Κώστας Βαξεβάνης: Ο Έλληνας Julian Assange;

Νωρίτερα δημοσίευσα Έντεκα Σκέψεις μου (που μου δημιουργήθηκαν από χτες μέχρι και σήμερα λίγο μετά τη σύλληψή του). Υποστηρίζω πως ορθά, έστω και με καθυστέρηση τελικά, αφέθηκε να συλληφθεί -ή εναλλακτικά προκάλεσε τους "γερμανοτσολιάδες να τον συλλάβουν-, δείχνοντας τη γενναιότητα που πρέπει να έχει ο δημοσιογράφος που κάνει αποκαλύψεις.

Οι παραλληλισμοί με τον Julian Assange του wikileaks είναι πολλοί - η μεγάλη διαφορά φυσικά είναι στο μέγεθος των αποκαλύψεων και στο ότι οι δικαστικές περιπέτειες του δεύτερου συνεχίζονται και θα συνεχίζονται, ενώ του πρώτου πιστεύω (ελπίζω) πως θα τελειώσουν πολύ σύντομα.  Και οι δύο πάντως είχαν στο μυαλό τους (και) το δημόσιο συμφέρον. Και, μη γελιόμαστε, ακόμα και αν ο Βαξεβάνης ενδιαφερόταν -όπως ο κάθε επαγγελματίας εκδότης- και για το πώς θα πουλήσει το περιοδικό του, και οι δύο τους προσέφεραν μια υπηρεσία. 

Ο Assange φυσικά και παραβίασε τους νόμους για τα προσωπικά δεδομένα - πράγμα για το οποίο κατηγορείται και ο Βαξεβάνης, προσφέροντας όμως μεγάλη υπηρεσία στον τομέα της διαφάνειας. Δημοσίευσε εκατομμύρια πράγματα που μπορεί να έπεφταν σε λάθος χέρια, να απειλούσαν την ασφάλεια πολιτών ή υπαλλήλων κλπ. Κι η λίστα Λαγκάρντ μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα σε όσους αναφέρονται. (Ναι, υπάρχουν ανόητοι που νομίζουν ότι είναι μια λίστα "φοροφυγάδων" ή ότι όποιος μετέφερε εκεί καταθέσεις το έκανε παράτυπα.)

Για λίγες (πέντε; δέκα;) μέρες μπορεί το όνομά σου να συζητηθεί όμως όλα ξεχνιούνται, και μια νέα λίστα θα βγει, ένα άλλο θέμα θα σκάσει. Και τελικά, αν δεν είσαι ένοχος, το όνομά σου δεν θα ξανακουστεί - και θα έχεις υποστεί μια μικρή αδικία. (Τουλάχιστον έχεις τα λεφτά της Ελβετίας - κι εφ' όσον είναι νόμιμα μπορείς να τα χαρείς, σε αντίθεση με όλους εμάς τους υπόλοιπους). 

Όμως το αστείο είναι πως ακόμα κι αν είσαι ένοχος, ακόμα κι αν υπάρχουν παρατυπίες, ακόμα και μετά την κίνηση του Βαξεβάνη να δημοσιοποιήσει τη λίστα θέτοντας τους δημόσιους λειτουργούς προ των ευθυνών τους, πάλι καθόλου σίγουρος δεν είμαι ότι θα γίνει κάτι. 

Η λίστα Βαξεβάνη εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον: μπορεί απ' αυτήν, τώρα, και με την λαϊκή πίεση, κάποιοι που θα βρεθούν ένοχοι να πληρώσουν στη χώρα, κι έτσι να ελαφρυνθούμε λίγο οικονομικά εμείς οι υπόλοιποι (και κυρίως οι ασθενέστεροι - δεν θα καπηλευτώ τη φτώχεια τους για να το παίξω άπορος ή εξαθλιωμένος). Όμως μια μέρα μετά τη δημοσίευσή της ο Βαξεβάνης είναι στον εισαγγελέα και κανένας εισαγγελέας δεν μοιάζει να μελετά τη λίστα.

Κανένας πολιτικός δεν φαίνεται να ψάχνει τρόπο να επισπευτούν οι έρευνες, κανένας υπουργός δεν έδωσε εντολή για άμεση δήμευση των καταθέσεων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων όσων θα βρεθούν ένοχοι, ο Πρωθυπουργός δεν αξιοποιεί τη λίστα στις συνομιλίες με την Τρόικα (να πει: όχι στα εργασιακά, θα βρω άμεσα λεφτά απ' αυτή τη λίστα). 

Ακόμα και να τα έλεγαν όμως όλα αυτά, ποιος αμφιβάλλει πως πιθανότατα τίποτα δεν θα γινόταν; Πως θα τα ξεχνούσαμε όλα σε λίγο; Πως και να καταδικαζόταν κάποιος/κάποιοι τα λεφτά που θα έπαιρνε το κράτος θα ήταν ελάχιστα;

Απ' τα δεξερωπόσα δις που χρωστούν οι μεγαλοοφειλέτες, οι εφοριακοί κατόρθωσαν να πάρουν μερικά εκατομμύρια ευρώ. Ψίχουλα. Τα υπόλοιπα δις αγνοούνται. Δεν πληρώνουν - και δεν είναι ονόματα που φημολογείται πως ήταν σε μια αμφισβητούμενη λίστα, δεν ήταν αθώοι μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο: ήταν ένοχοι, μετά από έρευνες είχαν βρεθεί στ' αλήθεια ένοχοι. Κι όμως τους αφήνουν - άρα τι ελπίδες να έχουμε για τη λίστα Λαγκάρντ.  

Αυτή είναι η διαφορά του Βαξεβάνη με τον αυστραλό δημοσιογράφο και ιδρυτή του wikileaks και γι' αυτό, δυστυχώς, δεν είναι ο Έλληνας Julian Assange: Κάθε παρόμοια αποκάλυψη του Assange θα έκανε κόσμο να παραιτηθεί και εντάλματα σύλληψης να βγουν - όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για πολιτικούς ή στελέχη του ΣΔΟΕ.

Φοβάμαι ότι η επιρροή του Βαξεβάνη -κατ' αναλογία, έστω και στην μικροκλίμακα της χώρας μας- θα αποδειχτεί πολύ λιγότερη απ' του Assange, γιατί απλούστατα το ελληνικό κράτος δεν θέλει σχεδόν ποτέ και με τίποτα να επηρεαστεί προς την σωστή *ή έστω την λογική* κατεύθυνση...