Οι Εκδόσεις BELL αποχαιρετούν το 2015 με μια επανέκδοση σκέτο «δυναμίτη»! Ένα από τα κλασσικά, συναρπαστικά «πειρατικά» μυθιστορήματα του Γουίλμπουρ Σμιθ κυκλοφορεί μετά από χρόνια και πάλι στα περίπτερα και τα βιβλιοπωλεία από τις 18 Δεκεμβρίου.
«Ένας από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς περιπετειών στον κόσμο» (The Washington Post Book World) παρουσιάζει «Ένα μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και περιπέτεια –αληθινό διαμάντι» (Daily Mirror) που θα σας κόψει την ανάσα.
«Ο Γουίλμπουρ Σμιθ γράφει με την ίδια δύναμη που χαρακτηρίζει τις πράξεις των ηρώων του» (Evening Standard) και στο Κυνηγοί Διαμαντιών ο μεγάλος αυτός μάστορας της αγωνίας ξετυλίγει όλη του την τέχνη, προσφέροντας στους λάτρεις της περιπέτειας μια ανεπανάληπτη αναγνωστική εμπειρία. Ένα βιβλίο που αξίζει μια θέση στη βιβλιοθήκη σας!
Λίγα λόγια για την πλοκή:
Δυο αδέρφια, δυο θανάσιμοι εχθροί, ένα ανεξέλεγκτο παιχνίδι μίσους, ζήλιας και καταστροφής.
Η Εταιρεία Αδαμάντων που κληροδότησε ο Βαν ντερ Μπιλ στο γιο του Μπένεντικτ, δεν ήταν δώρο αγάπης αλλά μια παρακαταθήκη μίσους. Γιατί ο όρος που τη συνόδευε ήταν να τη χρησιμοποιήσει ως όπλο για να καταστρέψει τον θετό αδερφό του, Τζόνι Λανς. Κι ο Μπένεντικτ ήταν παραπάνω από πρόθυμος να εκπληρώσει την επιθυμία του πατέρα του, γιατί μισούσε τον Τζόνι με όλη τη δύναμη της ψυχής του...
Η σύγκρουση ανάμεσά τους είχε κιόλας αρχίσει: ήθελαν κι οι δυο την εκμετάλλευση του γεμάτου διαμάντια πυθμένα της θάλασσας γύρω από τα κοραλλιογενή νησιά που είχε κληρονομήσει η αδερφή τους, η Τρέισι. Αλλά ο Μπένεντικτ δεν θα σταματούσε εκεί. Υπήρχε ένα ακόμη τρόπαιο που ήθελε ν' αποσπάσει πάση θυσία από τον Τζόνι: η όμορφη γυναίκα του, η Ρούμπι...
Μαγεμένοι από τη λάμψη των πολύτιμων πετραδιών, τυφλωμένοι από το πάθος, οι δυο αντίπαλοι θα παίξουν μέχρι τέλους το παιχνίδι του μίσους και της ζήλιας, σε μια ανελέητη καταδίωξη από το Κέιπ Τάουν μέχρι το Λονδίνο κι από τη φλεγόμενη άμμο της αφρικανικής ερήμου ως τα παγωμένα νερά του νότιου Ατλαντικού...
Τη μετάφραση έχει κάνει ο Aλέκος Μανωλίδης.
Τον σχεδιασμό εξωφύλλου ο Άγγελος Αναστασιάδης.
σχόλια