Με τους βομβαρδισμούς να μαίνονται στη Γάζα, τον αριθμό των αμάχων Παλαιστινίων να αυξάνεται και τις ρουκέτες της Χαμάς να πέφτουν βροχή στις ισραηλινές πόλεις, αυτές τις μέρες, κλιμακώνεται κι ένας δεύτερος πόλεμος: αυτός της προπαγάνδας των δυο πλευρών αλλά και της ασφυκτικής πίεσης που ασκείται από άτομα και ομάδες στα δυτικά ΜΜΕ για τον τρόπο που καλύπτουν τη σύρραξη στην περιοχή.
Το χθεσινό ποστ στο μπλογκ της Συνηγόρου του Αναγνώστη στους New York Times, Μάργκαρετ Σάλλιβαν είναι ενδεικτικό του ιδιότυπου αυτού ακτιβισμού που έρχεται να προστεθεί στο συγκροτημένο και διαρκή επικοινωνιακό πόλεμο που διεξάγουν οι δυο πλευρές. Ήδη από το 2012 και την επιχείρηση “Στήλη Άμυνας” ζήσαμε την επέκταση των συγκρούσεων και στα social media με λογαριασμούς στις διάφορες πλατφόρμες τόσο από την πλευρά του ισραηλινού στρατού όσο και των Ταξιαρχιών του Αλ Κασάμ, του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς, να τροφοδοτούν διαρκώς την κοινή γνώμη με τη δική τους εκδοχή στην κάλυψη των γεγονότων. Στην δε παρούσα σύρραξη είναι ασφαλές να υποθέσουμε την ύπαρξη ολόκληρων επικοινωνιακών ομάδων που στηρίζουν την αναμετάδοση πληροφοριών με εικόνες, σύντομα βίντεο ακόμα και γραφήματα για εύκολη αναπαραγωγή.
Όμως εδώ μιλάμε για κάτι διαφορετικό. Μεγάλα δυτικά ΜΜΕ όπως οι New York Times, ο Guardian, το δημόσιο ραδιόφωνο των ΗΠΑ (NPR) δέχονται εκατοντάδες e-mail διαμαρτυρίας από υποστηρικτές και των δύο πλευρών για να διαμαρτυρηθούν έντονα για τον τρόπο κάλυψης των γεγονότων, πολλές φορές δημιουργώντας τεράστια ζητήματα ακόμα και για μία λέξη!
Ο ακτιβισμός κατά της μεροληψίας στον Τύπο δεν είναι καινούργια υπόθεση, ενισχύθηκε μάλιστα από τον διορισμό στις μεγάλες εφημερίδες “συνηγόρων του αναγνώστη” οι οποίοι δεν είναι συντάκτες του Μέσου, δρουν έξω από το οργανόγραμμά του, εξετάζουν τις καταγγελίες και τα παράπονα και απαντούν αναλόγως. Ειδικώς στο Μεσανατολικό βέβαια, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, τις δυναμικότερες και αποτελεσματικότερες ακτιβιστικές δράσεις με στόχο τον Τύπο τις πραγματοποιούσε το Ισραήλ.
Η Παλαιστινιακή πλευρά, δείχνει προσφάτως πιο οργανωμένη από ποτέ μ’ ενα πλήθος ανθρωπιστικών ή πολιτικών οργανώσεων να υιοθετούν και να προωθούν τις θέσεις της και να συμμετέχουν για λογαριασμό της στον ακτιβισμό κατά της προκατάληψης στα μήντια. Αυτό, ειδικά για τις ΗΠΑ έχει ιδιαίτερη σημασία και ενδιαφέρον να παρατηρηθεί γιατί μέχρι σήμερα η ισραηλινή πλευρά, έδειχνε να κυριαρχεί καθολικά στην κοινή γνώμη.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο έλεγχος των Μέσων από πολίτες ή οργανώσεις και η υποχρέωση που αισθάνονται τα Μέσα ν’ απαντούν στις κατηγορίες για μεροληψία μόνον ως θετική μπορεί να κριθεί, πόσο μάλλον όταν αφορά ένα θέμα που η ειρηνική του επίλυση θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την πίεση που θ’ ασκήσει και στις δύο πλευρές η παγκόσμια κοινή γνώμη.
σχόλια