RESURRECTION MAN
Ο Mitch Shelley δεν μπορεί να πεθάνει. Ή μάλλον μπορεί και παραμπορεί, και τείνει να το κάνει με ανησυχητική ακριβεία μάλιστα, απλά ο θάνατος του ποτέ δεν έχει την... μονιμότητα που θα περίμενε κάποιος.
Κάθε φορά που σκοτώνεται (συνήθως με βίαιο, αναπάντεχο και ασυνήθιστο τρόπο) βλέπει ανοργάνωτες χαοτικές στιγμές της ζωής του να περνάνε μπροστά από τα μάτια του, όμως πριν προλάβει να βγάλει κάποιο νόημα βρίσκει τον εαυτό του πίσω στο ως εκ θαύματος αναστημένο και ανέπαφο σώμα του, ακόμα χωρίς καμμιά μνήμη από την αρχική του ζωή και καμμιά ιδέα του πως έφτασε μέχρι εκεί. Έτσι συνεχίζει να τριγυρίζει από πόλη σε πόλη, ακολουθώντας τα στοιχεία από τα επιθανάτια οράματα του και προσπαθώντας να συνθέσει το αίνιγμα της αληθινής του ταυτότητας.
Δεν κέρδισε εξ'άλλου άδικα το παρατσούκλι “Resurrection Man” ("Άνθρωπος της Ανάστασης”), ή αλλιώς το “ρεμάλι που δεν μπορούν να σκοτώσουν”.
"HE'S DYING TO SAVE YOU"
Η πρώτη εμφάνιση του RESURRECTION MAN ήταν στην δική του σειρά comics που κυκλοφόρησε το 1999 από την DC Comics με το ιδιαίτερο διαφημιστικό tagline στο εξώφυλλο: “Πεθαίνει να σε σώσει”. Η σειρά κράτησε μόλις 28 τεύχη, και πρόσφατα, μετά από 10 ολόκληρα χρόνια, επέστρεψε με ένα καινούριο #1.
Ο Resurrection Man γεννήθηκε σε μια εποχή όπου τα υπερηρωικά comics περνούσαν ίσως την μεγαλύτερη τους δημιουργική κρίση, ενώ αντίστοιχα οι τίτλοι comics για ενήλικους αναγνώστες ήταν σε τεράστια άνθηση, με τα SANDMAN και PREACHER του imprint comics τρόμου Vertigo της DC να κερδίζουν κοινό και κριτικούς. Ο Resurrection Man προέκυψε κάπου στη μέση, ένας τίτλος που ανήκε ξεκάθαρα στην βιβλιοθήκη τρόμου και μυστηρίου της Vertigo (ή στον σημερινό προγραμματισμό σειρών του HBO), παγιδευμένος όμως μέσα στον κόσμο των φανταχτερών κουστουμιών και απίστευτων υπερηρώων της DC.
Σαν πρωταγωνιστής τίτλου αυτού του κόσμου καιτης συγκεκριμένης εποχήςόφειλε φυσικά να επιδεικνύει κάποιου ειδους υπερδυνάμεις. Και ο Resurrection Man είχε κάμποσες. Ήταν μάλιστα μέρος του concept του από την αρχή. Μετά από κάθε αποτροπιαστικό και γραφικό θάνατο του, επιστρέφει με μια νέα διαφορετική υπερδύναμη η οποία απορρέει με κάποιο εξυπνακίστικο και ειρωνικό τρόπό από τις συνθήκες του φόνου του, σαν ένα είδος αμυντικού μηχανισμού ή ένα meta σχόλιο. Χαρακτηριστικά, στην απόλυτη κλιμάκωση της εξερέυνησης των ορίων των δυνάμεων του τον πρώτο χρόνο του τίτλου, όταν o Shelley πεθαίνει σε μια πυρηνική έκρηξη (!), επιστρέφει μετά από μερικά τεύχη σαν μια ζωντανή σκιά, αναφορά των συγγραφέων στα θύματα της Χιροσίμα.
Ο MITCH SHELLEY
Η πρώτη φορά που ο αναγνώστης γνωρίζει τον Mitch Shelley είναι και η πρώτη φορά που τον βλέπει να πεθαίνει, στην πρώτη πρώτη σελίδα του πρώτου τεύχους της σειράς του, καθώς αφηγείται: “σήμερα, 10 δευτερόλεπτα πριν το τέλος της ζωής μου ανακάλυψα πως μπορώ να πετάω”.
