτια τα οποία δε χώρισα γιατί δε μπορούσα να τα φανταστώ χωριστά. Το πρώτο κομμάτι ξεκινάει από το 0:00 και τελειώνει κάπου στο 1:55. Όταν ήταν μόνο του, το έλεγα "I Hate the Earth" και γράφτηκε τον Νοέμβρη του 2008, στο σπίτι των γονιών μου, όπου έμενα τότε. Κιθάρα, φωνή, synths, εφέ, απλά πράγματα!
Ενώ το πρώτο σημείο δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία, το δεύτερο, ένα δεκάλεπτο jam με τον εαυτό μου, τρία λεπτά του οποίου υπάρχουν από το 1:55 μεχρι το 5:05, γράφτηκε υπό ιδιαίτερες συνθήκες. Το Φλεβάρη του 2009 είχα βρεθεί με κάτι φίλους σε φοιτητικές εστίες στην Πάτρα που είχαμε πάει για τις απόκριες υποτίθεται και μέναμε σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο 6 άτομα. Από τις 4 μέρες που είχαμε κάτσει εκεί, τις περισσότερες ώρες τις περνούσα με το φίλο μου το Σωτήρη. Βολτάραμε, στο κέντρο, παρατηρούσαμε τον κόσμο στις εστίες και κάναμε μακρόσυρτες βραδινές συζητήσεις μέσα στο αμάξι μου (σταματημένο) ακούγοντας μουσική (Οs Μutantes, Fennesz, Elliott Smith, Wolf Eyes και τα δικά μου).
Το jam αυτό ηχογραφήθηκε ξημερώματα μέσα στο αμάξι μου, όπου είχα πάει να καθίσω επειδή δε με έπαιρνε ο ύπνος, με την ακουστική μου κιθάρα, φωνές, ένα synth από μια παλιότερη ηχογράφηση και μια παλιά ηχογραφημένη φάρσα ενός φίλου μου σε φύλακα μουσείου, στην οποία προσπαθούσε να τον πείσει ότι κοιμόταν εν ώρα εργασίας και τελικά τα κατάφερε!!(τρελό γέλιο, θα την ανεβάσω κάποια στιγμή). Αφού το μίξαρα λιγάκι επιτόπου με πήρε ο ύπνος ακούγοντας το. Όταν γύρισα Αθήνα το ένωσα με το "I hate the earth", το ονόμασα "Νext boat" και όπως τα περισσότερα μου κομμάτια το άκουγα επί μια βδομάδα ασταμάτητα μέχρι να το μισήσω.
Πέντε μήνες αργότερα, βρισκόμουν στο σπίτι μου στη Λευκάδα κι ενώ εκείνη την περίοδο είχα αφήσει πίσω τη μουσική για καιρό και είχα αφοσιωθεί για λίγο στη ζωγραφική, άνοιξα το αρχείο του "Νext boat" το οποίο άκουγα, πολύ ενοχλημένος από κάτι στο κομμάτι και αποφασισμένος να το κάνω να μου αρέσει πάλι! Ακούγοντας το με "επικριτικό" αφτί, ένιωσα ότι ήταν σαν ένα ταξίδι με πλοίο. Το πρώτο σημείο έμοιαζε με την αναμονή μέχρι να ξεκινήσει το πλοίο και το δεύτερο με το ταξίδι κι επιτόπου έκατσα κι έγραψα το τρίτο σημείο (5:05-8:24), την άφιξη στον προορισμό, το οποίο γράφοντάς το, είχα στο μυαλό μου τους Χειμερινούς Κολυμβητές, τον Donovan και τη μουσική και τις εικόνες της κάτω Ιταλίας. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε απόλυτα για 2-3 βδομάδες, το ίδιο και το φίλο μου το Σωτήρη, ο οποίος είχε κουραστεί από τις φασαριόζικες ηχογραφήσεις που έκανα λίγο καιρό πριν από αυτό.
Ι: ο kid flicks είναι από αυτά τα παιδιά που αν τα αφήσεις μόνα τους σε ένα δωμάτιο για τρεις ώρες θα τα βρεις μετά με δύο album, τρια περιοδικά, δεκαέξι αφίσες και ένα πιάτο φαγητό. Ακούστε το Hearts of gold που έχει βγάλει στην Inner Ear και δείτε και αυτό .
σχόλια