Ηταν ένα μηχανάκι μπροστά μας.
Και η κίνηση δίπλα μας.
Και τα κόκκινα φώτα,
και η περιττή συζήτηση
σε μια σύντομη διαδρομή
Και τι μπορούσες να πεις, τίποτα μάλλον.
Και τι έλεγες όμως; Τα πάντα.
Τι κι αν μίλαγες σε γλώσσες ξεχασμένες.
Σαν εκείνες τις σκηνές στις ταινίες που εσύ βλέπεις
κι εγώ έχω σταματήσει καιρό τώρα.
Ω, τι σε κάνει να τρέμεις;
Η φθινοπωρινή δροσιά ή κάτι άλλο;
Κι όπως ήταν λογικό, δεν χρειάστηκαν πολλά.
Ένα φανάρι ήταν αρκετό.
Μπροστά μας το μηχανάκι,
και μεις να κοιτάμε
αυτό που κρύβαμε.
(all photos by Mr. D)
σχόλια