Το ψιλοφλώρικο – πλην σωστό – κλισέ λέει ότι, όταν το παρόν σε πνίγει, επιστρέφεις με φόρα στο παρελθόν. Σκαλίζεις, ψάχνεις, ξεθάβεις αποδείξεις, φωτογραφίες, αναμνήσεις που να σου επιβεβαιώνουν ότι κάποτε υπήρξες ευτυχισμένος, στον «κόσμο σου», σχεδόν υπερόπτης.
Τα εξώφυλλα (και ο κορμός) παλιών περιοδικών είναι μια χαρά ντοκουμέντο. Για το πόσο «αλλιώς» ήσουν τότε, όχι μόνο εσύ, μια ολόκληρη γενιά που τώρα κοπανιέται στα sites του Kariera και των Μικρών Αγγελιών, που χολοσκάει στα 30 για το χαράτσι της ΔΕΗ, που έχει μια σιγουριά ότι την προηγούμενη δεκαετία (και βάλε) απλώς την ονειρεύτηκε. Η ζωή ήταν πάντα έτσι.
Παρά το ότι, όπως αποδείχθηκε, ζούσαμε για χρόνια μέσα σ’ ένα ψέμα, όποιον κι αν ρωτήσεις θα σου πει ότι όλο το ’90 και οι αρχές των 00s ήταν το... «ελληνικό όνειρο». Το «φωνάζουν» τα περιοδικά που δεν προλαβαίνουν να ανακαλύπτουν τη σιλικόνη και το photoshop, την πίκρα για τον χαμό της Λαίδης Ντι και τα μυστικά της ελληνικής επαρχίας που καταθέτει περιουσίες στα πόδια των "αρπαχτών" του modeling.
Η ελληνική σύγχυση σε ένα εξώφυλλο: και γνώστες τα του οίκου του Ουίνδσορ και μύστες της ελληνικής επαρχιώτικης νύχτας που κρύβει πολλά και τη μέρα οργώνει χωράφια με σαγιονάρα Μιτσούκο.
Επιβλητικό μαύρο, σχεδόν βινύλ, cover του “Nitro” με την ασπρόμαυρη φωτό της αδικοχαμένης πριγκιπίσσης, από το μακρινό 1997 τα λέει όλα σε 3 τίτλους: «Αφιέρωμα: Lady Diana – Οι φωτογραφίες της ζωής της, οι αποκαλύψεις για το τέλος της», «Ήρωες – Αναζητώντας απεγνωσμένα είδωλα», «Οι αρπαχτές των μοντέλων στην επαρχία – Μπουζούκια και Κασέ: Μαρκίζες, παρασκήνια και καβγάδες».
Μπόνους έξτρα στο συγκεκριμένο τεύχος, εντυπωσιακές φωτογραφίες από καλλονές που η εγχώρια showbiz θυμάται με θολούρα, η δε «νέα γενιά» του εξτέσιον και της μεσημβρινής ζώνης ενδεχομένως αγνοεί: Μάνια Ντέλου, Βίκυ Λυκοτραφίτη, Γιάννα Νταρίλη (τι 'πες τώρα!) and many more…
Μήνες παρακάτω, στο αρχείο, «στέκεται» ένα τεύχος με την Ειρήνη Σκλήβα. Το περιοδικό το λένε “Out”, η ένδειξη αναφέρει «δρχ. 1500», ο τίτλος κάτω από το όνομα της καλλονής γράφει «Άκρως ερωτική» και η θεματολογία κινείται στα εξής: «Γυναίκες: Τι θέλουν – τι λένε – τι εννοούν...», «Μάνια Ντέλου – Ερωτικές φαντασιώσεις» και «50 πρόσωπα και πράγματα που μας τη δίνουν». Α, υπάρχει και θέμα “Top Secret: Πόλεμος Ελλάδας - Τουρκίας”, γιατί καλό το life style, αλλά με τους γείτονες δεν είναι να ξεχνιέσαι.