Όταν τον πρωτοσυναντούμε δεν ξέρει ακόμα τίποτα για τη ζωή του, περιφέρεται άστεγος από πόλη σε πόλη, με τα χαρακτηριστικά του μακριά λευκά μαλλιά, το καπέλο του, το μαύρο μακρύ παλτό και την αγκράφα στη ζώνη του με τα γράμματα CSA, ενθύμιο από τον αμερικάνικο εμφύλιο πόλεμο. Συναντάει και ερωτευέται μια νοστιμούλα βιβλιοθηκάριο που προσφέρεται να τον βοηθήσει να ξεδιαλύνει το παρελθόν του. Πριν προλάβει όμως να κλείσει το πρώτο τεύχος, αυτή γνωρίζει ήδη ένα φριχτό (και για αυτήν μόνιμο) θάνατο στα χέρια του αδίστακτου δίδυμου μισθοφόρων με την επωνυμία “Body Doubles”.
ΟΙ ΚΑΛΟΙ, ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΞΟΒΟΜΒΕΣ
Οι “Body Doubles” είναιάσπονδες φιλενάδες με φετίχ για παράλογες ενδυματολογικές επιλογές και δίχως ίχνος ηθικής πυξίδας που δουλεύουν ως πληρωμένες δολοφόνοι για εκκεντρικούς πελάτες. Η μια πρώην πορνοστάρ με όνειρο να γυρίσει την πορνό βερσιόν του κλασσικού Μάγου του Οζ και η άλλη κόρη θρυλικού μισθοφόρου που προσπαθεί να αποδείξει στον πατέρα της πως είναι εξίσου ικανή να συνεχίσει την κληρονομιά του όσο οποιοσδήποτε γιος του.
Αυτές, μαζί με τον “Hooker”, τον παρανοϊκό νεκροζώντανο μαύρο άστεγο με το κατεστραμμένο χιούμορ, τα βαμμένα κόκκινα νύχια (χεριών και ποδιών), και την λαιμαργία για φρέσκες ανθρώπινες καρδιές και λοιπά εντόσθια, είναι και οι πιο σταθεροί αντίπαλοι στην σειρά αλληλένδετων αυτοτελών ιστοριών που απαρτίζουν το μεγαλειώδες arc της πρώτης χρονιάς του τίτλου.
ΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ
Η ατμόσφαιρα, οι κανόνες και οι βασικοί πρωταγωνιστές του τίτλου καθορίζονται σαφώς από τα πρώτα τεύχη της σειράς. Πρόκειται για ένα σκοτεινά ρεαλιστικό περιβάλλον που ακολουθεί τους κανόνες των ταινιών τρόμου και μυστηρίου και όπου κανένας εκτός του πρωταγωνιστή δεν είναι ασφαλής, παράλληλα όμως παραμένει άρρηκτο κομμάτι ενός μεγαλύτερου σύμπαντος που κατοικείται από υπερηρωικά, μαγικά και μυθικά όντα. Ο ίδιος ο Shelley βρίσκεται στο “ισόγειο” αυτού του σύμπαντος, με μια ανθρώπινη προοπτική των πραγμάτων, να αλληλεπιδρά με καθημερινούς ανθρώπους σύγχρονων μεσοαστικών πόλεων, αλλά μόνιμα αντιμέτωπος με εξωφρενικά αλλοπρόσαλλες απειλές που κατά κανόνα καταπατούν κάθε κοινή λογική.
Οι εμφανίσεις από αμιγώς υπερηρωικούς χαρακτήρες ήταν πάντα μια ευκαιρία για το συγγραφικό δίδυμο των Άγγλων Dan Abnett και Andy Lanning, να εξερευνήσουν τις αθέατες όψεις του δημοφιλούς φαινομένου, και να το σχολιάσουν με τις καυστικές τους αναφορές.
Στο δεύτερο κιόλας τεύχος ο Mitch Shelley έρχεται σε επαφή με την Justice League ενώ πολεμάνε κάποιο τεράστιο μηχανικό τέρας στη μέση μιας μικρής πόλης. Ο Shelley προσπαθεί να βοηθήσει αλλά σκοτώνεται από μια κατάρρευση κτιρίου. Όταν ανασταίνεται και ξεθάβεται από τα συντρίμμια μετά από ώρες ενώνεται σοκαρισμένος με τους υπόλοιπους κατοίκους καθώς παρακολουθούν την ακόμα έντονη μάχη μέσα στον τεράστιο κρατήρα όπου βρισκόταν πριν η πόλη, τους. Η νέα του δύναμη που ενεργοποιείται τότε είναι να μετατρέπει την αγανάκτιση των ανθρώπων γύρω του σε μια εκκωφαντική κραυγή που διαλύει την μάχη των υπερανθρώπων: “ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ”.
