ΠΑΣ, ΠΑΣ, ΠΑΣ, Μπάρτσα της Ηπείρου

Όσο κι αν το παιδεύουμε, το ζήτημα δεν λύνεται: η σιδηρά ταξιαρχία του Σάντος που ταπείνωσε τον ΟΣΦΠ μέσα στο Καραϊσκάκη έγινε θρύψαλα στα Γιάννενα από έναν ΠΑΣ που έπαιξε κατά κύριο λόγο με ρεζέρβες! Φταίει το γήπεδο που ήταν βουρκάρι; Το γεγονός ότι τα παόκια ανέμεναν μισθούς που δεν έλαβαν; Μήπως φταίει ο Θεός που μας μισεί; Συμβαίνει συχνά αυτό το θαύμα: όταν η νίκη προεξοφλείται, διόλου απίθανο να πάει στο ταμείο ο καταδικασμένος. Και πήγε. Πράγματι υπάρχει ένα στοιχείο στις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις που είναι αμιγώς ψυχικό, το έλεγαν ηθικό (τώρα μετονομάστηκε σε «ψυχολογία»...), αλλά όταν ανατείλει (περίπου σαν ήλιος που βγαίνει από τη δύση) χαλάει τον κόσμο. Αυτό ακριβώς απολαύσαμε, την εκδήλωση του απροσδόκητου, την εμφάνιση της τέταρτης και της πέμπτης διάστασης που παραμένει αστάθμητος παράγοντας, τάλαντο της στιγμής και ποτέ ασφαλές δεδομένο. Άλλωστε, ούτε οι ίδιοι οι παίκτες του Αναστό πίστευαν ότι θα κάνουν το καλύτερο ματς του πρωταθλήματος. Έχει και μαύρο στίγμα βέβαια η νίκη διότι το έκτακτο δύσκολα επαναλαμβάνεται. Αν χάσει ο ΠΑΣ από την Καβάλα στο επόμενο ματς, κανείς δεν θα εκπλαγεί. Πού να βρίσκεται ο Αλβαρέζ που μας άφησε το σύνθημα «Αλβάρα, Αλβάρα, σκίστους την κωλάρα!