Eικόνα: stencil σε τοίχο του Ψυρρή.
Καθώς το πάρτι με θέμα «Ο θάνατος των lifestyle περιοδικών» συνεχίζεται και αφηνιασμένος ο όχλος χορεύει γύρω απ τα έντυπα πτώματα, βαμμένος στα χρώματα του πολέμου, την προσοχή σας παρακαλώ για μια ανακοίνωση: Ο εχθρός είναι όρθιος ανίκητος και δεν είναι τα περιοδικά. Έχει το όνομα που είχε πάντα: Τηλεόραση.
Τι ωραία που κουμπώνει στην περίπτωση των καναλιών το σλόγκαν του Πέτρου που γαλούχησε γενιές και γενιές, το θρυλικό «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη». Είναι ακόμα εδώ, όρθια, ετοιμοπόλεμα και κάθε βράδυ που κάνεις το λάθος να πατήσεις το on, εισβάλουν στα χαρακώματα των φόβων σου. Πυρ!
Νομίζεις ότι τα θύματα είναι μόνο οι γριές, οι συνταξιούχοι, οι νοικοκυρούλες, αυτοί με IQ μολόχας και όσοι είναι σίγουροι ότι μας ψεκάζουν;
Λυπάμαι, είμαστε όλοι μας και όλοι σας. Όλα τα τυπάκια του ψηφιακού κόσμου που δήθεν την σιχαίνονται (γιατί έτσι πρέπει) αλλά πρέπει και να τιτιβίσουν σε οποιοδήποτε καμένο hashtag. Όλοι οι followers της πρωινατζούς, όλα τα blogs με τα καθημερινά τηλεοπτικά νέα, όλα τα like στη σελίδα της κάθε για τα σίδερα απογευματινής τηλεπερσόνας, ακόμα και στο instagram έχουν χτυπήσει, όταν δεν έχεις τι να βγάλεις βγάλε αυτό που βλέπεις στην μικρή σου οθόνη: Something cult βεβαίως, βεβαίως.
Ο ψηφιακός κόσμος παραδίδεται άνευ όρων στη φτηνή γοητεία της σιτεμένης πουτάνας. Και αυτή χρόνια στο επάγγελμα την ακούω να λέει: «Αχ είναι μια δύσκολη χρονιά. Δεν έχω σήριαλ. Δεν έχω λεφτά. Μόνο τα τούρκικα έχω και κάτι στρογγυλά τραπέζια για να συζητάμε τα προβλήματα μας. Βοήθησε με. Κάνουμε λιγάκι like». Και όλα τα χαϊβάνια της ψηφιακής ζωής με τη γλώσσα έξω, φωνάζουν: «Ναι βρε ότι πεις! Που θα βρούμε φθηνότερα να κάψουμε το μυαλό μας;».
Αυτός ο εχθρός είναι ύπουλος και ανίκητος. Τα κανάλια έχουν αποδειχθεί οι κατσαρίδες του «πυρηνικού ολέθρου» που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες. Το μανιτάρι έχει εμφανιστεί έξω απ τις πόρτες μας και εμείς με τη γλώσσα έξω τιτιβίζουμε για την εθνικής μας Ελενίτσα και το απόλυτο comeback του on air διαπραγματευτή δολοφόνων.
Έτσι, όταν διάβασα για το χτύπημα που θα κάνουν οι anonymous στις σελίδες των καναλιών σκέφτηκα ότι δεν θα έχει κανένα νόημα. Το πολύ- πολύ να εκμεταλλευτούν το χτύπημα αυτό για να γίνουν πιο συμπαθή. Ο εχθρός εισβάλλει ύπουλα εκεί που δεν το περιμένουμε. Αυτά είναι μπουνίτσες στο στήθος του γίγαντα. Εύχομαι μόνο οι anonymous, αυτά τα 18χρονα παιδιά που δεν έχουν άλλο τρόπο να διαμαρτυρηθούν, που πνίγονται από παντού, να μην έχουν βομβαρδιστεί τα δικά τους μυαλά απ τα τηλεοπτικά πολυβόλα. Να είναι η πρώτη γενιά που θα λειτουργήσει κόβοντας τον ομφάλιο λώρο της μάνας τηλεόρασης. Τόσα τέρατα έκανε αυτή η μάνα, ας είμαστε τα τελευταία.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Και τώρα ας συνεχίσουμε το πάρτι γύρω απ τα νεκρά έντυπα. Music please!
σχόλια