Παρατηρώ με έκπληξη τις τελευταίες μέρες την επίθεση που δέχονται καλλιτέχνες για τις φορολογικές τους δηλώσεις, από δημοσιογράφους μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων και ιδιωτικών καναλιών. Τέτοιου είδους «δημοσιογραφία» για την «αποκάλυψη της αλήθειας» είχαμε καιρό να δούμε. Μεταξύ μας δηλαδή αυτού του είδους η κριτική που γίνεται δεν ταιριάζει ούτε στο τελευταίο μεσημεριανάδικο.
Επιτίθενται ποιοι ακριβώς; Αυτοί που αποκάλυψαν σοβαρά σκάνδαλα; Αυτοί που δεν λογάριασαν το κόστος και με τις αποκαλύψεις τους ξεσκέπασαν βρώμικα κυκλώματα; Ξέρουμε όλοι ποιοι ακριβώς μιλούν: Οι σχολιαστές. Οι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης». Τρομάρα τους! Απέξω εγκυρότητα CNN (σ.σ έβαλα την σωστή γραβάτα σήμερα;) και από μέσα «πες μου τι να πω για να είμαι αρεστός στον κόσμο». «Δευτέρα είμαι μνημονιακός. Την Τρίτη αντιμνημονιακός. Τετάρτη είμαι με τους αγαναχτισμένους. Πέμπτη οι αγαναχτισμένοι το παράκαναν. Παρασκευή λέω να πω ότι η κυβέρνηση πάει καλά. Σάββατο είμαι με τους συνταξιούχους βάλε και λίγο κριτική στην κυβέρνηση. Κυριακή ρεπό». Μιλούν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι που το έχουν βουλώσει για όλα τα μεγάλα σκάνδαλα. Μιλούν αυτοί που ακόμα και όταν βλέπουν δυο-τρεις συναδέλφους τους να κάνουν πραγματικές αποκαλύψεις για Siemens και Βατοπέδια εκείνοι το κρατάνε κλειστό. Και μου λένε τι ακριβώς; Ότι αυτό που έκαναν οι καλλιτέχνες μπορεί να είναι νόμιμο αλλά δεν είναι ηθικό;
Ποιοι ακριβώς μιλούν για ηθική; Αυτοί που δουλεύουν στα ιδιωτικά κανάλια που δεν είδαν το DVD του Ζαχόπουλου; Μιλούν ποιοι ακριβώς για το «νόμιμο αλλά όχι ηθικό» αυτοί που δίνουν λόγο στην Χρυσή Αυγή επειδή τους φέρνει νούμερα;
Αυτοί που έκαναν σαν να μην υπάρχει «σκάνδαλο Βατοπεδίου»; Αυτοί που είναι με το κινητό στο χέρι για την «αποκλειστική πληροφορία» από τον κολλητό υπουργό;
Μια από τις φούσκες που σκάει αυτή την εποχή της κρίσης είναι και η φούσκα των πολιτικών σχολιαστών. Ο κόσμος τους πιστεύει όσο πιστεύει τα εξώφυλλα της Ελεύθερης Ώρας. Ο ρόλος τους είναι καθαρά διακοσμητικός.
Πριν φτάσουν λοιπόν στην κατινιάρικη κριτική για τους καλλιτέχνες ας δουν τα στραβά της φάρας τους και των μαγαζιών που δουλεύουν. Ας παραδειγματιστούν από αυτούς τους ελάχιστους που έκαναν αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα και τώρα είναι στην μπούκα. Ας δουν το σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Στο δικό τους σπίτι.
σχόλια