ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ, αυτή την εποχή στο παραμυθένιο Αλύτους της Λιθουανίας διεξάγεται το Ευρωμπάσκετ. Το τουρνουά που καθήλωνε τους Έλληνες στους καναπέδες τους από το 1987 κι έπειτα. Η Εθνική Ελλάδος έχει ταξιδέψει χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Οι απουσίες των Διαμαντίδη, Σπανούλη, Σχορτσιανίτη δημιούργησαν ένα σύνολο που, αν δεν ασχολείσαι και πολύ με το άθλημα, θα νομίζεις πως παρακολουθείς το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των νέων και όχι των ανδρών. Αυτό έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον και δείχνει την ποιότητα των Ελλήνων καλαθοσφαιριστών. Δεν βγήκε μόνο μια καλή φουρνιά και μετά βρεθήκαμε στ’ αζήτητα, αλλά καθεμιά, απ’ τη δεκαετία του ‘80 και μετά, παράγει τους δικούς της ήρωες.
Μπορεί να λείπουν η σιγουριά του Σπανούλη και το μέγεθος του Διαμαντίδη, αλλά η χαρά τού ν’ ανακαλύπτεις μια νέα σειρά παικτών είναι ανείπωτη. Δίνει νόημα στις μαύρες μέρες του ελληνικού αθλητισμού που διανύουμε. Οι τρεις Ελληνοαμερικάνοι είναι όλα τα λεφτά. Καλάθης, Κουφός και Μπράμος θα μας απασχολούν για χρόνια ακόμα. Ο πρώτος ανδρώνεται υπό τις οδηγίες του Ομπράντοβιτς στον ΠΑΟ κι έκανε ένα καταπληκτικό τελείωμα την περσινή χρονιά, κατακτώντας ευρωπαϊκό κι εγχώριο πρωτάθλημα. Ο Κουφός θέλει ακόμα δουλειά για να σταθεί στο NBA και στους Ντένβερ Νάγκετς. Τρομερό σώμα, πολύ καλές τοποθετήσεις στην επίθεση, αλλά μια ελαφρά κουταμάρα στην άμυνα. Τον Μπράμος δεν τον ήξερα. Τον είχα ακούσει μια-δυο φορές ν’ αναφέρεται ως μια καλτ φιγούρα του Περιστερίου, αλλά δεν ήξερα ότι στο Μπουρνάζι κυκλοφορούσε ο δικός μας Τσαρλς Μπάρκλεϊ.
Μπορεί να είναι υπερβολικά τα παραπάνω, αλλά έτσι συμβαίνει με τις λατρείες των τουρνουά. Σήμερα, η Εθνική μπαίνει στη δεύτερη φάση. Σλοβενία, Ρωσία και Γεωργία είναι οι αντίπαλοί της για την είσοδο στην οκτάδα. Οι τρεις Ελληνομερικάνοι, μαζί με τους Φώτση, Μπουρούση και Βασιλειάδη, είναι αυτοί που θα μας οδηγήσουν στο κάτι παραπάνω από ένα πλασάρισμα στους οχτώ καλύτερους. Και να μην τα καταφέρουν, δεν πειράζει. Υπομονή υπάρχει.
σχόλια