Στα επόμενα τεύχη, όταν επιστρέφει στην πόλη του για να βρει την χήρα του και να λύσει το μυστήριο του θανάτου του, την βρίσκει στο κρεβάτι με τον πρώην συνεργάτη του (και συνέταιρο της στην δολοφονία του), ντυμένο με μια ξεκαρδιστική στολή “Soder-man”, ενός φανταστικού υπερτραφή υπερήρωα μασκότ εταιρίας αναψυκτικών. Το συμπέρασμα; Υπερήρωες: σου διαλύουν τη ζωή και σου πηδάνε και την γυναίκα.
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ EVENTS
Η ατυχής επέκταση του να είναι ένας τίτλος σαν και αυτόν κομμάτι του υπερηρωικού σύμπαντος μιας μεγάλης εταιρίας σαν την DC, και μάλιστα με χαμηλές πωλήσεις, είναι η ανάγκη συμμετοχής του στα διάφορα μεγαλεπίβολα εμπορικά “events” μεταξύ των τίτλων. Στα τέλη των 90s (και δυστυχώς πάλι και σήμερα) αυτά τα crossovers αποτελούν μια εύκολη λύση για τις εταιρίες να βγάλουν γρήγορο χρήμα, σκεφτόμενες κοντοπρόθεσμα και συνήθως διακόπτοντας άκομψα την ροή των ιστοριών των τίτλων, κάνοντας άβολη την ανάγνωση των τευχών εκτός σύνδεσης μερικά χρόνια μετά.
Κι όμως, και εδώ οι δημιουργοί, σε συνεργασία με τον εκπληκτικό editor Eddie Berganza (ο οποίος προχώρησε μετά από αυτόν τον τίτλο να γίνει ένας από τους μέχρι και σήμερα πιο σημαντικούς υπεύθυνους στην εταιρία) χρησιμοποίησαν κάθε υποχρέωση για crossover σε όφελος τους.
Κατά τη διάρκεια του tie-in στο ήδη ξεχασμένο υπερ-γαλαξιακό event “Genesis” ο Shelley βγάζει όλο το τεύχος αιχμάλωτος μέσα στο πορτ-μπαγκάζ της καμπριολέ των μισθοφόρων σεξοβομβών Body Doubles (σε ξεκαρδιστικά κατάμαυρα σκοτεινά panels με αφηγηματικές λεζάντες να αναρωτιέται τι του συμβαίνει), ενώ μεταφέρονται κατά λάθος μέσω μιας διαστημικής πύλης στον αποκαλυπτικό κόσμο του Darkseid.
Στο επόμενο crossover τους, με τον τίτλο της Supergirl (!), είχαν δουλέψει από μήνες πριν για να υφάνουν τους σπόρους της συνάντησης των δυο χαρακτήρων, δημιουργώντας έναν αντίπαλο με διαρκή παρουσία και ιδιαίτερη σημασία στις πλοκές και των δυο τίτλων. Μετά την παραδοσιακή πρώτη συνάντηση των ηρώων, την παρεξήγηση που τους οδηγεί να χτυπήσουν ο ένας τον άλλο και μετά την συμμαχία τους για την εξόντωση του κοινού τους εχθρού, οι δυο χαρακτήρες κάθονται και συζητάνε για την φύση του υπερ-ηρωισμού και την γελοιότητα των σπάντεξ κουστουμιών. Σε μια από τις πιο ιδιαίτερες και χαριτωμένες σκηνές του βιβλίου, η Supergirl αναγκάζεται να ζητήσει κάποιον στο νοσοκομείο που βρίσκονται για ψιλά να κάνει ένα τηλεφώνημα, αφού δεν έχει “σούπερ-τσέπες” πάνω στο υπέρ-στενο κουστούμι της.
Η παρανοϊκή αγάπη-μίσος του Shelley για τους υπερήρωες φτάνει στο ζενίθ της στην ιστορία “Cape Fear” (get it?) στο τέλος του δεύτερου χρόνου του τίτλου. Ο Shelley παγιδεύεται μέσα σε μια δημιουργία του ίδιου του υποσυνείδητου του σαν ένας υπερήρωας καρικατούρα αμάλγαμα του Superman και του Batman ενάντια σε διαστρεβλωμένα δισδιάστατα (fun) super-villain κακέκτυπα των εχθρών του.
