Ο Bono θα ήξερε τον τρόπο. Θα μπορούσε, μιλώντας για τη Βιρμανία, την Αφρική, τη χρεοκοπία της Ελλάδας και τα βασικά μαθήματα μυθολογίας που θυμάται από την πρώτη δημοτικού να εξηγούσε στον κόσμο (του) τι είναι ηθική, τι είναι νόμιμο, τι είναι παράνομο, τι απλοϊκό και τι αποδεκτό. Στην μπάλα, όμως, τέτοιες κενές γενικότητες δεν περνάνε. Εδώ τα πράγματα είναι αυστηρά.
Η κριτική είναι το πιο εύκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις, παρακολουθώντας αθλητισμό. Για ποιον λόγο έχασε μια ομάδα; Για κάθε ερώτημα υπάρχει πάντα η κατάλληλη απάντηση, τόσο σοφή όσο και καθυστερημένη. Εκτός κι αν η ομάδα έχασε, γιατί δεν ήθελε να κερδίσει. Τότε, οι δημοσιογράφοι αφήνουν στην άκρη την αυθεντία της προπονητικής και αρχίζουν να αρθρογραφούν περί Ηθικής, σαν σύγχρονοι Πλούταρχοι του 4-4-2 και του pick and roll.
Η Εθνική μπάσκετ απέτυχε. Κανένα πρόβλημα, όποιος πετυχαίνει διαρκώς, στο τέλος γίνεται βαρετός. Το ζήτημα από ένα σημείο και μετά δεν είναι η ήττα, αλλά η αντιμετώπισή της, ένα χαρακτηριστικό μείγμα σχιζοφρένειας, κακών επιχειρημάτων, αμηχανίας και του μοναδικού προϊόντος που παράγει σε αφθονία η ελληνική κοινωνία: μίσος.
Στην πορεία προς την αποτυχία, η Εθνική μπάσκετ προσέφερε θέαμα. Πρώτα ξεπατικώνοντας μια σκηνή από τον Αστερίξ και τον Οβελίξ να ρίχνουν ξύλο, μετά επιλέγοντας να χάσει με σκοπό να κερδίσει και στο τέλος χάνοντας, λόγω προπονητικών λαθών και χτυπητών αδυναμιών.
Ακολούθησε η αναμενόμενη υστερία. Με βαριά φωνή από τα τσιγάρα οι νταβατζήδες της ηθικής διάλεξαν πλευρά και άρχισαν να τσιρίζουν επιχειρήματα. Ελάχιστοι είχαν καθαρό μυαλό, γιατί σχεδόν κανείς δεν είχε σωστές προθέσεις. Άλλος φώναζε γιατί είναι ποδοσφαιρικός και μισεί τους μπασκετικούς. Άλλος θυμόταν τα στημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο. Ο τρίτος παρήγαγε θόρυβο γιατί ήταν Παναθηναϊκός και ένας άλλος επειδή ήταν Ολυμπιακός. Πολύς θόρυβος, καμία λογική, μόνο φωνές, οργή και φθόνος.
Είναι πλέον φανερό. Αν η ελληνική κοινωνία ήταν ένας (μάλλον χρεοκοπημένος) άνθρωπος, θα ήταν ένας τύπος που πρώτα θα χτυπούσε το κεφάλι του με τα χέρια του, μετά θα έφτυνε το είδωλό του στον καθρέφτη και το επόμενο δευτερόλεπτο θα θαύμαζε με καμάρι την αντανάκλαση, κατηγορώντας κάποιον άλλο για τις μελανιές. Ισως ο Μπόνο θα μπορούσε να δώσει μια λύση σε όλο αυτό το μπέρδεμα, αλλά είναι λίγο ακριβός ο άτιμος.
σχόλια