Σαν Λένα Πλάτωνος on acid. Αυτό σκέφτηκα ακούγοντας τα τραγούδια του πειραματικού ελληνικού μουσικού πρότζεκτ Φυτά, με τίτλο Άνθη.
Κάθε ένα απ' τα τραγούδια του άλμπουμ έχει σχέση με λουλούδια. Γαρδένιες, Άνθη Κερασιάς (Tokipo), Γρασίδια, Αγκάθια, Μπουκέτ, Ο Φύκος, Γκέυ Λουλούδια και πάει λέγοντας.
Κάποια κομμάτια είναι πραγματικά συναρπαστικά.
Να, ολόκληρο το άλμπουμ:
(μπορείτε να το ακούσετε πατώντας play
ή και να το κατεβάσετε δωρεάν εδώ)
Βρήκα λοιπόν τους δημιουργούς και τους έκανα μία απλή ερώτηση.
Πώς αποφασίσατε να ηχογραφήσετε ένα άλμπουμ για φυτά;
Απ' το καλοκαίρι λέγαμε να κανουμε κάτι με λόγια και ήχους, και ψάχναμε τι θα μπορούσε να βγει. Ο Φ. μου 'βαζε και άκουγα δίσκους που έχει μαζέψει, diy ποστ-πανκ έρλη έητηζ από δω κι από κει, και λέγαμε να κάνουμε και μεις τίποτα τέτοιο με απαγγελίες και θορύβους. Εγώ δεν είχα καμία σχέση με γράψιμο στίχου και με μουσική εν γένει οπότε ρώταγα τι να γράψω και ο Φ. μου λεγε ό,τι θες γράψε αλλά θα ήταν ωραίο να έχει ένα κεντρικό άξονα όλος ο δίσκος.
Δε θυμάμαι τι ακριβώς μου είπε και εγώ απάντησα να κάνουμε ένα δίσκο που κάθε τραγούδι θα είναι ένα λουλούδι, και αυτή η ιδέα έβγαλε νόημα εκείνη τη στιγμή. Μετά πήγα στο χωριό μου κάνα διβδόμαδο, χωρίς ίντερνετ, δύσκολη ζωή. Έπιασα πάλι αυτή την ιδέα με τα τραγούδια για λουλούδια. Καθόμουν και έγραφα διάφορα με αφετηρίες αρχικά τα φυτά εσωτερικού χώρου που είχαμε παλιά στο σπίτι.
Ο μπαμπάς μου είχε πολλά και τεράστια φυτά και γενικά τότε το σπίτι μας τους χειμώνες ήταν σαν θερμοκήπιο. Ξεκίνησα απ' αυτές τις μικρές εικόνες, φτιάχνοντας ιστορίες γύρω από μικρά και ασήμαντα. Επιστρέφοντας από την εξοχή, έφερα μια σειρά κείμενα στο τραπέζι κι αρχίσαμε να κάνουμε ηλεκτρονικούς ήχους και θορύβους αλλά και ήχους από ποτήρια, παιχνίδια και γενικά ό,τι βρίσκαμε γύρω μας.
Παίζαμε εστιάζοντας πάντα σε αδιάφορες λεπτομέριες – δίνοντάς τους μια σχεδόν μελοδραματική διάσταση και μέσα απ’ αυτό το παιχνίδι ήταν σα να καταλήγαμε από διαφορετικέςκατευθύνσεις και οι δυο σε μια - ας πούμε - μπλοκαρισμένη παιδικότητα.
Εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ένα σιχαμένο μικρομέγαλο, ο Φ. απ’ την άλλη με έναν ενοχικό παλιμπαιδισμό στα μιντ-θερτιζ του, ε και κάπως έτσι έγιναν τα ΦΥΤΑ.
σχόλια