Δραπετεύοντας από αυτήν την ιστορία, ακόμα φορώντας το τόσο 90s κουστούμι του, δέχεται μια πρόσκληση από τον Superman να πολεμήσει στο πλευρό του σαν μέλος της Justice League of America, σαν απόρροια του πεπρωμένου από άλλο ένα crossover, στο ψευτομελλοντικό τεύχος #1,000,000 του τίτλου (όπου 1,000,000 μήνες στο μέλλον ο Shelley ζει ακόμα ως ο πιο έμπιστος υπερήρωας του κόσμου).
Μπαίνοντας για πρώτη φορά στον διαστημικό δορυφόρο που λειτουργεί ως βάση των υπερηρώων, ο Shelley παίρνει το απόλυτο μάθημα υπερ-προοπτικής, μιλώντας με τους εικονικούς ήρωες για τις αληθινές απαιτήσεις και την σημασία του καθήκοντος τους αλλά και δίνοντας μια πρωτόγνωρη ακόμα τότε για τον αναγνώστη αίσθηση εγγύτητας στους χαρακτήρες αυτούς. Πότε άλλοτε πραγματικά νιώσαμε σαν αναγνώστες το αληθινό δέος και την ζεστασία του να κάθεσαι στο πάτωμα ενός δορυφόρου και να συζητάς φιλικά με την Wonder Woman, με θέα τον πλανήτη
Γη;
Δυστυχώς σε αυτό το σημείο, ο τίτλος είχε ήδη πάρει την φορά του για την ακύρωση και οι δημιουργοί έβαλαν μπρος να κλείσουν ικανοποιητικά όλα τα ερωτήματα που είχαν θέσει σε ένα φινάλε εκρηκτικής δράσης με έξυπνες μεν αλλά κυριολεκτικά πλέον υπερηρωικές ανατροπές, έχοντας χάσει την γείωση της σειράς στην πραγματικότητα. Με το τελευταίο του τεύχος, το #27, είχε χάσει πλέον το υπέροχο αίσθημα τρόμου και μυστηρίου που είχε στα πρώτα 20 τεύχη του, και είχε καταλήξει ένα αρκετά έξυπνο αλλά τυπικό υπερηρωικό comic.
ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ
Ο τίτλος του Resurrection Man ξεχώρισε από τον ανταγωνισμό χάρη στην αγάπη και την δημιουργική όρεξη όλων των συντελεστών του, οι οποίοι έμειναν σταθεροί για σχεδόν ολόκληρο το run των 28 τευχών του, από τους συγγραφείς Dan Abnett και Andy Lanning, στον editor Eddie Berganza και τον σκιτσογράφο της σειράς, τον ιδιαίτερα δημοφιλή από τα τέλη των 80s Butch Guice (Micronauts, New Mutants, X-Factor, Flash) που έμεινε στον τίτλο από το πρώτο ως και το τελευταίο του τεύχος, και μπορούσε να αναταπεξέλθει σε όλες τις απαιτήσεις τις σειρές, από ατμοσφαιρικό τρόμο ως σκηνές έντονης υπερηρωικής δράσης.
Όποτε χρειαζόταν για τις ανάγκες των deadlines να μπει κάποιος fill-in καλλιτέχνης, αυτός πάντα επιλεγόταν με κριτήριο τις ανάγκες της ιστορίας και συχνά γινόταν και αυτός μέλος της οικογένειας της σειράς, όπως ο Joe Phillips που ξεκίνησε με το τεύχος #6 με πρωταγωνίστριες τις Body Doubles και κατέληξε να αναλάβει αποκλειστικά τον σχεδιασμό της γκαρνταρόμπας τους σε κάθε τους εμφάνισει και να χρησιμοποιήσει το πιο καρτουνίστικο και ανάλαφρο σκίτσο του στις παρωδίστικες σόλο περιπέτειες τους εκτός σειράς.
“THE BUM THEY COULDN'T KILL”
Ο Mitch Shelley ήταν ένας διεφθαρμένος δικηγόρος της μαφίας που τώρα στην δεύτερη (και τρίτη και τέταρτη και νιοστή) ζωή του προσπαθεί να διορθώσει το κακό που έκανε. Ένας άνθρωπος που προτίθεται να πεθάνει ξανά και ξανά για να απομακρυνθεί (και να εξιλεωθεί) όσο γίνεται περισσότερο από τις αμαρτίες της πρώτης του ζωής και να ανακαλύψει την αληθινή της αξία.
READING LIST:
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την DC ο τόμος που συλλέγει τα πρώτα 14 τεύχη της κλασσικής cult σειράς, με την ολοκληρωμένη ιστορία της αναζήτησης της προέλευσης του Mitch Shelley, σε ιδιαίτερα φιλική τιμή.
σχόλια