Ένα άδειο γήπεδο είναι θλιβερό. Σαν φωτογραφία υποψήφιου δημοτικού συμβούλου με το σακάκι στον ώμο και το βλέμμα στο μέλλον, σαν πάρτι χωρίς αλκοόλ, σαν γάμο χωρίς γαμπρό. Μερικές φορές, όμως, ένα τιμωρημένο άδειο γήπεδο είναι απαραίτητο, γιατί πάντα έτσι ήταν η κοινωνία: θέλει τιμωρία για να αντιληφθεί τι είναι ενοχλητικό. Διαφορετικά, θεωρεί πως όλα θα λυθούν από την αόρατη δύναμη του «κάτι θα γίνει» και βουτάει στην αδράνεια, την τηλεόραση, το Τwitter και τα talks shows.
Ενα άδειο γήπεδο, βέβαια, είναι και λίγο διασκεδαστικό. Μπορείς να ακούσεις τις εντολές του πάγκου προς τους παίκτες («μπάλααα, τρέχααα»), να απομυθοποιήσεις λίγη από την εικόνα διανοούμενου που δίνουν τα κοκάλινα γυαλιά στους προπονητές, να δεις τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση. Για πραγματικό ποδόσφαιρο, όμως, ένα άδειο γήπεδο είναι το αντίστοιχο μιας προεκλογικής τηλεοπτικής διαμάχης πολιτικών δεινοσαύρων: μια αφόρητη εικόνα.
Φέτος, μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει αίμα. Δεν έχει εμφανιστεί σκηνή όπως εκείνη στη λεωφόρο Σπύρου Λούη πριν λίγα χρόνια, όταν δεκαπέντε χτυπούσαν έναν και, παραδόξως για τον πολυτραγουδισμένο ανδρισμό τους, το απολάμβαναν. Η αστυνομία δεν έχει συνοδεύσει 150 μηχανάκια από τον Πειραιά έως την Αγία Παρασκευή για να τα αφήσει στη συνέχεια στον δρόμο ενός ραντεβού θανάτου. Κανένας δεν έχει χάσει το μάτι του. Είναι προφανές, όμως, πως προς τα εκεί οδηγούμαστε - εδώ στη συναυλία των U2 έτρεξε αίμα από οπαδικές διαμάχες. Και δεν τους πήρε χαμπάρι και ο Bono που κάτι τέτοια δεν τα συγχωρεί.
Οι τιμωρίες της έδρας είναι απαραίτητες για να πονέσει ο ιδιοκτήτης εκεί που τον πονάει, στην τσέπη. Να επαναστατήσει ο πελάτης οπαδός απέναντι στον χαρτζιλικωμένο νταή που κάνει παρέα με «τους Σέρβους, τα' αδέρφια μας», κάτι καλόπαιδα χριστιανούς ορθόδοξους που έκαψαν την Ιταλία τις προάλλες.
Και όποιος γκρινιάζει με το «γιατί τα κάνατε σε εμάς και όχι σε εκείνους» είναι ύποπτος, σαν αυτούς που φωνάζουν πως «όλοι φταίμε», μπουκωμένοι από την προσωπική τους απόλαυση της ευθύνης.
Την Κυριακή γίνεται το πρώτο πραγματικό ντέρμπι του πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ, που ζει μέρες ευφορίας μακριά από τον εμμονικό Πρίγκιπα της Κύπρου, παίζει με τον όχι και τόσο λαμπερό Παναθηναϊκο του αγχωμένου Νίκου Νιόπλια. Αν χάσει η ΑΕΚ, ο Μανόλο Χιμένεθ θα τιμωρηθεί με το στραπατσάρισμα της εικόνας του. Αν χάσει ο ΠΑΟ, ο Νιόπλιας πιθανότατα θα τιμωρηθεί με απόλυση και δάκρυα. Αν το 5% αποφασίσει να πλακωθεί, το αθώο και αμέτοχο 95% πρέπει να τιμωρηθεί με απαγόρευση εισόδου στο επόμενο παιχνίδι; Γιατί όχι, αλλωστε το είπαν και στην τηλεόραση: όλοι φταίμε.
σχόλια