Τον Ιανουάριο του ’98, αλήθεια, τι σκεφτόμασταν; Πως ήταν τα κέφια; Η ζωή μας; Πως είμασταν εμείς; Πάντως, η Δέσποινα Βανδή, ήτο χάρμα οφθαλμών. Ζουμερή (!), με καρέ μαλλί και χρυσοκίτρινο μάτι κι όπως γράφει και το “DownTown” πρόκειται στο (τότε) εξώφυλλο του, πρόκειται για «Μια κυρία στα μπουζούκια». Στο δεξί της χεράκι, όπως το βλέπει κανείς στο εξώφυλλο, «ξαπλώνει» ένας τίτλος – αίνιγμα: «Το 1998 του Κώστα Σημίτη – 16 επώνυμοι μιλάνε για τον επόμενο χρόνο του πρωθυπουργού», λίγο παρακάτω ο Γιάννης Πάριος δηλώνει «Δεν πουλάω τη ζωή μου» (touché) και στον κορσέ – κορμάκι με το οποίο φωτογραφήθηκε τότε η Δέσποινα, ο τίτλος τα λέει όλα: «Δήμητρα Λιάνη – Το σοκ: Το βιβλίο σταμάτησε να πουλάει. Σπυρόπουλος τέλος. Η Δήμητρα σε κατάθλιψη. Μοναξιά και μελαγχολία». You tell me…
To '99 τα περιοδικά για τον «άνδρα» που τον θέλουν στο... μάξιμουμ, εκτός όλων των άλλων έχουν και τον βραχνά της αναγραφής διπλών τιμών. Το “Maxim” πωλείται προς 1.700 δρχ ή 6 ευρώ για όσους νταλαβερίστηκαν θαρραλέα με το (τότε) νέο «σκληρό» νόμισμα, έξω φιγουράρει με ζαρτιέρες και (επίσης) μαύρο body η Ελευθερία Σιφναίου (σ.σ.: δεν τη θυμάμαι...Τί διάολο; Τί έκανα τότε;) και στα εξωφυλλίστικα θέματα το ανήσυχο αρσενικό βρίσκει και «16 έξυπνα κόλπα για να ξεφύγει από την εφορία» και «πώς να γίνει sex – machine… κάθε νύχτα!». Τώρα, το γιατί οι μηχανές του σεξ εκείνης της εποχής, χτυπάνε πλέον το αραιό κεφάλι τους πάνω στα «μπιλιετάκια» των ΔΟΥ, δεν είναι να απορείς...
Το 2000 είναι μια περίεργη χρονιά, απ’ όπου κι αν το δεις. Το «ΚΛΙΚ» επιμένει στο κόκκινο φόντο για Μιλένιουμ καταστάσεις και εννοεί ότι δεν έχει γκώσει ακόμη ο αναγνώστης από ζαρτιέρες, «μωρά» στα μαύρα - ειδικά αν πρόκειται για τη Μίλα Γιόβοβιτς- και ιστορίες για τους Παπανδρέου από το Καστρί. Η τηλεόραση ακόμη έχει pure trash, pure τηλεοπτικό κοινό να πει τον πόνο της κι από τα hit της εποχής είναι ο Ασλάνης που απαντά στη «Ζούγκλα», η "κομμένη" εκπομπή του Θέμου κι άλλα φαντασμαγορικά.
Αστερίσκος: τα περιοδικά ΕΧΟΥΝ διαφημίσεις. Πολλές! Για τις οποίες κάποτε παραπονιόμασταν ότι καταλαμβάνουν περισσότερες σελίδες από τη θεματολογία του τεύχους. Δεν καταπίναμε ένα μαγκάλι κάρβουνα! Πού να ξέραμε...
Έτσι, νωχελικά, με τις συνήθειες του «άξεστου» νεοέλληνα, περνάει ο καιρός. Το καταγράφει και ο «Ταχυδρόμος» (σε αρκετά τεύχη του)
και το «Ε»
και το «ΒήΜΑgazino», ενώ κοριτσίστικα “PinkWoman”
και άλλα συναφή ασχολούνται με το πώς είναι από κοντά η Πάρις Χίλτον.
Στο ενδιάμεσο, ο ίδιος νεοέλληνας κάνει χαρούλες για τους Ολυμπιακούς του 2004,
επίσης, κάνει δίαιτες, μπότοξ, μαθαίνει πιλάτες, παθαίνει ανορεξίες, γνωρίζεται με τα reality, χρήμα τσουλάει από παντού – από που δεν έχει σημασία – κι η ζωή είναι ωραία. Ειδικά, όταν δεν βλέπεις (;), δεν έχεις ιδέα (;), δεν σε νοιάζει (;) τί έρχεται.
Ανάμεσα στον glossy χαμό με τις εγχώριες ντίβες, απ’ το ’95, ένα εξώφυλλο με απίστευτο, σχεδόν ανεπεξέργαστο «κοντινό» στον Ίθαν Χωκ, με γκάμα συνεντεύξεων που ξεκινάει από την P.J.Harvey και φτάνει στην Ξανθή Περράκη και τον Ανδρέα Ευαγγελόπουλο(!), με κουβέντα με την πρώτη των πρώτων – εκείνων των Πανελληνίων – (καμιά φορά αναρωτιέμαι τί να ΄γινε αυτό το κορίτσι...).
Ίσως είναι η μόνη στάση στο αρχείο που δεν σηκώνει απορίες τύπου «τι σκατά σκεφτόμασταν τότε;». Αυτό που δεν σκεφτόμασταν, αυτό έγινε. Περίεργη άνοδος, πομπώδης πτώση, λίγη μελαγχολία, κάργα ρεαλισμός, φωτογραφίες και φωτογραφίσεις που έγιναν σχολή, σεμνοτυφίες μηδέν. "Μηδέν ένα", για την ακρίβεια.
σχόλια